இருபதாம் நூற்றாண்டின் மாபெரும் தமிழ் ஆளுமைகள் இருவர் மட்டும்தானா?
நண்பர்களே…
காங்கிரஸ், திராவிட இயக்கங்களின் நேர்மையின்மையும் இடதுசாரி இயக்கங்களின்
தொய்வும் இன்றைய தமிழகத்தில் ஒரு வெற்றிடத்தை உருவாக்கியுள்ளன. அந்த
வெற்றிடம் சமூக பொருளாதார அரசியல் தளங்களில் இன்று வெளிப்படுவதை நாம்
அனைவரும் எளிதில் புரிந்துகொள்கிறோம். ஆனால் கருத்தியல் தளத்தில்
செயல்படும் விசயங்களை பொதுவாக எல்லோராலும் உடனடியாகப் புரிந்துகொள்ள
முடியாது.
அத்தகைய நிகழ்வுகளில் ஒன்றாக உ.வே.சா. வையும் பாரதியையும் இருபதாம்
நூற்றாண்டின் மாபெரும் ஆளுமைகளாக உருபெருக்கிக் காட்டும் நிகழ்வுகள்
நடைபெற்று வருவதை நாம் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும். உ.வே.சாவும் பாரதியும்
நாம் போற்றத்தகுந்த ஆளுமைகள் என்பதில் எவ்வித ஐயமும் இல்லை. அதேவேளையில்
இவர்களோடு இணைத்துப் பேசத் தகுதியான ஆளுமைகள் இருபதாம் நூற்றாண்டு
தமிழகத்தில் இல்லை என்பதைப் போன்ற கருத்தை மறைமுகமாக விதைப்பதை கவனிக்க
வேண்டும்.
சுமார் 5000 பக்கங்களில் சித்த மருத்துவ அகராதியை உருவாக்கிய சாம்பசிவம்
பிள்ளை, உ.வே.சா பதிப்பித்த சங்க இலக்கியத்தின் பழைய உரைகளை அறிஞர்களும்
படிப்பதற்குத் தடுமாறிக் கொண்டிருந்த காலத்தில் அவைகளுக்கு தன்னுடைய
நுட்பமான விளக்கவுரைகளின் மூலம் (மிக சிறப்பான முன்னுரைகளுடனும் -
ஞானமிருதம், சிவஞானபோத முன்னுரைகள்) தமிழ் அறிஞர்களின் தடுமாற்றத்தைப்
போக்கிய உரைவேந்தர் துரைசாமி பிள்ளை, தமிழ் ஆராய்ச்சியை நவீன காலத்து
இளைஞர்களுக்கு அறிமுகப்படுத்தி வழிகாட்டிய அறிஞர்கள் தெ.பொ.மீனாட்சி
சுந்தரம், வையாபுரி பிள்ளை போன்ற இவர்களும் இவர்களை போன்றே
குறிப்பிடத்தகுந்த (மு.அருணாச்சலம்) தமிழ் ஆளுமைகளும் இருபதாம்
நூற்றாண்டில் மிகச் சிறப்பான ஆய்வுகளைச் செய்துள்ளனர். இவர்கள்
மட்டுமல்ல. இவர்களைப் போன்றே இன்னும் குறிப்பிடத்தக்க பலர் உள்ளனர்.
ஆனால் தமிழ் ஆய்வாளர்களால்கூட அறியபடாதவர்களாக இவர்கள் உள்ளனர்.
இத்தகையவர்களின் செயல்பாடுகளைப் பற்றி மிக விரிவாக எழுத வேண்டும். அந்தப்
பணியைத் தொடர்ந்து செய்வதற்கு முயற்சிக்கிறேன்.
சாதியின் பிடியில் சிக்கி சீரழிந்து கொண்டிருக்கும் தமிழ்ச் சமூகத்தில்
இன்றும் சிந்தனையாளர்களும் சிறந்த வாசகர்களும் தமிழ் அறிஞர்களும்
ஏராளமானவர்கள் உள்ளனர். இன்றைய நெருக்கடியான காலத்தில் ஒத்த மனோபாவம்
கொண்டவர்கள் ஒருங்கிணைந்து தூங்காமல் செயல்பட வேண்டிய காலம் இது. இதைப்
புரிந்து கொள்ள மறுத்தாலோ அல்லது பாராமுகம் காட்டினாலோ எதிர்கால தமிழ்ச்
சமூகம் நம்மை மன்னிக்குமா என்பது கேள்விக்குறி.
நண்பர்களே…
காங்கிரஸ், திராவிட இயக்கங்களின் நேர்மையின்மையும் இடதுசாரி இயக்கங்களின்
தொய்வும் இன்றைய தமிழகத்தில் ஒரு வெற்றிடத்தை உருவாக்கியுள்ளன. அந்த
வெற்றிடம் சமூக பொருளாதார அரசியல் தளங்களில் இன்று வெளிப்படுவதை நாம்
அனைவரும் எளிதில் புரிந்துகொள்கிறோம். ஆனால் கருத்தியல் தளத்தில்
செயல்படும் விசயங்களை பொதுவாக எல்லோராலும் உடனடியாகப் புரிந்துகொள்ள
முடியாது.
அத்தகைய நிகழ்வுகளில் ஒன்றாக உ.வே.சா. வையும் பாரதியையும் இருபதாம்
நூற்றாண்டின் மாபெரும் ஆளுமைகளாக உருபெருக்கிக் காட்டும் நிகழ்வுகள்
நடைபெற்று வருவதை நாம் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும். உ.வே.சாவும் பாரதியும்
நாம் போற்றத்தகுந்த ஆளுமைகள் என்பதில் எவ்வித ஐயமும் இல்லை. அதேவேளையில்
இவர்களோடு இணைத்துப் பேசத் தகுதியான ஆளுமைகள் இருபதாம் நூற்றாண்டு
தமிழகத்தில் இல்லை என்பதைப் போன்ற கருத்தை மறைமுகமாக விதைப்பதை கவனிக்க
வேண்டும்.
சுமார் 5000 பக்கங்களில் சித்த மருத்துவ அகராதியை உருவாக்கிய சாம்பசிவம்
பிள்ளை, உ.வே.சா பதிப்பித்த சங்க இலக்கியத்தின் பழைய உரைகளை அறிஞர்களும்
படிப்பதற்குத் தடுமாறிக் கொண்டிருந்த காலத்தில் அவைகளுக்கு தன்னுடைய
நுட்பமான விளக்கவுரைகளின் மூலம் (மிக சிறப்பான முன்னுரைகளுடனும் -
ஞானமிருதம், சிவஞானபோத முன்னுரைகள்) தமிழ் அறிஞர்களின் தடுமாற்றத்தைப்
போக்கிய உரைவேந்தர் துரைசாமி பிள்ளை, தமிழ் ஆராய்ச்சியை நவீன காலத்து
இளைஞர்களுக்கு அறிமுகப்படுத்தி வழிகாட்டிய அறிஞர்கள் தெ.பொ.மீனாட்சி
சுந்தரம், வையாபுரி பிள்ளை போன்ற இவர்களும் இவர்களை போன்றே
குறிப்பிடத்தகுந்த (மு.அருணாச்சலம்) தமிழ் ஆளுமைகளும் இருபதாம்
நூற்றாண்டில் மிகச் சிறப்பான ஆய்வுகளைச் செய்துள்ளனர். இவர்கள்
மட்டுமல்ல. இவர்களைப் போன்றே இன்னும் குறிப்பிடத்தக்க பலர் உள்ளனர்.
ஆனால் தமிழ் ஆய்வாளர்களால்கூட அறியபடாதவர்களாக இவர்கள் உள்ளனர்.
இத்தகையவர்களின் செயல்பாடுகளைப் பற்றி மிக விரிவாக எழுத வேண்டும். அந்தப்
பணியைத் தொடர்ந்து செய்வதற்கு முயற்சிக்கிறேன்.
சாதியின் பிடியில் சிக்கி சீரழிந்து கொண்டிருக்கும் தமிழ்ச் சமூகத்தில்
இன்றும் சிந்தனையாளர்களும் சிறந்த வாசகர்களும் தமிழ் அறிஞர்களும்
ஏராளமானவர்கள் உள்ளனர். இன்றைய நெருக்கடியான காலத்தில் ஒத்த மனோபாவம்
கொண்டவர்கள் ஒருங்கிணைந்து தூங்காமல் செயல்பட வேண்டிய காலம் இது. இதைப்
புரிந்து கொள்ள மறுத்தாலோ அல்லது பாராமுகம் காட்டினாலோ எதிர்கால தமிழ்ச்
சமூகம் நம்மை மன்னிக்குமா என்பது கேள்விக்குறி.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக