 |
| ஆளி (யாளி) |
நெஞ்சே, எழுக, திரும்பிச் செல்வோம். நம்மைக் கண்டதும் தாகம் உள்ளவன் நீர்ப் பருகுவது போன்ற ஆவலுடன் வந்து பரிசில் நல்க வேண்டும். அது இல்லாதபோது, அருகில் நம்மைக் கண்டும் அறியாதவர் போல நடந்துகொண்டதோடு மட்டுமன்றி, நிரம்பிய உள்ளத்தோடு நல்காமல், ஏதோ கொடுக்கவேண்டும் என்று எண்ணி நம் முகம் விரும்பாத பரிசிலை இந்த அரசன் நல்குகிறான்.
முயற்சி இல்லாதவர் உதவுபவர் அல்லர்.
வருக என வேண்டி வழங்கும் வரிசை (சிறப்பு) உடையவர்க்கே உலகம் உரியது. இந்த உலகம் பெரியது. அப்படி வழங்கிப் பேணுபவர்கள் பலர் இந்த உலகில் உள்ளனர்.
வீறாப்பு (மீளி) மிக்க வலிமை இருந்தும் ஆளி என்னும் விலங்கு போல உள்ளம் (ஊக்கம்) அவிந்து, இன்னும் காத்திருந்து பெறலாம் என்னும் ஆசை அடங்காமல், வெள்ளென விடிந்த பிறகும் நோவாமல் வாட்டத்தோடு காத்திருக்கும் சிலர், கிடைக்காத ஊத்தைக் காயைப் பெற்றுவிடலாம் என்று திரிந்துகொண்டிருக்கிறார்களே அவர்கள் நாம் அல்லோம். எழுக. செல்வோம்.
மீளி = பாலைநிலத் தலைவன், காத்திருந்து வழிப்பறி செய்பவன்
ஆளி - யாளி = காத்திருந்து வரும் விலங்கினைத் தாக்கி உண்ணும் விலங்கு.
மீளி = பாலைநிலத் தலைவன், காத்திருந்து வழிப்பறி செய்பவன்
ஆளி - யாளி = காத்திருந்து வரும் விலங்கினைத் தாக்கி உண்ணும் விலங்கு.
பாடல் (சொற்பிரிப்புப் பதிவு)
எழு இனி, நெஞ்சம்! செல்கம்; யாரோ,
பருகு அன்ன வேட்கை இல்வழி,
அருகில் கண்டும் அறியார் போல,
அகம் நக வாரா முகன் அழி பரிசில்
தாள் இலாளர் வேளார் அல்லர்? 5
'வருக' என வேண்டும் வரிசையோர்க்கே
பெரிதே உலகம்; பேணுநர் பலரே;
மீளி முன்பின் ஆளி போல,
உள்ளம் உள் அவிந்து அடங்காது, வெள்ளென
நோவாதோன்வயின் திரங்கி, 10
வாயா வன் கனிக்கு உலமருவோரே.
திணை பாடாண் திணை; துறை பரிசில் துறை.
வெளிமான் துஞ்சிய பின், அவன் தம்பி இள வெளிமானை, 'பரிசில் கொடு' என, அவன் சிறிதுகொடுப்பக் கொள்ளாது, பெருஞ்சித்திரனார் பாடியது.
காலம் : கி.மு. மூன்றாம் நூற்றாண்டு முதல் கி.பி. இரண்டாம் நூற்றாண்டு
Posted 2nd March 2015 by podhuvan sengai
http://vaiyan.blogspot.com/2015/03/207.html
|
மார். 26
 | | ||
மீளி முன்பின் ஆளி போல
பெருஞ்சித்திரனார், புறநா. 207 : 8
புறநானூறு சங்ககால இலக்கியம் விலங்கு
களப்பாள் இணையம்
ஆளி என்பது கற்பனை அத்தியாளி
இன்பாக்ஸ்
| x |
|
மார். 26
| | ||
ஆளியென்பது சிங்கமன்று.... ஆளி நன்மானைப் பற்றிச் சங்கப் பாடற் செய்தி வட நூலிலிருந்து வந்த செய்தியாகவே தெரிகின்றது. வடநூலில் இத்தகைய கற்பனையான புராணச் செய்திகள் மிகுந்து காணப்படுகின்றன. ஆளியை அத்தியாளி என்று பிற்கால நூல்கள் கூறும். நிகண்டுகளில் யானை யாளியென்றும் இதையே அறுகு, பூட்கை யென்றும் கூறப்பட்டுள்ளது. யானையினுடைய கையும் புலியினுடைய உடலும் அல்லது சிங்கத்தினுடைய உருவும் கலந்த விலங்காகக் கூறுவர். இத்தகைய விலங்கு இயற்கையில் கிடையாது. பி.எல். சாமி, சங்க இலக்கியத்தில் விலங்கின விளக்கம்,ப. 274.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக