|
3/12/15
 | | ||
அண்ணன்மார் விடுதலையில் நடந்த.... சதி....
சில மணி நேரதிற்கு முன், News7Tamilதொலைக்காட்சியி
நெல்சன், இந்த வழக்கை குறித்த சில முக்கிய தகவல்களைக் தெளிவாக
எடுத்துரைத்திருந்தார். அவை கீழ்வருமாறு:
------------------------------
நீதிபதி சதாசிவம், 2013 ஆம் ஆண்டு, அண்ணன்மார்கள் பேரறிவாளன், முருகன்,
சாந்தன் ஆகியோரின் தூக்கு தண்டனையை ரத்து செய்து பரபரப்பு தீர்ப்பளித்த
போது, "அவர்கள் ஏற்கனவே 20 ஆண்டுகளுக்கு மேல் தண்டனை அனுபவித்து
விட்டதால் சிறையில் இருந்து விடுதலை செய்வது குறித்து தமிழக அரசு முடிவு
எடுக்கலாம்" என்றும் தீர்ப்பில் கூறியிருந்தார்."
அதனைத் தொடர்ந்து ஜெயலலிதா அரசு, அமைச்சரவையை கூட்டி முருகன், சாந்தன்,
பேரறிவாளன் ஆகிய மூவரையும் விடுதலை செய்வதுடன் இந்த வழக்கில் ஏற்கனவே 20
ஆண்டுகளுக்கு மேல் தண்டனை அனுபவித்து வரும் நளினி, ராபர்ட் பயாஸ்
உள்ளிட்ட 4 பேரையும் விடுதலை செய்யும் முடிவை எடுத்தது.
அனால், அரசியலைப்புச் சட்டம் 161(A), அல்லது 72 மாநில அரசுக்கு வழங்கும்
அதிகாரத்தைப் பயன்படுத்திக் கொள்ளாமல், CRPC 435(1)ஐ மேற்கோள் காட்டி 7
தமிழரை விடுதலை செய்ய மத்திய அரசின் ஒப்புதலைத் தமிழக அரசு கோரியது.
இதுபற்றி, மத்திய அரசு தனது கருத்தை 3 நாட்களில் தெரிவிக்க வேண்டும்
என்றும் முதலமைச்சர் ஜெயலலிதா கூறியிருந்தார். ஆனால், மத்திய அரசோ
(எதிபார்த்தபடி), இதில் தன்னிச்சையாக முடிவெடுக்க மாநில அரசுக்கு
அதிகாரம் இல்லை என்று கூறி உச்சநீதிமன்றத்தில் வழக்கு தொடர்ந்தது.
மாநில அரசு என்னவோ தன்னிச்சையாக முடிவெடுக்காமல், மத்திய அரசின்
ஒப்புதலைக் கேட்டுத் தான் கடிதம் அனுப்பியது. இதுவே உண்மை.
அடுத்து 3 நீதிபதி கொண்ட அமர்வு, 'இந்த பிரச்சனையில் சரியான நடைமுறையை
மாநில அரசு பின்பற்றியதா?' என தீர்ப்பளிக்க உள்ளது. இதில் தமிழக அரசுக்கு
சாதகமாக தீர்ப்பு அமையலாம்.
இருப்பினும், 161(A), 72 சட்டங்களைப் பயன்படுத்தி ஆளுனருக்குரிய
அதிகாரத்தைப் பயன்படுத்தி ஏழு தமிழரை விடுவிக்காமல் CRPC 435(1) மூலம்
நடவடிக்கை மேற்கொண்டதது தான் இப்பிரச்சனையை தேவையில்லாமல்
சிக்கலாக்கியது.
இன்று தீர்ப்பளிக்கப்பட்ட வழக்கானது, ஏழு தமிழருக்கான வழக்கு அல்ல. மாறாக
CRPC 435(1) சட்டத்திற்க்கு மட்டுமே உட்பட்ட சட்ட சிக்கலுக்கான வழக்கு.
இன்னும் சொல்லப்போனால், இந்தத் தீர்ப்பு எதிர்ப்பார்க்கப்பட்ட ஒன்றுதான்.
ஆனால், தமிழக அரசு இன்று நினைத்தாலும், அமைச்சரவையைக் கூட்டி ஏழு தமிழரை
விடுவிக்க பரிந்துரை நிறைவேற்றி அந்த பரிந்துரையை ஆளுனருக்கு அனுப்பலாம்.
161 அல்லது 72 ஆம் சட்டத்தைப் பயன்படுத்தி அவர்களை விடுவிக்க
ஆளுனருக்குப் பரிந்துரைக்கலாம்.
------------------------------
இவ்வாறு நெல்சன் கூறி இருந்தார்.
இது முற்றிலும் உண்மை. 161 ஆம் சட்டப்பிரிவு மாநில அரசின் தனிப்பட்ட
இறையாண்மை அதிகாரம் ஆகும். இதற்கும் மத்திய அரசின் நிர்வாகத்திற்கும்
சிறிதும் தொடர்பு இல்லை.
இந்த சட்டங்கள் குறித்த உச்சநீதிமன்ற நீதிபதி, நானாவதி அளித்த விளக்கம்
கீழ்வருமாறு:
"The view of the language of Articles 72 and 161,..the President and
the Governors of the States in India had the same powers of pardon
both in nature and effect, as is enjoyed by King in Great Britain and
the President in the United States. Therefore, in India also the
pardoning power can be exercised before, during, or after trial."
மேலும், ஏற்கெனவே முன்னாள் குடியரசுத் தலைவர், அண்ணன்மார்களின் கருணை
மனுவை நிராகரித்தது இதில் எந்தத் தாக்கத்தையும் ஏற்ப்படுத்தாது.
ஆளுநரிடம் முறையிடுவதும், குடியரசுத் தலைவரிடம் முறையிடுவதும் -
இரண்டும், இரண்டு தனித்தனி கருணை கோரிக்கைகளாகும். இருவரில் யாராவது
ஒருவர் மன்னிப்பு வழங்கினால் போதும். இந்த இருவரது அதிகாரங்களும்
தனித்தனி சமமான அதிகாரங்கள் ஆகும். இந்த மன்னிப்பு விடயத்தில் மட்டும்
ஒருவரைவிட மற்றொருவர் மேலானவர் அல்ல.
இதணை, 1981 ஆம் ஆண்டு, மாரு ராம் வழக்கில் உச்சநீதிமன்றம் தெளிவாக
விளக்கி இருந்தது. அந்த கருத்து கீழ்வருமாறு:
"The Governor vis a vis his Cabinet is no higher than the President
save and narrow area which does not include Article 161".
'ஆளுனர் ஒருவேளை அந்தப் பரிந்துரையை நிராகரித்தால் என்னாவது?' என்ற
கவலையே வேண்டாம். அரசியலமைப்பின் 161 ஆம் பிரிவில் ஆளுநருக்கு
வழங்கப்பட்டுள்ள அதிகாரம் என்பது உண்மையில் மாநில அமைச்சரவைக்கு
வழங்கப்பட்டுள்ள அதிகாரமே ஆகும். கருணை மனு விடயத்தில் மாநில அமைச்சரவை
என்ன சொல்கிறதோ, அதனை மாநில ஆளுநர் அப்படியே ஒப்புக்கொள்ள வேண்டும்.
"மாநில அமைச்சரவை மன்னிப்பு வழங்கச் சொன்னால், ஆளுநர் விரும்பினாலும்
விரும்பாவிட்டாலும் மன்னிப்பு வழங்கிதான் ஆகவேண்டும்" என்கிறது உச்சநீதி
மன்றம். மேலே குறிபிட்டுள்ள மாரு ராம் வழக்கில் உச்சநீதிமன்றம் கீழகண்ட
கருத்தையும் கூறி இருந்தது:
"The constitutional conclusion is that the Governor is but a shorthand
expression for the State Government and the President is an
abbreviation for the Central Government…the Governor is The formal
head and sole repository of the executive power but is incapable of
acting except on, and according to, the advice of his council of
ministers. The upshot is that the State Government, whether the
Governor likes it or not, can advise and act under Art. 161, the
Governor being bound by that advice."
இந்தியாவில் அரசாங்கத்தின் அதிகாரம் என்பது மூன்று வழிகளில் பெறப்படுகிறது.
1. அரசியல் அமைப்பு,
2. சட்டங்கள்,
3. நிர்வாக உத்தரவுகள் (Government Orders or GO's)
இவற்றில் உத்தரவுகளைவிட சட்டம் மேலானது, சட்டத்தைவிட அரசியலமைப்பு மேலானது.
ஆங்கிலத்தில் சொல்வதென்றால்,
Constitution prevails over laws and law prevails over Government order.
A Government Order cannot be illegal. A law cannot be unconstitutional.
மன்னிக்கும் அதிகாரத்தை தமிழ்நாடு அரசுக்கு அரசியல் அமைப்பு
அளித்துள்ளது. ஆனால், ஒரு சாதாரண நிர்வாக உத்தரவால் மத்திய அரசு மாநில
அரசின் அதிகாரத்தைத் தடுக்க முடியாது.
இன்னும் சொல்லப்போனால்,இந்த அதிகாரத்தை மத்திய அரசு நிர்வாக உத்தரவால்
மட்டுமல்ல, நாடாளுமன்ற சட்டங்களால் கூட மாற்ற முடியாது.
அதாவது, "தூக்குதண்டனைக் கைதிகளை மன்னிக்க தமிழ்நாடு அரசுக்கு அதிகாரம்
இல்லை", என்கிற ஒரு சட்டத்தை நாடாளுமன்றம் நிறைவேற்றினால் கூட - அந்த
சட்டம் தமிழ்நாடு அரசைக் கட்டுப்படுத்தாது.
அரசியல் அமைப்பு மாநில அரசுக்கு அளித்துள்ள முழுமையான, கட்டற்ற,
விதிகளால் தடுக்க முடியாத அதிகாரத்தில் தலையிடும் உரிமை மத்திய அரசுக்கு
கிடையாது.
உச்சநீதிமன்றம் தனது தீர்ப்புகளில், மன்னிக்கும் அதிகாரம் என்பது ஓர்
இறையாண்மை அதிகாரம் எனவும், அது முழுமையான, மாற்ற முடியாத அதிகாரம்
எனவும் குறிப்பிடுகிறது.
2003 ஆம் ஆண்டு, ப்ரேம்ராஜ் வழக்கில் உச்சநீதின்றம் அளித்த தீர்ப்பில்
கீழ்கண்டவாரு குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது:
“sovereign power to grant pardon has been recognised in our
Constitution in Articles 72 & 161..
...The power under Articles 72 and 161 of the Constitution is absolute
and cannot be lettered by any statutory provision... This power cannot
be altered, modified or interfered with in any manner whatsoever by
any statutory provisions or Prison Rules. "
எனவே, இன்று நினைத்தாலும் தமிழக அரசு ஏழு தமிழரையும் விடுதலை செய்யலாம்
என்பதுவே உண்மை.
இவ்வாறு, ஒவ்வொரு முறையும் நமக்கான நீதிக்கும், உரிமைக்கும் "வந்தேரி"
அம்மாவிடமும், "வந்தேரி" அய்யாவிடமும் கையேந்தி பிச்சையெடுப்பதற்கு
பதிலாக நமக்கான அரசை நாமே நிறுவுவோமானால், ஒரே நாளில் நம் சொந்தங்களை
விடுவிக்கலாம்.
எனவே, துவண்டு போகத் தேவையில்லை. கண்ணீரத் துடைத்துக் கொண்டு எழுவோம்.
கட்டியெழுப்போவோம் தமிழனுக்கான அரசை, தமிழர் அரசை!
சிந்திப்போம் தமிழர்களே! "நமது வாக்கு நம்மை ஆளவா?, நமது வாக்கு நாமே ஆளவா?"
நாம் தமிழர்!!
சில மணி நேரதிற்கு முன், News7Tamilதொலைக்காட்சியி
நெல்சன், இந்த வழக்கை குறித்த சில முக்கிய தகவல்களைக் தெளிவாக
எடுத்துரைத்திருந்தார். அவை கீழ்வருமாறு:
------------------------------
நீதிபதி சதாசிவம், 2013 ஆம் ஆண்டு, அண்ணன்மார்கள் பேரறிவாளன், முருகன்,
சாந்தன் ஆகியோரின் தூக்கு தண்டனையை ரத்து செய்து பரபரப்பு தீர்ப்பளித்த
போது, "அவர்கள் ஏற்கனவே 20 ஆண்டுகளுக்கு மேல் தண்டனை அனுபவித்து
விட்டதால் சிறையில் இருந்து விடுதலை செய்வது குறித்து தமிழக அரசு முடிவு
எடுக்கலாம்" என்றும் தீர்ப்பில் கூறியிருந்தார்."
அதனைத் தொடர்ந்து ஜெயலலிதா அரசு, அமைச்சரவையை கூட்டி முருகன், சாந்தன்,
பேரறிவாளன் ஆகிய மூவரையும் விடுதலை செய்வதுடன் இந்த வழக்கில் ஏற்கனவே 20
ஆண்டுகளுக்கு மேல் தண்டனை அனுபவித்து வரும் நளினி, ராபர்ட் பயாஸ்
உள்ளிட்ட 4 பேரையும் விடுதலை செய்யும் முடிவை எடுத்தது.
அனால், அரசியலைப்புச் சட்டம் 161(A), அல்லது 72 மாநில அரசுக்கு வழங்கும்
அதிகாரத்தைப் பயன்படுத்திக் கொள்ளாமல், CRPC 435(1)ஐ மேற்கோள் காட்டி 7
தமிழரை விடுதலை செய்ய மத்திய அரசின் ஒப்புதலைத் தமிழக அரசு கோரியது.
இதுபற்றி, மத்திய அரசு தனது கருத்தை 3 நாட்களில் தெரிவிக்க வேண்டும்
என்றும் முதலமைச்சர் ஜெயலலிதா கூறியிருந்தார். ஆனால், மத்திய அரசோ
(எதிபார்த்தபடி), இதில் தன்னிச்சையாக முடிவெடுக்க மாநில அரசுக்கு
அதிகாரம் இல்லை என்று கூறி உச்சநீதிமன்றத்தில் வழக்கு தொடர்ந்தது.
மாநில அரசு என்னவோ தன்னிச்சையாக முடிவெடுக்காமல், மத்திய அரசின்
ஒப்புதலைக் கேட்டுத் தான் கடிதம் அனுப்பியது. இதுவே உண்மை.
அடுத்து 3 நீதிபதி கொண்ட அமர்வு, 'இந்த பிரச்சனையில் சரியான நடைமுறையை
மாநில அரசு பின்பற்றியதா?' என தீர்ப்பளிக்க உள்ளது. இதில் தமிழக அரசுக்கு
சாதகமாக தீர்ப்பு அமையலாம்.
இருப்பினும், 161(A), 72 சட்டங்களைப் பயன்படுத்தி ஆளுனருக்குரிய
அதிகாரத்தைப் பயன்படுத்தி ஏழு தமிழரை விடுவிக்காமல் CRPC 435(1) மூலம்
நடவடிக்கை மேற்கொண்டதது தான் இப்பிரச்சனையை தேவையில்லாமல்
சிக்கலாக்கியது.
இன்று தீர்ப்பளிக்கப்பட்ட வழக்கானது, ஏழு தமிழருக்கான வழக்கு அல்ல. மாறாக
CRPC 435(1) சட்டத்திற்க்கு மட்டுமே உட்பட்ட சட்ட சிக்கலுக்கான வழக்கு.
இன்னும் சொல்லப்போனால், இந்தத் தீர்ப்பு எதிர்ப்பார்க்கப்பட்ட ஒன்றுதான்.
ஆனால், தமிழக அரசு இன்று நினைத்தாலும், அமைச்சரவையைக் கூட்டி ஏழு தமிழரை
விடுவிக்க பரிந்துரை நிறைவேற்றி அந்த பரிந்துரையை ஆளுனருக்கு அனுப்பலாம்.
161 அல்லது 72 ஆம் சட்டத்தைப் பயன்படுத்தி அவர்களை விடுவிக்க
ஆளுனருக்குப் பரிந்துரைக்கலாம்.
------------------------------
இவ்வாறு நெல்சன் கூறி இருந்தார்.
இது முற்றிலும் உண்மை. 161 ஆம் சட்டப்பிரிவு மாநில அரசின் தனிப்பட்ட
இறையாண்மை அதிகாரம் ஆகும். இதற்கும் மத்திய அரசின் நிர்வாகத்திற்கும்
சிறிதும் தொடர்பு இல்லை.
இந்த சட்டங்கள் குறித்த உச்சநீதிமன்ற நீதிபதி, நானாவதி அளித்த விளக்கம்
கீழ்வருமாறு:
"The view of the language of Articles 72 and 161,..the President and
the Governors of the States in India had the same powers of pardon
both in nature and effect, as is enjoyed by King in Great Britain and
the President in the United States. Therefore, in India also the
pardoning power can be exercised before, during, or after trial."
மேலும், ஏற்கெனவே முன்னாள் குடியரசுத் தலைவர், அண்ணன்மார்களின் கருணை
மனுவை நிராகரித்தது இதில் எந்தத் தாக்கத்தையும் ஏற்ப்படுத்தாது.
ஆளுநரிடம் முறையிடுவதும், குடியரசுத் தலைவரிடம் முறையிடுவதும் -
இரண்டும், இரண்டு தனித்தனி கருணை கோரிக்கைகளாகும். இருவரில் யாராவது
ஒருவர் மன்னிப்பு வழங்கினால் போதும். இந்த இருவரது அதிகாரங்களும்
தனித்தனி சமமான அதிகாரங்கள் ஆகும். இந்த மன்னிப்பு விடயத்தில் மட்டும்
ஒருவரைவிட மற்றொருவர் மேலானவர் அல்ல.
இதணை, 1981 ஆம் ஆண்டு, மாரு ராம் வழக்கில் உச்சநீதிமன்றம் தெளிவாக
விளக்கி இருந்தது. அந்த கருத்து கீழ்வருமாறு:
"The Governor vis a vis his Cabinet is no higher than the President
save and narrow area which does not include Article 161".
'ஆளுனர் ஒருவேளை அந்தப் பரிந்துரையை நிராகரித்தால் என்னாவது?' என்ற
கவலையே வேண்டாம். அரசியலமைப்பின் 161 ஆம் பிரிவில் ஆளுநருக்கு
வழங்கப்பட்டுள்ள அதிகாரம் என்பது உண்மையில் மாநில அமைச்சரவைக்கு
வழங்கப்பட்டுள்ள அதிகாரமே ஆகும். கருணை மனு விடயத்தில் மாநில அமைச்சரவை
என்ன சொல்கிறதோ, அதனை மாநில ஆளுநர் அப்படியே ஒப்புக்கொள்ள வேண்டும்.
"மாநில அமைச்சரவை மன்னிப்பு வழங்கச் சொன்னால், ஆளுநர் விரும்பினாலும்
விரும்பாவிட்டாலும் மன்னிப்பு வழங்கிதான் ஆகவேண்டும்" என்கிறது உச்சநீதி
மன்றம். மேலே குறிபிட்டுள்ள மாரு ராம் வழக்கில் உச்சநீதிமன்றம் கீழகண்ட
கருத்தையும் கூறி இருந்தது:
"The constitutional conclusion is that the Governor is but a shorthand
expression for the State Government and the President is an
abbreviation for the Central Government…the Governor is The formal
head and sole repository of the executive power but is incapable of
acting except on, and according to, the advice of his council of
ministers. The upshot is that the State Government, whether the
Governor likes it or not, can advise and act under Art. 161, the
Governor being bound by that advice."
இந்தியாவில் அரசாங்கத்தின் அதிகாரம் என்பது மூன்று வழிகளில் பெறப்படுகிறது.
1. அரசியல் அமைப்பு,
2. சட்டங்கள்,
3. நிர்வாக உத்தரவுகள் (Government Orders or GO's)
இவற்றில் உத்தரவுகளைவிட சட்டம் மேலானது, சட்டத்தைவிட அரசியலமைப்பு மேலானது.
ஆங்கிலத்தில் சொல்வதென்றால்,
Constitution prevails over laws and law prevails over Government order.
A Government Order cannot be illegal. A law cannot be unconstitutional.
மன்னிக்கும் அதிகாரத்தை தமிழ்நாடு அரசுக்கு அரசியல் அமைப்பு
அளித்துள்ளது. ஆனால், ஒரு சாதாரண நிர்வாக உத்தரவால் மத்திய அரசு மாநில
அரசின் அதிகாரத்தைத் தடுக்க முடியாது.
இன்னும் சொல்லப்போனால்,இந்த அதிகாரத்தை மத்திய அரசு நிர்வாக உத்தரவால்
மட்டுமல்ல, நாடாளுமன்ற சட்டங்களால் கூட மாற்ற முடியாது.
அதாவது, "தூக்குதண்டனைக் கைதிகளை மன்னிக்க தமிழ்நாடு அரசுக்கு அதிகாரம்
இல்லை", என்கிற ஒரு சட்டத்தை நாடாளுமன்றம் நிறைவேற்றினால் கூட - அந்த
சட்டம் தமிழ்நாடு அரசைக் கட்டுப்படுத்தாது.
அரசியல் அமைப்பு மாநில அரசுக்கு அளித்துள்ள முழுமையான, கட்டற்ற,
விதிகளால் தடுக்க முடியாத அதிகாரத்தில் தலையிடும் உரிமை மத்திய அரசுக்கு
கிடையாது.
உச்சநீதிமன்றம் தனது தீர்ப்புகளில், மன்னிக்கும் அதிகாரம் என்பது ஓர்
இறையாண்மை அதிகாரம் எனவும், அது முழுமையான, மாற்ற முடியாத அதிகாரம்
எனவும் குறிப்பிடுகிறது.
2003 ஆம் ஆண்டு, ப்ரேம்ராஜ் வழக்கில் உச்சநீதின்றம் அளித்த தீர்ப்பில்
கீழ்கண்டவாரு குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது:
“sovereign power to grant pardon has been recognised in our
Constitution in Articles 72 & 161..
...The power under Articles 72 and 161 of the Constitution is absolute
and cannot be lettered by any statutory provision... This power cannot
be altered, modified or interfered with in any manner whatsoever by
any statutory provisions or Prison Rules. "
எனவே, இன்று நினைத்தாலும் தமிழக அரசு ஏழு தமிழரையும் விடுதலை செய்யலாம்
என்பதுவே உண்மை.
இவ்வாறு, ஒவ்வொரு முறையும் நமக்கான நீதிக்கும், உரிமைக்கும் "வந்தேரி"
அம்மாவிடமும், "வந்தேரி" அய்யாவிடமும் கையேந்தி பிச்சையெடுப்பதற்கு
பதிலாக நமக்கான அரசை நாமே நிறுவுவோமானால், ஒரே நாளில் நம் சொந்தங்களை
விடுவிக்கலாம்.
எனவே, துவண்டு போகத் தேவையில்லை. கண்ணீரத் துடைத்துக் கொண்டு எழுவோம்.
கட்டியெழுப்போவோம் தமிழனுக்கான அரசை, தமிழர் அரசை!
சிந்திப்போம் தமிழர்களே! "நமது வாக்கு நம்மை ஆளவா?, நமது வாக்கு நாமே ஆளவா?"
நாம் தமிழர்!!
தூக்குத்தண்டனை
ராஜீவ் காந்தி
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக