|
வெள்., 10 ஆக., 2018, பிற்பகல் 12:09
| |||
Jose Kissinger
சாதி வெறியன் ஜெயமோகனை சாயம் வெளுக்க துவைத்து எடுக்கிறார் Asa Sundar
யார் இந்த ஜெயமோகன் ? (மீள் பதிவு)
============================== ====
எனக்கு இந்த ஜெயமோகனை சிறிதளவே தெரியும். இவர் ஓர் எழுத்தாளர், அவரின் எழுத்துத் திறனையெல்லாம் வடுகர்களான நாயர்களுக்கு ஆதரவாகவும் குறிப்பாக நாடார்களுக்கு எதிராகவும் தான் பயன் படுத்துவார் என்று தெரிய வந்தது. இப்படியான ஜெயமோகன் பின்னணியை ஆராய்ந்தால் அவர் குமரி மாவட்டம் விளவங்கோடு வட்டத்தை சேர்ந்தவர். அவரது தந்தை பாகுலேயன் பிள்ளை (நாயர்) தாய் விசாலாட்சி ஆவர். திருவிதாங்கூரில் பிள்ளை, தம்பி, குறுப்பு, மேனன், நம்பியார், உன்னிதன் என்று பட்டங்களை சூட்டிக் கொள்வர் வடுகர்களான இந்த நாயர்கள். நான் கூட முதலில் ஜெயமோகனை பிள்ளை என்றே நினைத்தேன். அவரின் நாயர் சார்பு மற்றும் தமிழர்களுக்கு எதிரான மனப்பான்மை அவரை நாயர் என்று அறிய வைத்தது. தமிழ் மற்றும் மலையாள மொழிகளில் சிறுகதைகள் எழுதி த.மு.எ ச என்ற தமிழக முற்போக்கு எழுத்தாளர் சங்கம் நடத்தும் விழாக்களில் மேற்படியார் அடிக்கடி தோன்றி பாராட்டப்படுபவர
ும் ஆவர். த.மு.எ.ச என்பது தமிழர்களை நையாண்டி செய்பவர்களை அழைத்து பாராட்டும் அமைப்பு ஆகும்.
இந்த ஜெயமோகனை பற்றி அறிந்து கொள்ள அவரின் பல்லக்கு மற்றும் ரப்பர் ஆகிய கதைகளை படித்தேன். அதில் ஒய்யாரமாக பவனி வரும் நாயர்கள் பின்னர் போண்டியாகின்றனர், அதற்கு நாடார்கள் காரணியாக இருப்பது தான் ஜெயமோகனின் கோபத்திற்கு காரணம். பனையேறும் சாணார்கள் பல்லக்கில் செல்வதா என்று நாயர் ஒருவர் சொல்வதாக அமையும் காட்சியில் ஜெயமோகனின் நாயர் சார்பு அப்பட்டமாக வெளிப்படும்.
பல்லக்கு:
=========
தென் திருவிதாங்கூரில் நாடார்கள் மதம் மாறுகிறார்கள். எஸ்.ஐ.யூ.சி, சிரியன் கத்தோலிக் , லத்தின் கத்தோலிக் மிஷனரிகள் நாடார்களின் கல்விக்கு பாரிய பங்காற்றுகின்றன. ஐயா வழியை பின்பற்றிய நாடார்கள் நாயர்களை கடுமையாக எதிர்த்தனர். ஏற்கனவே பல நூற்றாண்டுகளாக சுரண்டிக் கொழுத்த நாயர்கள் எந்த வேலைக்கும் போகாமல் ஆடம்பரமாக வாழ்கின்றனர். ஏற்றம் பெறாமல் பனையேறிக் கொண்டிருந்த சில சாணார்கள் நாயர்களின் வீடுகளில் ஊழியம் செய்கிறார்கள். நாயர்கள் எந்த வேலைக்கும் செல்லாமல் சோம்பேறிகளாக இருந்தமையால் சொத்துக்களை இழக்கின்றனர். காமக் களியாட்டங்களில் ஈடுபட்டு ஏழ்மையின் விளிம்புக்கு வருகின்றனர். அப்படியான நாயர் ஒருவர், தமது வீட்டில் உள்ள பொருள்களை தமது வீட்டின் நாடார் வேலையாளான ஒருவனிடம் ஒப்படைக்கிறார். அவ்வேலையாளான நாடார் அதனை விற்று வரும் பணத்தை நாயரிடம் ஒப்படைக்க வேண்டிய பொறுப்பு. விரைவில் நாயர் சாதியின் உயர்வை பறை சாற்றும் "பல்லக்கு" ஒன்றினை விற்க வேண்டிய நிலை. அதே நாடார் வேலையாள் அதனை விற்று பணம் கொடுக்க, நாயர் அதனை நீதிமன்ற வழக்கில் செலவு செய்கிறார். வறிய நோய்க்கு நாயர்கள் ஆளாகின்றனர். அம்மச்சிகள் நொந்து நூலாகின்றனர். அப்படியான நிலையில் "பல்லக்கினை" விற்ற நாயர் தெருவில் நடந்து செல்ல, தமது பல்லக்கில் ஒருவர் ஒய்யாரமாக செல்வதைக் காண்கின்றார். யார் அவர் என்று கேட்ட போது, தமது வீட்டில் வேலையாளான நாடாரின் மகன், கிறிஸ்தவ மிஷனரிகளில் கல்வி கற்று ஆசிரியர் பணிக்கு வந்து நிரம்ப சம்பாதிக்கிறான் என்பதை அறிந்தவுடன் துணுக்குற்று பனையேறி நாடானுக்கு வந்த வாழ்வைப் பார் என்று பிதற்றுவதாக அமைகிறது.
ரப்பர்:
=====
திருவிதாங்கூரின் ஒட்டு மொத்த நன்செய் நிலங்களும் நாயர்களின் கைகளில் உள்ளன. சாணார்கள் அவர்களின் நிலங்களில் கூலிகளாக உள்ளனர். பொன்னுமணி என்ற நாடார் சிறுவன் வயல்களில் கூலியாக பணிபுரிகிறான். மிஷனரி பள்ளிகளில் மாலை வேளையில் கல்வி கற்கிறான். சோம்பேறி நாயர்கள் கேளிக்கைகளில் ஈடுபடுகின்றனர். நெடுமங்காடு சந்தைகளில் சாணார் பெண்களின் முலைகளை எள்ளி நகையாடுகின்றனர். பொன்னுமணி நாயர்களைப் போற்றுவது போல் அவர்களிடமிருந்து பொருளுதவி பெறுகிறான். பின் வறிந்து போன நாயர்களின் வாழைத்தோப்புகளை குறைந்த விலைக்கு வாங்குகிறான். அவ்வாழை இருந்த இடங்களில் ரப்பர் மரக்கன்றுகளை நடுகின்றான். ரப்பர் நல்ல விலைக்கு போகின்றது. அருவிக்கரை ரப்பர் மரங்களின் பகுதியாக மாறுகிறது. பொன்னுமணி போலவே மிஷனரி மூலம் நாடார்கள் கல்வியில் ஏற்றம் பெறுகின்றனர். செல்வம் நாடார்களுக்கு வந்து குவிகிறது. நெய்யாற்றின்கரை, காட்டாக்கடை சந்தைகளில் நாடார் வணிகர்கள் குவிகிறார்கள். நாயர்கள் நாடார்களின் செல்வச்செழிப்பைக் கண்டு அஞ்சி தொலை தூர மாவட்டங்களுக்கு ஓடுகின்றனர். திருவனந்தபுரம் முழுவதையும் நாடார்கள் தங்களது வணிக கேந்திரமாக மாற்றுகின்றனர். நாயர்கள் பலர் தங்களது பூர்வீக பகுதிகளை வந்தேறி நாடான்களுக்கு விற்று விட்டு செல்வதாக நச்சுக் கருத்தினை இக்கதையில் பரப்புவதோடு, நாயர்கள் மீது பரிதாபத்தை உருவாக்க முயல்கிறார் ஆசிரியர்.
இரு கதைகளிலும் நாடார் சாதியினர் மையப்படுத்துவப்படுவதோடு அவர்களின் உழைப்பின் மீதும் கல்வியின் மீது புழுதி வாரி தூற்றுகிறார் ஜெயமோகன் நாயர். இது பொறாமையின் வெளிப்பாடாகும். நாடார்கள் திருவிதாங்கூரில் ஒடுக்கப்பட்டு முன்னேறிய கால கட்டத்தில் நாயர்கள் உழைக்காமல் உட்கார்ந்த இடத்திலேயே உண்டு களித்து கேளிக்கைகளில் ஈடுபட்டமையாலும், அம்மச்சிகளின் வீடுகளில் பொழுதைப் போக்கி இருந்தமையாலுமே வறிய நிலைக்குத் தள்ளப்படுகின்றனர். மேலும், இந்த நாயர்களே திருவிதாங்கூரின் வந்தேறிகள் ஆவர். பொன்னுமணி நாடானை எங்கிருந்தோ வந்தவன் என்று கூறுவதன் மூலம் நாடார்களை வந்தேறிகள் என்று உருவகம் செய்கிறார் ஜெயமோகன் நாயர். இப்படியான ஜெயமோகனின் இதர நூல்களிலும் தமிழர்களை ஒரு பிடி பிடிப்பதையே கடமையாக வைத்துள்ளார். இவர் சிறந்த இலக்கியவாதி என சொல்கிறார்கள் வடுகர்களின் தலைமையில் இயங்கும் எழுத்தாளர் சங்கவாதிகள்.
39 நிமிடங்கள்
சாதி வெறியன் ஜெயமோகனை சாயம் வெளுக்க துவைத்து எடுக்கிறார் Asa Sundar
யார் இந்த ஜெயமோகன் ? (மீள் பதிவு)
==============================
எனக்கு இந்த ஜெயமோகனை சிறிதளவே தெரியும். இவர் ஓர் எழுத்தாளர், அவரின் எழுத்துத் திறனையெல்லாம் வடுகர்களான நாயர்களுக்கு ஆதரவாகவும் குறிப்பாக நாடார்களுக்கு எதிராகவும் தான் பயன் படுத்துவார் என்று தெரிய வந்தது. இப்படியான ஜெயமோகன் பின்னணியை ஆராய்ந்தால் அவர் குமரி மாவட்டம் விளவங்கோடு வட்டத்தை சேர்ந்தவர். அவரது தந்தை பாகுலேயன் பிள்ளை (நாயர்) தாய் விசாலாட்சி ஆவர். திருவிதாங்கூரில் பிள்ளை, தம்பி, குறுப்பு, மேனன், நம்பியார், உன்னிதன் என்று பட்டங்களை சூட்டிக் கொள்வர் வடுகர்களான இந்த நாயர்கள். நான் கூட முதலில் ஜெயமோகனை பிள்ளை என்றே நினைத்தேன். அவரின் நாயர் சார்பு மற்றும் தமிழர்களுக்கு எதிரான மனப்பான்மை அவரை நாயர் என்று அறிய வைத்தது. தமிழ் மற்றும் மலையாள மொழிகளில் சிறுகதைகள் எழுதி த.மு.எ ச என்ற தமிழக முற்போக்கு எழுத்தாளர் சங்கம் நடத்தும் விழாக்களில் மேற்படியார் அடிக்கடி தோன்றி பாராட்டப்படுபவர
ும் ஆவர். த.மு.எ.ச என்பது தமிழர்களை நையாண்டி செய்பவர்களை அழைத்து பாராட்டும் அமைப்பு ஆகும்.
இந்த ஜெயமோகனை பற்றி அறிந்து கொள்ள அவரின் பல்லக்கு மற்றும் ரப்பர் ஆகிய கதைகளை படித்தேன். அதில் ஒய்யாரமாக பவனி வரும் நாயர்கள் பின்னர் போண்டியாகின்றனர், அதற்கு நாடார்கள் காரணியாக இருப்பது தான் ஜெயமோகனின் கோபத்திற்கு காரணம். பனையேறும் சாணார்கள் பல்லக்கில் செல்வதா என்று நாயர் ஒருவர் சொல்வதாக அமையும் காட்சியில் ஜெயமோகனின் நாயர் சார்பு அப்பட்டமாக வெளிப்படும்.
பல்லக்கு:
=========
தென் திருவிதாங்கூரில் நாடார்கள் மதம் மாறுகிறார்கள். எஸ்.ஐ.யூ.சி, சிரியன் கத்தோலிக் , லத்தின் கத்தோலிக் மிஷனரிகள் நாடார்களின் கல்விக்கு பாரிய பங்காற்றுகின்றன. ஐயா வழியை பின்பற்றிய நாடார்கள் நாயர்களை கடுமையாக எதிர்த்தனர். ஏற்கனவே பல நூற்றாண்டுகளாக சுரண்டிக் கொழுத்த நாயர்கள் எந்த வேலைக்கும் போகாமல் ஆடம்பரமாக வாழ்கின்றனர். ஏற்றம் பெறாமல் பனையேறிக் கொண்டிருந்த சில சாணார்கள் நாயர்களின் வீடுகளில் ஊழியம் செய்கிறார்கள். நாயர்கள் எந்த வேலைக்கும் செல்லாமல் சோம்பேறிகளாக இருந்தமையால் சொத்துக்களை இழக்கின்றனர். காமக் களியாட்டங்களில் ஈடுபட்டு ஏழ்மையின் விளிம்புக்கு வருகின்றனர். அப்படியான நாயர் ஒருவர், தமது வீட்டில் உள்ள பொருள்களை தமது வீட்டின் நாடார் வேலையாளான ஒருவனிடம் ஒப்படைக்கிறார். அவ்வேலையாளான நாடார் அதனை விற்று வரும் பணத்தை நாயரிடம் ஒப்படைக்க வேண்டிய பொறுப்பு. விரைவில் நாயர் சாதியின் உயர்வை பறை சாற்றும் "பல்லக்கு" ஒன்றினை விற்க வேண்டிய நிலை. அதே நாடார் வேலையாள் அதனை விற்று பணம் கொடுக்க, நாயர் அதனை நீதிமன்ற வழக்கில் செலவு செய்கிறார். வறிய நோய்க்கு நாயர்கள் ஆளாகின்றனர். அம்மச்சிகள் நொந்து நூலாகின்றனர். அப்படியான நிலையில் "பல்லக்கினை" விற்ற நாயர் தெருவில் நடந்து செல்ல, தமது பல்லக்கில் ஒருவர் ஒய்யாரமாக செல்வதைக் காண்கின்றார். யார் அவர் என்று கேட்ட போது, தமது வீட்டில் வேலையாளான நாடாரின் மகன், கிறிஸ்தவ மிஷனரிகளில் கல்வி கற்று ஆசிரியர் பணிக்கு வந்து நிரம்ப சம்பாதிக்கிறான் என்பதை அறிந்தவுடன் துணுக்குற்று பனையேறி நாடானுக்கு வந்த வாழ்வைப் பார் என்று பிதற்றுவதாக அமைகிறது.
ரப்பர்:
=====
திருவிதாங்கூரின் ஒட்டு மொத்த நன்செய் நிலங்களும் நாயர்களின் கைகளில் உள்ளன. சாணார்கள் அவர்களின் நிலங்களில் கூலிகளாக உள்ளனர். பொன்னுமணி என்ற நாடார் சிறுவன் வயல்களில் கூலியாக பணிபுரிகிறான். மிஷனரி பள்ளிகளில் மாலை வேளையில் கல்வி கற்கிறான். சோம்பேறி நாயர்கள் கேளிக்கைகளில் ஈடுபடுகின்றனர். நெடுமங்காடு சந்தைகளில் சாணார் பெண்களின் முலைகளை எள்ளி நகையாடுகின்றனர். பொன்னுமணி நாயர்களைப் போற்றுவது போல் அவர்களிடமிருந்து பொருளுதவி பெறுகிறான். பின் வறிந்து போன நாயர்களின் வாழைத்தோப்புகளை குறைந்த விலைக்கு வாங்குகிறான். அவ்வாழை இருந்த இடங்களில் ரப்பர் மரக்கன்றுகளை நடுகின்றான். ரப்பர் நல்ல விலைக்கு போகின்றது. அருவிக்கரை ரப்பர் மரங்களின் பகுதியாக மாறுகிறது. பொன்னுமணி போலவே மிஷனரி மூலம் நாடார்கள் கல்வியில் ஏற்றம் பெறுகின்றனர். செல்வம் நாடார்களுக்கு வந்து குவிகிறது. நெய்யாற்றின்கரை, காட்டாக்கடை சந்தைகளில் நாடார் வணிகர்கள் குவிகிறார்கள். நாயர்கள் நாடார்களின் செல்வச்செழிப்பைக் கண்டு அஞ்சி தொலை தூர மாவட்டங்களுக்கு ஓடுகின்றனர். திருவனந்தபுரம் முழுவதையும் நாடார்கள் தங்களது வணிக கேந்திரமாக மாற்றுகின்றனர். நாயர்கள் பலர் தங்களது பூர்வீக பகுதிகளை வந்தேறி நாடான்களுக்கு விற்று விட்டு செல்வதாக நச்சுக் கருத்தினை இக்கதையில் பரப்புவதோடு, நாயர்கள் மீது பரிதாபத்தை உருவாக்க முயல்கிறார் ஆசிரியர்.
இரு கதைகளிலும் நாடார் சாதியினர் மையப்படுத்துவப்படுவதோடு அவர்களின் உழைப்பின் மீதும் கல்வியின் மீது புழுதி வாரி தூற்றுகிறார் ஜெயமோகன் நாயர். இது பொறாமையின் வெளிப்பாடாகும். நாடார்கள் திருவிதாங்கூரில் ஒடுக்கப்பட்டு முன்னேறிய கால கட்டத்தில் நாயர்கள் உழைக்காமல் உட்கார்ந்த இடத்திலேயே உண்டு களித்து கேளிக்கைகளில் ஈடுபட்டமையாலும், அம்மச்சிகளின் வீடுகளில் பொழுதைப் போக்கி இருந்தமையாலுமே வறிய நிலைக்குத் தள்ளப்படுகின்றனர். மேலும், இந்த நாயர்களே திருவிதாங்கூரின் வந்தேறிகள் ஆவர். பொன்னுமணி நாடானை எங்கிருந்தோ வந்தவன் என்று கூறுவதன் மூலம் நாடார்களை வந்தேறிகள் என்று உருவகம் செய்கிறார் ஜெயமோகன் நாயர். இப்படியான ஜெயமோகனின் இதர நூல்களிலும் தமிழர்களை ஒரு பிடி பிடிப்பதையே கடமையாக வைத்துள்ளார். இவர் சிறந்த இலக்கியவாதி என சொல்கிறார்கள் வடுகர்களின் தலைமையில் இயங்கும் எழுத்தாளர் சங்கவாதிகள்.
39 நிமிடங்கள்
அடையாள மறைப்பு உருமறைப்பு மலையாளி
துளு படையெடுப்பு
பதிலளிநீக்குகி.பி 1120 இல் சேர நாடு பாணப்பெருமாள்(பானு விக்ரம குலசேகரப்பெருமாள்) என்ற துளு இளவரசரின் படையெடுப்பாளரால் ஆக்கிரமிக்கப்பட்டது. ஆலுபா வம்சத்தைச் சேர்ந்த துளு மன்னர் கவி அலுபேந்திராவின் (கி.பி 1110 முதல் கி.பி 1160 வரை) சகோதரர் பாணப்பெருமாள் ஆவார். 350000 எண்ணிக்கையிலான நாயர்களின் வலுவான படையுடன் பாணப்பெருமாள் கேரளா மீது படையெடுத்தார். இது கடலோர கர்நாடகாவிலிருந்து கேரளாவுக்கு துளு-நேபாள நாயர்கள் பெருமளவில் இடம்பெயர்ந்தது ஆகும்.
நாயர்கள் அஹிச்சத்திரத்தைச் சேர்ந்த நாகர்கள் ஆவர். நம்பூதிரிகள் பண்டைய நேபாளத்தின் தலைநகரான அஹிச்சத்திரத்திலிருந்து வந்த பிராமணர்கள் ஆவர். கடம்ப மன்னர் மயூரா வர்மா 345 கி.பி யில் அஹிச்சத்திரத்தில் இருந்து ஆரியர்களையும் நாகர்களையும் கொண்டு வந்தார்.
துளு இளவரசர் பாணப்பெருமாள் அரபு ராணுவத்தின் ஆதரவுடன் கேரளாவைத் தாக்கினார். கண்ணூர் அருகே வளர்பட்டினத்தில் பாணப்பெருமாள் தனது தலைநகரை நிறுவினார். வில்லவர் சேர வம்சம் கொடுங்கல்லூரிலிருந்து கொல்லத்திற்கு மாறியது. பின்னர் பாணப்பெருமாள் கொட்டுங்கலூரை ஆக்கிரமித்து, அங்கிருந்து 36 ஆண்டுகள் 1120 கி.பி முதல் 1156 கிபி வரை ஆட்சி புரிந்தார். பின்னர் பாணப்பெருமாள் இஸ்லாம் மதத்தைத்தழுவி அரேபியாவுக்குச் சென்றார். அவரது மகன் உதயவர்மன் கோலாத்திரி 1156 ஆம் ஆண்டில் கோலாத்திரி வம்சத்தை நிறுவினார்.
இவ்வாறு வடக்கு கேரளா துளு-நேபாள மக்களால் ஆளப்பட்டது. கிபி 1310ல் டெல்லி சுல்தானால் பாண்டியன் வம்சம் தோற்கடிக்கப்பட்ட பின்னர், அனைத்து கேரளமும் துளு-நேபாள மக்களால் ஆக்கிரமிக்கப்பட்டன. துளு வம்சத்திற்கு அரேபியர்களின் மற்றும் டெல்ஹி சுல்தானேட்.டின் ஆதரவு இருந்தது.
கி.பி 1335 இல் மதுரை சுல்தானேட் நிறுவப்பட்டபோது கேரளா துளு சாமந்தா மற்றும் நம்பூதிரிகளுக்கு வழங்கப்பட்டது.
கிபி 1335 ல் நான்கு மருமக்கள்வழி ராஜ்யங்கள் உருவாக்கப்பட்டன.
அவை
1. கண்ணூரின் கோலாத்திரி வம்சம்
2. கோழிக்கோடு சாமுதிரி வம்சம்
3. கொச்சியின் பெரும்படப்பு ஸ்வரூபம்
4. வேணாட்டின் ஆற்றிங்கல் ஸ்வரூபம்
தமிழ் வில்லவர்கள் மேலும் கொல்லத்திலிருந்து திருவனந்தபுரம் மற்றும் கன்னியாகுமரிக்கு குடிபெயர்ந்தனர். கேரளாவின் வில்லவர்கள் கோட்டையடி மற்றும் சேரன்மாதேவியில் கோட்டைகளை கட்டினர். சோழர்கள் களக்காட்டில் கோட்டையை கட்டினர். பாண்டியர்கள் கல்லிடைகுறிச்சி மற்றும் அம்பாசமுத்திரத்தில் கோட்டைகளை கட்டினர். வில்லவர் குலங்களின் இந்த கோட்டைகள் 1600 வரை இருந்தன.
துளு பிராமணர்கள் கி.பி 1335 க்குப் பிறகு தம்மை நம்பூதிரிகள் என்று அழைக்கத் தொடங்கினர். ஐரோப்பியர்கள் துளு-நேபாள இராச்சியங்களைப் பாதுகாத்தனர். பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டில் ஐரோப்பிய மிஷனரிகள் மலையாளத்தில் சுமார் மூவாயிரம் நேபாள வார்த்தைகளைச் சேர்த்தனர். நாடார்கள் அடக்கப்பட்டனர். அவர்களின் மொழியாகிய மலயாண்மை மொழி அழிக்கப்பட்டது. அவர்களின் பெண்கள் தோளுக்கு மேலே துணி அணிய அனுமதிக்கப்படவில்லை. உயர்குடி பெண்கள் மட்டுமே தோள் சீலை அணிய முடியும். நாடார் பெண்கள் 1600 வரை தோள் சீலை அணிந்திருந்தனர்.
கேரள நாடார்கள் ஒரு நில பிரபு வர்க்க மக்கள். ஆனால் பத்து ஏக்கருக்கு மேல் நிலங்களை நாடார்கள் சொந்தமாக்க முடியாத வகையில் புதிய சட்டங்கள் இயற்றப்பட்டன. கிறிஸ்தவ மிஷனரிகள் கி.பி 1807 இல் நாடார்களுக்காக ஆங்கிலப் பள்ளியைத் தொடங்கினர். தெக்கன் களரி என்னும் போர்முறையில் பயிற்சி பெற்றவர்கள். நாடார்கள் இரட்டைக்குழல் கைத்துப்பாக்கிகளை பதிநேழாம் நூற்றாண்டிலும் பயன்படுத்தினர்.
பிரிட்டிஷ் காரர்கள் திருவாங்கூரின் பாதுகாவலர்களாக மாறிய பின்னரே, திருவிதாங்கூர் மன்னர்களுக்கு திமிர்பிடித்தது.
1696 ஆம் ஆண்டில் பேப்பூரிலிருந்து ஒரு குறுநில மன்னரின் இரண்டு மகன்கள் பிரிட்டிஷ் பாதுகாப்பின் கீழ் திருவிதாங்கூர் அரச குடும்பத்தில் தத்தெடுக்கப்பட்டனர்.
அனந்த பத்மநாபன் நாடார் 1729 ஆம் ஆண்டில் மார்த்தாண்டா வர்மா என்ற ஒரு ராஜாவைக் காப்பாற்றினார். அனந்த பத்மநாபன் நாடார் சுமார் முப்பது குறுப்பு மற்றும் நாயர் வீரர்களை ஒற்றைக்கு கொன்றார். ஆனால் நன்றியற்ற மார்த்தாண்ட வர்மா ராமைய்யன் என்ற பிராமண மந்திரியின் ஆலோசனைப்படி அனந்தபத்மநாபன் நாடாரை விருந்துக்கு அழைத்து கொன்றார். மார்த்தாண்ட வர்மா நாடார்களை இராணுவ சேவையில் இருந்து நீக்கிவிட்டார். தர்மராஜா என்று அழைக்கப்படும் அடுத்த மன்னர் நாடார்களை ஊழியம் என்ற அடிமை வேலை செய்ய கட்டாயப்படுத்தினார்.
நாயர்கள் துளு- நேபாள வம்சாவளியைக் கொண்டுள்ளனர் மற்றும் இன ரீதியாக தமிழர்களுடன் தொடர்புடையவர்கள் அல்ல. அவர்களின் நேபாள தோற்றம் காரணமாக நாயர்கள் ஒரு வெள்ளை - மஞ்சள் நிறத்தைக் கொண்டுள்ளனர். மற்றும் நாயர்கள் சற்று மங்கோலிய முக அம்சங்களைக் கொண்டுள்ளனர்.
இந்த கருத்து ஆசிரியரால் அகற்றப்பட்டது.
பதிலளிநீக்குநாயர் இராணுவம்
நீக்கு1335 முதல் 1947 வரை கேரளா நாயர் என்ற நேபாள கும்பல்களால் ஆளப்பட்டது. நாயர்கள் எந்தவொரு போரையும் வென்றதில்லை. அரேபிய மற்றும் துருக்கிய முஸ்லீம்களின் ஆதரவை நாயர்கள் கொண்டிருந்தனர்.
130000 க்கும் மேற்பட்ட நாயர் வீரர்கள் கேரளாவில் இருந்தனர். ஏனென்றால், சண்டையிடத் தெரியாத அந்த நாயர்களும் ஆயுதங்களைக் கொண்டு சென்றனர்.
1682 ஆம் ஆண்டில் உமயம்மா ராணி வேணாட்டினை ஆளும் போது, ஐநூறு பேர் அடங்கிய பட்டாணி இராணுவத்துடன் ஒரு முகல் சர்தார் வேணாட்டிற்கு வந்தார். உமயம்மா ராணி 30000 நாயர்களைக் கொண்ட ஒரு இராணுவத்தைக் கொண்டிருந்தார். ஆனால் நன்கு பயிற்றுவிக்கப்பட்ட முகலாய இராணுவத்தை எதிர்த்துப் போராட எந்த நாயரும் தயாராக இல்லை. முகல் சிர்தார் மணக்காடு என்ற இடத்தில் வசித்து வந்தார். அவர் ஆறு மாதங்களுக்கும் மேலாக திருவட்டாரிலிருந்து எடவா வரை வரி வசூலித்து வந்தார். முகிலன் உமயம்மா ராணியின் தலைநகரான ஆற்றிங்கலில் இருந்து போலும் வரி வசூலித்து வந்தார்.
30000 நாயர் படையால் 500 முகிலன் இராணுவத்துடன் ஏன் போராட முடியவில்லை?.
ஆறு மாதங்களுக்குப் பிறகு, இராணுவம் தண்ணீர் எடுத்துக்கொண்ட கிணற்றில் விஷம் வைத்து நாயர்கள் முகிலனைக் கொல்ல முயன்றனர். அதில் அவர்கள் வெற்றி பெறவில்லை. அதிர்ஷ்டவசமாக முகிலன் தேனீக்களின் திரளால் குத்தப்பட்டு குதிரையிலிருந்து கீழே விழுந்து காயமடைந்தார். நாயர்கள் பின்னர் தூரத்தில் நின்று கொண்டு அம்புகளைப் பயன்படுத்தியும், கவண் மூலம் கல்லை எறிந்தும் காயமடைந்த முகிலனைக் கொன்றனர்.
1776 ஆம் ஆண்டில் ஹைதர் அலி 7500 காலாட்படை மற்றும் 4000 குதிரைப்படைகளுடன் கேரளா மீது படையெடுத்தார். கண்ணூர் மன்னர் கோலாத்திரி 20000 நாயர் வீரர்களைக் கொண்டிருந்தார். கோழிக்கோடு மன்னர் சாமுதிரி 20000 முதல் 30000 வீரர்களைக் கொண்டிருந்தார். ஆனால் ஹைதர் வந்தபோது கோலாத்திரி மற்றும் சாமுத்திரி இருவரும் சண்டையின்றி சரணடைந்தனர். 15000 நாயர்கள் சரணடைந்ததோடு மட்டுமல்லாமல், அவர்கள் அனைவரும் ஸ்ரீரங்கப்பட்டினத்திற்கு அழைத்துச் செல்லப்பட்டனர், அங்கு அவர்கள் அனைவரும் இஸ்லாமிற்கு மாற விரும்பினர். நாயர் இராணுவத்தின் மற்றவர்கள் திருவிதாங்கூருக்கு தப்பி ஓடினர்.
சாமுதிரி ஹைதரை அணுகி இழப்பீடு செலுத்த தயாராக இருந்தார். ஆனால் ஹைதர் ஒரு கோடி தங்க மொகர்களை செலுத்த வேண்டும் என்று கோரினார். சாமுதிரி மீண்டும் அரண்மனைக்குச் சென்று அதற்கு தீ வைத்து தற்கொலை செய்து கொண்டார்.
சாமுதிரி மற்றும் கோலத்திரி தம்முடைய 40000 நாயர்களுடன் ஹைதர் அலியுடன் ஏன் போராடவில்லை?.
கொச்சி மன்னர் 1885 இல் 60000 நாயர் இராணுவத்தைக் கொண்டிருந்ததாகக் கூறப்படுகிறது. 1885 ஆம் ஆண்டில் திப்பு சுல்தான் சர்தார் கானின் கீழ் 3000 வீரர்களை கொச்சிக்கு அனுப்பி கொச்சி மன்னரை தனது போர் செலவினங்களை செலுத்துமாறு கோரினார். கொச்சி ராஜா உடனடியாக ஒப்புக்கொண்டார். சர்தார் கானின் 3000 பேர் மாத்திரமுள்ள படையை ஏன் கொச்சி மன்னர் விரட்டவில்லை? அவர் ஏன் தனது நாயர் இராணுவத்தை அனுப்பவில்லை?
ஏனென்றால் உண்மையான இராணுவத்தைக் கண்டால் நாயர்கள் ஓடிவிடுவார்கள் என்பதை அவர்களின் ராஜாக்கள் அறிந்திருந்தார்கள்.
ஆனால் அதே நாயர் கும்பலுடன், துளு மன்னர்கள் கேரள மக்களை அச்சுறுத்தி கொண்டிருந்தார்கள்.
மக்கள் தங்களிடமிருந்து விலகி இருக்க வேண்டும் என்று துளு மன்னர்களும் நம்பூதிரிகளும் வலியுறுத்தினர். இது அவர்களின் சொந்த பாதுகாப்பை உறுதி செய்வதற்காகும்.
இந்த துளு-நேபாள இராச்சியங்களின் பின்னால் உண்மையான சக்தி அரேபியர்கள், டெல்ஹி சுல்தானேட் மற்றும் ஐரோப்பியர்கள் ஆவர்.
1721 முதல் பிரிட்டிஷ் திருவிதாங்கூர் மன்னர்களைப் பாதுகாத்து வந்தனர். 1895 ஆம் ஆண்டில் திருவாங்கூர் ராஜாவுடனான ஒப்பந்தத்தை பிரிட்டிஷ் முடித்தவுடன், திருவிதாங்கூர் பிரிட்டிஷ் கிழக்கு இந்திய நிறுவனத்தின் பாதுகாப்பிற்கு மாறியது.
1812 முதல் 1859 காலகட்டத்தில் நாயர்கள் நாடார் பெண்கள் மற்றும் குழந்தைகளைத் தாக்கினர். 1828 ஆம் ஆண்டில் நாடார்களின் குழந்தைகள் பள்ளிக்குச் செல்வதைத் தடுத்தனர்.
நாயர்கள் நேபாள நாகர்கள் 345 கி.பி இல் கடம்ப மன்னர் மயூர வர்மாவால் பரம்பரை அடிமை வீரர்களாக அஹிச்சத்ராவிலிருந்து கர்நாடகாவிற்கு கொண்டு வரப்பட்டனர். 1120 ஆம் ஆண்டில் மலபாரில் காலனியை நிறுவ விரும்பிய அரேபியர்கள் கேரளாவின் மீதான படையெடுப்பில் பாணப்பெருமாள் என்ற துளு இளவரசரை ஆதரித்தனர். பாணப்பெருமாள் துளுநாட்டிலிருந்து 350000 நாயர்களின் படையை அழைத்து வந்தார். பயிற்சி பெறாத நாயர்கள் உட்பட அனைத்து நாயர்களும் ஆயுதங்களை எடுத்துச் செல்கின்றனர் ஆனால் அவர்களிடம் சந்தேகத்திற்குரிய இராணுவத் திறன் மட்டுமே இருந்தது. நாயர்கள் அடிப்படையில் நேபாளத்தின் பண்டைய தலைநகரான அஹிச்சத்ராவிலிருந்து வேர்களைக் கொண்ட துளு-நேபாள மக்கள். அவர்கள் எந்த திராவிட மக்களுடனும் தொடர்புடையவர்கள் அல்ல. நாயர்கள் அரேபிய ஆதரவுடன் கேரளாவுக்குள் நுழைந்தனர். ஜெயமோகன் கூறியது போல் நாயர்கள் வெட்டு மாவலி அகம்படியர் அல்ல. துளு படையெடுப்பாளர் பாணப்பெருமாள் கிபி 1156 இல் கண்ணூரில் ஒரு தாய்வழி கோலத்திரி வம்சத்தை நிறுவினார். கோலத்திரி வம்சத்து இளவரசிகள் நம்பூதிரிகளுடன் சம்பந்தம் செய்து அதன் மூலம் துளு-நேபாள வம்சமாக மாற்றினர். திருவிதாங்கூர் மன்னர்கள் பேப்பூரில் இருந்து ஆட்சி செய்த துளு-நேபாளி கோலத்திரி வம்சத்தின் குட்டிக் கிளையைச் சேர்ந்தவர்கள். திருவிதாங்கூர் மன்னர்கள் வில்லவ நாடார்களின் சேர வம்சத்திலிருந்து வந்தவர்கள் அல்ல. பல நாயர்கள் தமிழ் பிராமணர்களின் பினாமிகள். நாயர்கள் வட இந்தியர்களை ஆதரிக்கின்றனர் மற்றும் ஆரிய மேலாதிக்கத்தை மீண்டும் நிலைநாட்ட வேண்டும் என்று கனவு காண்கிறார்கள். பாஞ்சால நாட்டிலிருந்து குடியேறிய நாகர்களான நாயர்கள் ஆரிய மேலாதிக்கத்தை மீண்டும் நிலைநாட்ட வேண்டும் என்று கனவு காண்கிறார்கள். ஆனால் கேரளாவையும் தமிழ்நாட்டையும் மூளைச் சலவை செய்யும் நாயர்களின் பணி சுலபமாக இருக்காது. இந்தியா, மலேசியா, சிங்கப்பூர், ஆஸ்த்ரேலியா, ஃபிஜி மற்றும் அமெரிக்கா ஆகிய நாடுகளில் உள்ள பல நாயர்கள் இப்போது கிறிஸ்தவர்களாக நடிக்கின்றனர். திருவனந்நபுரத்தில் ஒரு கிறிஸ்தவ வேடமணிந்த பாஸ்டர் ஜி.எஸ். நாயர் 460000 பேரை கிறிஸ்தவ மதத்திற்கு மாற்றியதாக கூறுகிறார். போலி கிறிஸ்தவ நாயர்களுக்கு அமெரிக்கா சில உள்நோக்கத்துடன் நிதியுதவி செய்து வருகிறது. கிறிஸ்தவர்களாக நடிக்கும் பெரும்பாலான நாயர்களில் முன்னாள் ராணுவ அதிகாரிகள் அல்லது வழக்கறிஞர்கள். கேரள கிறிஸ்தவர்களுக்கு நாயர்கள் மிக மோசமான எதிரிகளாக இருந்தனர். நாயர்கள் நாக வழிபாட்டாளர்கள் ஆனால் மத வெறியர்கள் அல்ல. தமிழ்நாட்டின் பல நாக சாதியினரை விட நாயர்கள் நம்பகமானவர்கள்.
நீக்குவெள்ளைக்கொடி சம்பவம்
நீக்குதமிழ் பிராமணர்களுக்கு பி-டீமாக செயல்படும் நாயர்களிடம் திராவிடர்கள் மிகுந்த எச்சரிக்கையுடன் இருக்க வேண்டும். இலங்கையில் இனக்கலவரம் ஏற்பட்ட போது இரண்டு நம்பியார் சகோதரர்கள் இலங்கைக்கு அனுப்பப்பட்டனர் மற்றும் ஒரு நாயர் பெண் தூதுவராக அனுப்பப்பட்டார். சகோதரர்கள் இருவரும் உயர் பதவியில் இருந்த ராணுவ அதிகாரிகள். ஒரு நம்பியார் சகோதரர் இலங்கை அரசாங்கத்தின் ஆலோசகராக இருந்தார், மற்றொரு நம்பியார் சகோதரர் இலங்கைத் தமிழர்களின் நண்பராக நடித்தார். இலங்கைத் தமிழர்களின் புதிய நம்பியார் நண்பர் பெண்களும் குழந்தைகளும் வெள்ளைக் கொடியுடன் வெளியே வந்து இலங்கையர்களிடம் சரணடையுமாறு அறிவுறுத்தினார். ஆனால் சுமார் 30000 இலங்கைத் தமிழ் கிராம மக்கள் வெள்ளைக் கொடியுடன் வெளியே வந்தபோது அவர்கள் சிங்களப் படையினரால் படுகொலை செய்யப்பட்டனர். இலங்கைத் தமிழர்களின் நம்பியார் நண்பர் சம்பவ இடத்தில் இருந்து மறைந்தார். நாயர்கள் திராவிட இனத்தவர்களுடன் தொடர்புடையவர்கள் அல்ல. எனவே அவர்களுக்கு இலங்கைத் தமிழ் மக்கள் மீது பச்சாதாபம் இல்லை. இலங்கைத் தமிழர்கள் ஒரு நாயரை நம்பியிருக்கக் கூடாது. இந்த சம்பவம் வெள்ளைக்கொடி சம்பவம் என்று அழைக்கப்படுகிறது.
இந்தப் படுகொலைக்குப் பிறகு இலங்கை உள்நாட்டுப் போர் முடிவுக்கு வந்தது.
.
வில்லவர் மற்றும் பாணர்
பதிலளிநீக்குபாண்டிய என்பது வில்லவர் மற்றும் பாண ஆட்சியாளர்களின பட்டமாகும்.
இந்தியா முழுவதும் பாணர்கள் அரசாண்டனர். இந்தியாவின் பெரும்பகுதி பாண ஆட்சியாளர்களால் ஆளப்பட்டது. இந்தியா முழுவதும் பாண்பூர் எனப்படும் ஏராளமான இடங்கள் உள்ளன. இவை பண்டைய பாணர்களின் தலைநகரங்கள் ஆகும்.
பாணர்கள் பாணாசுரா என்றும் அழைக்கப்பட்டனர். கேரளா மற்றும் தமிழ்நாட்டை ஆண்ட வில்லவரின் வடக்கு உறவினர்கள் பாணர்கள் ஆவர். கர்நாடகாவிலும் ஆந்திராவிலும் பாணர்கள் ஆண்டனர்.
வில்லவர் குலங்கள்
1. வில்லவர்
2. மலையர்
3. வானவர்
வில்லவரின் கடலோர உறவினர்கள் மீனவர் என்று அழைக்கப்பட்டனர்
4. மீனவர்
பண்டைய காலங்களில் இந்த அனைத்து துணைப்பிரிவுகளிலிருந்தும் பாண்டியர்கள் தோன்றினர்.
அவர்கள் துணை குலங்களின் கொடியையும் பயன்படுத்தினர். எ.கா
1. வில்லவர் குலத்தைச் சேர்ந்த பாண்டியன் சாரங்கத்வஜ பாண்டியன் என்று அழைக்கப்பட்டார். அவர் ஒரு வில் மற்றும் அம்பு அடையாளமுள்ள கொடியை சுமந்தார்.
2. மலையர் குலத்தைச் சேர்ந்த பாண்டியன் மலையத்வஜ பாண்டியன் என்று அழைக்கப்பட்டார். அவர் மலை சின்னத்துடன் ஒரு கொடியை ஏந்தினார்.
3. வானவர் துணைப்பிரிவைச் சேர்ந்த பாண்டியன் ஒரு வில்-அம்பு அல்லது புலி அல்லது மரம் கொடியை ஏந்திச் சென்றார்.
4. மீனவர் குலத்தைச் சேர்ந்த பாண்டியன் ஒரு மீன் கொடியை ஏந்திச்சென்று தன்னை மீனவன் என்று அழைத்துக் கொண்டார்.
பிற்காலத்தில் அனைத்து வில்லவர் குலங்களும் ஒன்றிணைந்து நாடாள்வார் குலங்களை உருவாக்கின.
பண்டைய மீனவர் குலமும் வில்லவர் மற்றும் நாடாள்வார் குலங்களுடன் இணைந்தது.
பிற்காலத்தில் வடக்கிலிருந்து குடிபெயர்ந்த நாகர்கள் தென் நாடுகளில் மீனவர்களாக மாறினர். அவர் வில்லவர்-மீனவர் குலங்களுடன் இனரீதியாக தொடர்புடையவர் அல்லர்.
வில்லவர் பட்டங்கள்
வில்லவர், நாடாள்வார், நாடார், சான்றார், சாணார், சண்ணார், சார்ந்நவர், சான்றகர், சாண்டார் பெரும்பாணர், பணிக்கர், திருப்பார்ப்பு, கவரா (காவுராயர்), இல்லம், கிரியம், கண நாடார், மாற நாடார், நட்டாத்தி, பாண்டியகுல ஷத்திரியர் போன்றவை.
முக்கியத்துவத்தின் ஒழுங்கு
1. சேர இராச்சியம்
வில்லவர்
மலையர்
வானவர்
இயக்கர்
2. பாண்டியன் பேரரசு
வில்லவர்
மீனவர்
வானவர்
மலையர்
3. சோழப் பேரரசு
வானவர்
வில்லவர்
மலையர்
பாணா மற்றும் மீனா
வட இந்தியாவில் வில்லவர் பாணா மற்றும் பில் என்று அழைக்கப்பட்டனர். மீனவர், மீனா அல்லது மத்ஸ்யா என்று அழைக்கப்பட்டனர்.
சிந்து சமவெளி மற்றும் கங்கை சமவெளிகளில் ஆரம்பத்தில் வசித்தவர்கள் பாணா மற்றும் மீனா குலங்கள் ஆவர்.
பாண்டவர்களுக்குஒரு வருட காலம் அடைக்கலம் கொடுத்த விராட மன்னர் ஒரு மத்ஸ்யா - மீனா ஆட்சியாளர் ஆவார்.
பாண மன்னர்களுக்கு அசுர அந்தஸ்து இருந்தபோதிலும் அவர்கள் அனைத்து சுயம்வரங்களுக்கும் அழைக்கப்பட்டனர்.
சோனித்பூரில் தலைநகருடன் அசுரா இராச்சியம் என்று அழைக்கப்பட்ட ஒரு பாண இராச்சியம் பண்டைய காலங்களில் அசாமை ஆட்சி செய்தது.
இந்தியா முழுவதும் பாணா-மீனா மற்றும் வில்லவர்-மீனவர் இராச்சியங்கள் கி.பி .1500 வரை, நடுக்காலம், முடிவடையும் வரை இருந்தன.
மஹாபலி
பாணர் மற்றும் வில்லவர் மன்னர் மகாபாலியை தங்கள் மூதாதையராக கருதினர். மகாபலி பட்டத்துடன் கூடிய ஏராளமான மன்னர்கள் இந்தியாவை ஆண்டனர்.
வில்லவர்கள் தங்கள் மூதாதையர் மகாபலியை மாவேலி என்று அழைத்தனர்.
ஓணம் பண்டிகை ஒவ்வொரு ஆண்டும் கேரளாவை ஆண்ட மகாபலி மன்னர் திரும்பி வரும் நாளில் கொண்டாடப்படுகிறது.
மாவேலிக்கரை, மகாபலிபுரம் ஆகிய இரு இடங்களுக்கும் மகாபலியின் பெயரிடப்பட்டுள்ளன.
பாண்டியர்களின் பட்டங்களில் ஒன்று மாவேலி. பாண்டியர்களின் எதிராளிகளாகிய பாணர்களும் மாவேலி வாணாதி ராயர் என்று அழைக்கப்பட்டனர்.
சிநது சமவெளியில்தானவர் தைத்யர்(திதியர்)
பண்டைய தானவ (தனு=வில்) மற்றும் தைத்ய குலங்கள் சிந்து சமவெளியிலுள்ள பாணர்களின் துணைப்பிரிவுகளாக இருந்திருக்கலாம். தைத்யரின் மன்னர் மகாபலி என்று அழைக்கப்பட்டார்.
இந்தியாவில் முதல் அணைகள், ஏறத்தாழ நான்காயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பு சிந்து நதியில் பாண குலத்தினரால் கட்டப்பட்டன.
ஹிரண்யகர்பா சடங்கு
வில்லவர்கள் மற்றும் பாணர் இருவரும் ஹிரண்யகர்பா விழாவை நிகழ்த்தினர். ஹிரண்யகர்பா சடங்கி்ல் பாண்டிய மன்னர் ஹிரண்ய மன்னரின் தங்க வயிற்றில் இருந்து வெளிவருவதை உருவகப்படுத்தினார்.
ஹிரண்யகசிபு மகாபலியின் மூதாதையர் ஆவார்.
வில்லவர் பாணர்
பதிலளிநீக்குநாகர்களுக்கு எதிராக போர்
கலித்தொகை என்ற ஒரு பண்டைய தமிழ் இலக்கியம் நாகர்களுக்கும் வில்லவர் -மீனவர்களின் ஒருங்கிணைந்த படைகளுக்கும் இடையே நடந்த ஒரு பெரிய போரை விவரிக்கிறது. அந்தப் போரில் வில்லவர்-மீனவர் தோற்கடிக்கப்பட்டு நாகர்கள் மத்திய இந்தியாவை ஆக்கிரமித்தனர்.
நாகர்களின் தெற்கு நோக்கி இடம்பெயர்வு
நாகர்களின் பல்வேறு குலங்கள் தென்னிந்தியா மற்றும் ஸ்ரீலங்காவுக்கு குறிப்பாக கடலோர பகுதிகளுக்கு குடிபெயர்ந்தனர்.
1. வருணகுலத்தோர்
2. குகன்குலத்தோர்
3. கவுரவகுலத்தோர்
4. பரதவர்
5. களப்பிரர்கள்
6. அஹிச்சத்ரம் நாகர்கள்
இந்த நாகர்கள் வில்லவர்களின் முக்கிய எதிரிகள் ஆவர். நாகர்கள் டெல்லி சுல்தானேட், விஜயநகர நாயக்கர்கள் மற்றும் ஐரோப்பியர்கள் காலனித்துவ ஆட்சியாளர்களுடன் கூடி பக்கபலமாக இருந்து வில்லவர்களை எதிர்த்தனர், இது வில்லவர் வீழ்ச்சிக்கு வழிவகுத்தது.
கர்நாடகாவின் பாணர்களின் பகை
பொதுவான தோற்றம் இருந்தபோதிலும் கர்நாடகாவின் பாணர்கள் வில்லவர்களுக்கு எதிரிகளாயிருந்தனர். கி.பி 1120 இல் கேரளாவை துளுநாடு ஆளுப அரசு பாண்டியன் இராச்சியத்தைச் சேர்ந்த பாணப்பெருமாள் அராபியர்களின் உதவியுடன் ஆக்கிரமித்தார்.
கி.பி 1377 இல் தெலுங்கு பலிஜா நாயக்கர்கள் தமிழ்நாட்டை ஆக்கிரமித்தனர். வில்லவரின் சேர சோழ பாண்டியன் இராச்சியங்கள் விஜயநகர சாம்ராஜ்யத்தின் பலிஜா நாயக்கர்களால் (பாணாஜிகா, ஐந்நூற்றுவர் வளஞ்சியர் என்னும் மகாபலி பாணரின் சந்ததியினர்) அழிக்கப்பட்டன.
வில்லவர்களின் முடிவு
1310 இல் மாலிக் கபூரின் படையெடுப்பு பாண்டிய வம்சத்தின் தோல்விக்கு வழிவகுத்தது. வில்லவர்கள் படுகொலை செய்யப்பட்டனர், மேலும் மூன்று தமிழ் ராஜ்யங்களும் முடிவுக்கு வந்தன.
கர்நாடகாவின் பாண்டியன் ராஜ்யங்கள்
கர்நாடகாவில் பல பாணப்பாண்டியன் ராஜ்யங்கள் இருந்தன
1. ஆலுபா பாண்டியன் இராச்சியம்
2. உச்சாங்கி பாண்டியன் இராச்சியம்
3. சான்றாரா பாண்டியன் இராச்சியம்
4. நூறும்பாடா பாண்டியன் இராச்சியம்.
கர்நாடக பாண்டியர்கள் குலசேகர பட்டத்தையும் பயன்படுத்தினர். நாடாவா, நாடாவரு, நாடோர், பில்லவா, சான்றாரா பட்டங்களையும் கொண்டவர்கள்.
ஆந்திரபிரதேச பாணர்கள்
ஆந்திராவின் பாண ராஜ்யங்கள்
1. பாண இராச்சியம்
2. விஜயநகர இராச்சியம்.
பலிஜா, வாணாதிராஜா, வாணாதிராயர், வன்னியர், கவரா, சமரகோலாகலன் என்பவை வடுக பாணர்களின் பட்டங்களாகும்.
பாண வம்சத்தின் கொடிகள்
முற்காலம்
1. இரட்டை மீன்
2. வில்-அம்பு
பிற்காலம்
1. காளைக்கொடி
2. வானரக்கொடி
3. சங்கு
4. சக்கரம்
5. கழுகு
நாயர் இராணுவம்
பதிலளிநீக்கு1335 முதல் 1947 வரை கேரளா நாயர் என்ற நேபாள கும்பல்களால் ஆளப்பட்டது. நாயர்கள் எந்தவொரு போரையும் வென்றதில்லை. அரேபிய மற்றும் துருக்கிய முஸ்லீம்களின் ஆதரவை நாயர்கள் கொண்டிருந்தனர்.
130000 க்கும் மேற்பட்ட நாயர் வீரர்கள் கேரளாவில் இருந்தனர். ஏனென்றால், சண்டையிடத் தெரியாத அந்த நாயர்களும் ஆயுதங்களைக் கொண்டு சென்றனர்.
1682 ஆம் ஆண்டில் உமயம்மா ராணி வேணாட்டினை ஆளும் போது, ஐநூறு பேர் அடங்கிய பட்டாணி இராணுவத்துடன் ஒரு முகல் சர்தார் வேணாட்டிற்கு வந்தார். உமயம்மா ராணி 30000 நாயர்களைக் கொண்ட ஒரு இராணுவத்தைக் கொண்டிருந்தார். ஆனால் நன்கு பயிற்றுவிக்கப்பட்ட முகலாய இராணுவத்தை எதிர்த்துப் போராட எந்த நாயரும் தயாராக இல்லை. முகல் சிர்தார் மணக்காடு என்ற இடத்தில் வசித்து வந்தார். அவர் ஆறு மாதங்களுக்கும் மேலாக திருவட்டாரிலிருந்து எடவா வரை வரி வசூலித்து வந்தார். முகிலன் உமயம்மா ராணியின் தலைநகரான ஆற்றிங்கலில் இருந்து போலும் வரி வசூலித்து வந்தார்.
30000 நாயர் படையால் 500 முகிலன் இராணுவத்துடன் ஏன் போராட முடியவில்லை?.
ஆறு மாதங்களுக்குப் பிறகு, இராணுவம் தண்ணீர் எடுத்துக்கொண்ட கிணற்றில் விஷம் வைத்து நாயர்கள் முகிலனைக் கொல்ல முயன்றனர். அதில் அவர்கள் வெற்றி பெறவில்லை. அதிர்ஷ்டவசமாக முகிலன் தேனீக்களின் திரளால் குத்தப்பட்டு குதிரையிலிருந்து கீழே விழுந்து காயமடைந்தார். நாயர்கள் பின்னர் தூரத்தில் நின்று கொண்டு அம்புகளைப் பயன்படுத்தியும், கவண் மூலம் கல்லை எறிந்தும் காயமடைந்த முகிலனைக் கொன்றனர்.
1776 ஆம் ஆண்டில் ஹைதர் அலி 7500 காலாட்படை மற்றும் 4000 குதிரைப்படைகளுடன் கேரளா மீது படையெடுத்தார். கண்ணூர் மன்னர் கோலாத்திரி 20000 நாயர் வீரர்களைக் கொண்டிருந்தார். கோழிக்கோடு மன்னர் சாமுதிரி 20000 முதல் 30000 வீரர்களைக் கொண்டிருந்தார். ஆனால் ஹைதர் வந்தபோது கோலாத்திரி மற்றும் சாமுத்திரி இருவரும் சண்டையின்றி சரணடைந்தனர். 15000 நாயர்கள் சரணடைந்ததோடு மட்டுமல்லாமல், அவர்கள் அனைவரும் ஸ்ரீரங்கப்பட்டினத்திற்கு அழைத்துச் செல்லப்பட்டனர், அங்கு அவர்கள் அனைவரும் இஸ்லாமிற்கு மாற விரும்பினர். நாயர் இராணுவத்தின் மற்றவர்கள் திருவிதாங்கூருக்கு தப்பி ஓடினர்.
சாமுதிரி ஹைதரை அணுகி இழப்பீடு செலுத்த தயாராக இருந்தார். ஆனால் ஹைதர் ஒரு கோடி தங்க மொகர்களை செலுத்த வேண்டும் என்று கோரினார். சாமுதிரி மீண்டும் அரண்மனைக்குச் சென்று அதற்கு தீ வைத்து தற்கொலை செய்து கொண்டார்.
சாமுதிரி மற்றும் கோலத்திரி தம்முடைய 40000 நாயர்களுடன் ஹைதர் அலியுடன் ஏன் போராடவில்லை?.
கொச்சி மன்னர் 1885 இல் 60000 நாயர் இராணுவத்தைக் கொண்டிருந்ததாகக் கூறப்படுகிறது. 1885 ஆம் ஆண்டில் திப்பு சுல்தான் சர்தார் கானின் கீழ் 3000 வீரர்களை கொச்சிக்கு அனுப்பி கொச்சி மன்னரை தனது போர் செலவினங்களை செலுத்துமாறு கோரினார். கொச்சி ராஜா உடனடியாக ஒப்புக்கொண்டார். சர்தார் கானின் 3000 பேர் மாத்திரமுள்ள படையை ஏன் கொச்சி மன்னர் விரட்டவில்லை? அவர் ஏன் தனது நாயர் இராணுவத்தை அனுப்பவில்லை?
ஏனென்றால் உண்மையான இராணுவத்தைக் கண்டால் நாயர்கள் ஓடிவிடுவார்கள் என்பதை அவர்களின் ராஜாக்கள் அறிந்திருந்தார்கள்.
ஆனால் அதே நாயர் கும்பலுடன், துளு மன்னர்கள் கேரள மக்களை அச்சுறுத்தி கொண்டிருந்தார்கள்.
மக்கள் தங்களிடமிருந்து விலகி இருக்க வேண்டும் என்று துளு மன்னர்களும் நம்பூதிரிகளும் வலியுறுத்தினர். இது அவர்களின் சொந்த பாதுகாப்பை உறுதி செய்வதற்காகும்.
இந்த துளு-நேபாள இராச்சியங்களின் பின்னால் உண்மையான சக்தி அரேபியர்கள், டெல்ஹி சுல்தானேட் மற்றும் ஐரோப்பியர்கள் ஆவர்.
1721 முதல் பிரிட்டிஷ் திருவிதாங்கூர் மன்னர்களைப் பாதுகாத்து வந்தனர். 1895 ஆம் ஆண்டில் திருவாங்கூர் ராஜாவுடனான ஒப்பந்தத்தை பிரிட்டிஷ் முடித்தவுடன், திருவிதாங்கூர் பிரிட்டிஷ் கிழக்கு இந்திய நிறுவனத்தின் பாதுகாப்பிற்கு மாறியது.
1812 முதல் 1859 காலகட்டத்தில் நாயர்கள் நாடார் பெண்கள் மற்றும் குழந்தைகளைத் தாக்கினர். 1828 ஆம் ஆண்டில் நாடார்களின் குழந்தைகள் பள்ளிக்குச் செல்வதைத் தடுத்தனர்.
பாணப்பெருமாள் மற்றும் துளு வம்சம்
பதிலளிநீக்குகி.பி 1335 வரை கேரளா தமிழ் வில்லவர் குலத்தால் ஆளப்பட்டது.
கி.பி 1120 இல் பாணப்பெருமாள் என்ற துளு படையெடுப்பாளர் கேரளாவை நாயர் இராணுவம் மற்றும் அரபு ஆதரவுடன் தாக்கி வடக்கு கேரளா அதாவது மலபாரை ஆக்கிரமித்தார். காசர்கோடு, கண்ணூர், கோழிக்கோடு மற்றும் மலப்புறம் மாவட்டங்களை பாணப்பெருமாள் கைப்பற்றினார்.
1310 இல் மாலிக் காஃபூர் தாக்குதலுக்குப் பிறகு கேரளாவை ஆண்ட பாண்டிய வம்சம் தோற்கடிக்கப்பட்டு தமிழர் ஆட்சி முடிவுக்கு வந்தது.
தாய்வழி வம்சமாகிய துளு கோலத்திரி ஆட்சியாளர்கள் மற்றும் நாயர்கள் (அஹிசத்திரம் நாகர்கள்) மற்றும் நம்பூதிரிகள் (நேபாள வம்சாவளியைச் சேர்ந்த அஹிச்சத்திரம் பிராமணர்கள்) கேரளா முழுவதையும் ஆக்கிரமித்தனர். கி.பி 1335 க்கு பிறகு கேரளாவை துளு-நேபாள மக்கள் ஆட்சி செய்தனர்.
வில்லவர்-மீனவர் மக்கள்
முந்தைய பாண்டியர் , சேரர் மற்றும் சோழ ஆட்சியாளர்கள் தமிழ் வில்லவர் மற்றும் அவர்களது துணைக்குழுக்களான வில்லவர், மலையர், வானவர் மற்றும் மீனவர் குலங்களைச் சேர்ந்தவர்கள். சேர மன்னர்கள் வில்லவர் கோன் என்றும் மகதை நாடாழ்வார் என்றும் அழைக்கப்பட்டனர். சேர மன்னர்கள் வில்லவர், மலையர் மற்றும் வானவர் வீரர்களால் பாதுகாக்கப்பட்டனர். மலையரில் இருந்து மலையாளி என்ற வார்த்தை உருவானது.
சேர இராச்சியம் வில்லவர் குலங்கள் மற்றும் இயக்கர் என்ற ஒரு இலங்கை குலத்தாலும் ஆதரிக்கப்பட்டது.
சேர வம்சம்
1.வில்லவர்
2.மலையர்
3.வானவர்
இலங்கை குலம்
4. இயக்கர்
பணிக்கர்கள் இராணுவப் பயிற்சியாளர்கள். சாண்ணார்கள் வரி வசூலிப்பவர்கள். நாடாள்வார்கள் ஆளுநர்களாக இருந்தனர்.
பழங்கால சேர சரித்திரம்
கடம்ப சாம்ராஜ்யம் மற்றும் துளு ராஜ்ஜியங்கள் தமிழ் சேர இராச்சியத்தின் பரம எதிரிகளாக இருந்த பாண ராஜ்ஜியங்கள் ஆகும். கி.பி. இரண்டாம் நூற்றாண்டில் இமயவரம்பன் நெடுஞ்சேரலாதன் கடம்ப சாம்ராஜ்யத்திற்கு எதிராக போராடி கடம்பர் மீது வெற்றி பெற்றார்.
மயூர வர்மா
மயூர சர்மா என்ற ஒரு வட நாட்டு பிராமணர், கர்நாடகாவில் கடம்ப நாட்டின் மன்னரானார். அவர் தனது பெயரை மயூர வர்மா என்று மாற்றிக்கொண்டார். மயூர வர்மா ஆரிய பிராமணர்களையும் நாக அடிமை வீரர்களையும் கி.பி 345 இல், அப்போது உத்தர பாஞ்சால நாட்டின் தலைநகராக இருந்த (நவீன நேபாளம்) அஹிச்சத்ரத்தில் இருந்து, கர்நாடகாவிற்கு அழைத்து வந்து கரையோர கரையோரத்தில் குடியமர்த்தினார். நானூறு நாகர்களின் ஒவ்வொரு குழுவும் ஒரு அஹிச்சத்ரா பிராமணரால் வழிநடத்தப்பட்டது. கி.பி 1120 இல் பாணப்பெருமாளுடன் சேர்ந்து கேரளாவை ஆக்கிரமித்த நாயர்களும் நம்பூதிரிகளும் பண்டைய நேபாளத்தின் அஹிச்சத்ரத்திலிருந்து குடியேறியவர்கள். அஹிச்சத்திரம் (தற்போதைய ராம்நகர்) இந்திய நேபாள எல்லையில் உள்ள ஒரு நகரம்.
துளுநாட்டில் நேபாள நாகர்கள்
நேபாள நாகர்கள் நேபாளத்தின் பௌத்த சமூகமான நேவார்களாக இருக்கலாம். தென்னிந்தியாவில் அவர்கள் நாயர்கள் என்று அழைக்கப்பட்டனர். நேவார்கள் நாயர்களின் தாய் குழுவாக இருக்கலாம்.
நேபாள நாகர்கள் உள்ளூர் சமூகங்களான பாணர், பில்லவர் மற்றும் மொகவீரா சமூகங்களுடன் கலந்தனர், இறுதியில் அனைத்து துளுநாடு மக்களும் தாய்வழி வாரிசுரிமை மற்றும் பிற இமாலய பழக்கவழக்கங்களை ஏற்றுக்கொண்டனர். பாணர்கள் வில்லவரின் வடக்கு உறவினர்கள் ஆவர் ஆனால் வில்லவர் சேரர்களின் பரம எதிரிகளும் ஆவர். பாணர் பாண்டா அல்லது நாடாவரா என்ற பெயர்களால் அறியப்பட்டனர். பாணர்கள் ஆலுபா ராஜ்யத்தை ஆதரித்த திராவிடர்கள் ஆவர். அகிச்சத்திரம் நாகர்கள் பந்தரு அல்லது பிணைக்கப்பட்ட மக்கள் என்று அழைக்கப்பட்டனர். இடைக்காலத்தில் பாணர்களும் நாகர்களும் கலந்த போதும் பாணர்கள் இன்னும் உயர் பதவியில் இருந்தனர். உண்மையில் இருவரும் இப்போது பண்ட் என்று அழைக்கப்படுகின்றனர். துளுநாட்டில் கானாஜர் போன்ற சிறிய நாடுகளின் ஆட்சியாளர்களாக நாயரா ஹெக்டே என்னும் நாயர்கள் இருந்தனர்.
நம்பூதிரி
இதேபோல் நம்பூதிரிகள் கர்நாடகத்திற்கு குடிபெயர்ந்த அஹிச்சத்திரம் பிராமணர்கள் ஆவர். நம்பூதிரிகள் கர்நாடகாவின் சிவஹள்ளி பிராமணர்களுடன் நெருங்கிய தொடர்புடைய துளுவ பிராமண சமூகத்தின் ஒரு பகுதியாக இருந்தனர். கர்நாடகாவின் துளு-நேபாள சமூகத்தினர் மருமக்கள்வழி வாரிசுரிமையை கடைப்பிடித்தனர். அவர்களில் நாக வழிபாடு பொதுவான பழக்கவழக்கமாகும். துளு நாட்டில் ஒரு நபரின் வாரிசு அவரது மகன் அல்ல, அவருடைய சகோதரிகளின் மகன் ஆகும். இது அவர்களில் பெண்ணாதிக்கத்தைக் குறிக்கிறது. இது கர்நாடகாவில் அளியசந்தானா என்று அழைக்கப்பட்டது. அவர்களின் மொழியில் பல நேபாள வார்த்தைகள் இருந்தன. நேபாள வம்சாவளியின் காரணமாக அவை மஞ்சள் நிற சாயல் மற்றும் லேசான மங்கோலாய்ட் அம்சங்களுடன் வெளுத்த நிறத்தில் இருந்தனர். 12 ஆம் நூற்றாண்டில் கேரளா இந்த கர்நாடகத் துளு-நேபாள குலங்களின் அச்சுறுத்தலை எதிர்கொண்டது.
பாணப்பெருமாள் மற்றும் துளு வம்சம்
பதிலளிநீக்குபிற்கால சேர வம்சம் (கி.பி. 800 முதல் கி.பி 1102 வரை)
பிற்காலத்தில் சேர வம்சம் குலசேகரப்பெருமாளால் நிறுவப்பட்டது, அவர் தன்னை வில்லவர் கோன், மலையர் கோன் மற்றும் வானவர் கோன் என்று பல்வேறு தமிழ் வில்லவர் குலங்களின் தலைவராக அழைத்துக்கொண்டார்.
தந்தைவழி அரசர்கள்
தமிழ் பாண்டியர்களும் சேரர்களும் தமிழ் பேசினார்கள், அவர்கள் மக்கள்வழி வாரிசுரிமையை பின்பற்றினார்கள். தமிழ் இளவரசிகள் பிராமணர்களை திருமணம் செய்ய முடியாது. தமிழ் மன்னர்கள் மூத்தமகன் அரசனாகும் ஆணாதிக்க வம்சாவளியை மற்றும் முதல் மகன் அவகாச சட்டத்தை பின்பற்றினார்கள். ஒரு அரசனுக்குப் பிறகு அவருடைய மூத்த மகன் அரசனானான்.
பிற்கால சேரர் காலத்தில் பிராமணர்கள் (கி.பி. 800 முதல் கி.பி 1102 வரை)
உண்மை என்னவென்றால், சேரன் ஆட்சியாளர்களால் எழுதப்பட்ட எந்த இடைக்கால தமிழ் கல்வெட்டுகளிலும் நாயர்கள் மற்றும் நம்பூதிரி பற்றி குறிப்பிடப்படவில்லை. பிற்கால சேர காலத்தில் எழுதப்பட்ட எந்தப் புத்தகத்திலும் நாயர் அல்லது நம்பூதிரிகள் குறிப்பிடப்படவில்லை. பிற்கால சேர காலத்தில் (கி.பி. 800 முதல் கி.பி .1120 வரை) குருமார்கள் இப்படி அழைக்கப்பட்டனர்
1. பட்டர்
2. பட்டாரர்
3. பட்டாரகர்
4. பட்டாரியார்
5. பழாரர்
6. சாத்திரர்
7. நம்பி
8. உவச்சர்
9. சாதுக்கள்
10. சாந்தி
ஒருபோதும் நம்பூதிரிகள் குறிப்பிடப்படவில்லை. மேற்க்கண்ட தமிழ் பிராமணர்கள் மட்டுமே இருந்தனர். அவர்களில் பெரும்பாலோர் சோழர் மற்றும் பாண்டிய நாடுகளிலும் காணப்பட்டனர்.
கி.பி 1311 இல் மாலிக் காஃபூர் தாக்குதலுக்குப் பிறகு கேரளாவின் தமிழ் பிராமணர்கள் காணாமல் போனார்கள்.
மஹோதயபுரம் சேரர்களின் இடம்பெயர்வு
கி.பி .1075 முதல் கேரளாவை ஆலுபா பாண்டிய நாட்டின் துளுப் படைகள் தாக்கியது.
துளு படையெடுப்பை எதிர்கொண்ட சேர வம்சம் கி.பி 1102 இல் கொடுங்களூரில் இருந்து கொல்லத்திற்கு மாற்றப்பட்டது. இந்த இடம்பெயர்வு பிற்கால சேர வம்சத்திற்கு முடிவுகட்டியது. கொல்லத்தில் சேர வம்சம் ஆய் வம்சத்துடன் இணைக்கப்பட்டு சேராய் வம்சத்தை உருவாக்கியது.
கடைசி சேரமான் பெருமாள் ராமவர்மா குலசேகரப்பெருமாள், ராமர் திருவடியாக சேர-ஆய் வம்சத்தின் முதல் அரசரானார். கடைசி வில்லவர் சேர மன்னர் ராமவர்மா தனது ராஜ்யத்தை பிரிக்கவில்லை. கொல்லம் பனங்காவில் கொட்டாரத்தில் இறக்கும் வரை அவர் இந்துவாகவே இருந்தார்.
சேர வம்சத்தின் தமிழ் இளவரசிகள் திராவிட இளவரசர்களை மட்டுமே திருமணம் செய்து கொண்டனர், பிராமணர்கள் அவர்களை திருமணம் செய்து கொள்ள முடியாது.
பாணப்பெருமாள் மற்றும் துளு வம்சம்
பதிலளிநீக்குதுளு பாணப்பெருமாள் (கி.பி 1120 முதல் கி.பி 1156 வரை)
கி.பி 1120 இல் பாணப்பெருமாள் (பானுவிக்ரம குலசேகரப்பெருமாள் என்ற பள்ளிபாணப்பெருமாள்) என்ற துளு படையெடுப்பாளர் தளபதி படைமலை நாயரின் தலைமையில் 350000 எண்ணமுள்ள நாயர் இராணுவத்துடன் படையெடுத்து கேரளா முழுவதும் அடிபணிய வைத்தார். பாணப்பெருமாள் துளுநாடு அரசர் கவி ஆலுபேந்திராவின் (கி.பி. 1120 முதல் கி.பி .1160 வரை) சகோதரர் ஆவார். அவர் ஒரு பௌத்தராக இருந்தார் மற்றும் அரேபியர்களின் ஆதரவுடன் கேரளாவைத் தாக்கினார். பாணப்பெருமாள் கண்ணூர் அருகே வளர்பட்டினத்தில் தலைநகரை நிறுவினார். பாணப்பெருமாள் பெரும்பாலும் கடைசி சேரமான் பெருமாள் என்று அழைக்கப்படுகிறார். ஆனால் அவர் தமிழ் வில்லவர் சேர ஆட்சியாளர் அல்ல, ஆனால் துளுநாடு ஆலுபா ராஜ்ஜியத்தைச் சேர்ந்த துளு இளவரசர்.
பாணப்பெருமாள் தமிழ் சேர வம்சத்தால் கைவிடப்பட்ட கொடுங்களூரில் இருந்து சுமார் 36 ஆண்டுகள் வட கேரளாவை ஆட்சி செய்தார். சேரமான் பெருமாள் என்று தம்மை அழைத்துக்கொண்ட பாணப்பெருமாள் ஒரு துளு வேடதாரியாக இருந்தார். சேர இந்து ஆட்சியாளர்களுக்கு பாணப்பெருமாள் எதிரியாக இருந்தார்.
இந்த துளு படையெடுப்பு கர்நாடக கடற்கரையிலிருந்து மலபார் என்ற வட கேரளாவிற்கு ஒரு நாயர் குடியேற்றத்தை கொண்டு வந்தது.
படைமலை நாயர்
பாணப்பெருமாளின் நாயர் இராணுவத்தின் தளபதி படைமலை நாயர் ராணியுடன் முறைகேடான உறவைக் கொண்டிருந்தபோது, ராணி படைமலை நாயரின் மீது குற்றம் சாட்டினார். பெரும்பாலும் ராணியின் குற்றச்சாட்டு தவறாக இருக்கலாம். 'பெண் சொல்லை கேட்ட பெருமாளைப்போல' என்பது ஒரு பழைய பழமொழி, பாணப்பெருமாள் தனது ராணியால் தவறான முடிவிற்கு வழிநடத்தப்பட்டார் என்பதைக் குறிக்கிறது. இறப்பதற்கு முன் படைமலை நாயர் பாணப்பெருமாளுக்கு அரேபியர்களிடம் சரணடைய அறிவுறுத்தினார். படைமலை நாயர் மஹல் தீவீபிற்குச் சென்று தன்னை இஸ்லாத்திற்கு மாற்றிக்கொண்டு ஹுசைன் குவாஜா என்ற பெயரை ஏற்றுக்கொண்டார். அவரது மருமகன்கள் மற்றும் பணியாளர்கள் இஸ்லாமிற்கு மாற்றப்பட்டனர். படைமலை நாயர் தூக்கிலிடப்பட்டதால், அவரது நாயர் படையினர் கிளர்ச்சி செய்தனர். அவரது சொந்த நாயர் இராணுவத்தின் எதிர்ப்பை எதிர்கொண்ட பாணப்பெருமாள் அரேபியர்களிடம் சரணடைந்தார் மற்றும் இஸ்லாமிய மதத்திற்கு மாற்றப்பட்டு அசுவுக்கு (அரேபியாவிற்கு) ஒரு அரபு கப்பலில் (ஓலமாரி கப்பல்) சென்றார். அவரது நண்பர்கள் மற்றும் உறவினர்களுக்கு தம்நாட்டை பகிர்ந்து கொடுத்தார். ஆனால் வேணாட்டின் தமிழ் சேர வம்சம் உடனடியாக கேரளா முழுவதும் தங்கள் அதிகாரத்தை மீண்டும் நிறுவியது
பாணப்பெருமாள் மற்றும் துளு வம்சம்
பதிலளிநீக்குபாணப்பெருமாளின் அரபு பயணம்
கி.பி 1156 இல் பாணப்பெருமாள் தனது மருமகன் கோஹினூருடன் அரேபியாவுக்குச் சென்றார். சாலியம் என்ற இடத்தில் வசித்து வந்த படைமலை நாயரின் உறவினர்கள் முஸ்தா முதுகாட், நீலின்ஷாடா, ஷரிபாத் மற்றும் அவர்களின் வேலைக்காரர்கள் மர்ஜான் மற்றும் அஸ்வாத் ஆகியோர் கோழிக்கோட்டில் பாணப்பெருமாளுடன் சேர்ந்தனர். அவரது சகோதரி மகனாகிய மகாபலியால் ஆளப்பட்ட தர்மடத்தில் சிறிது காலம் தங்கிய பிறகு, பாணப்பெருமாள் மீண்டும் கப்பலில் ஏறி அரேபியாவுக்குப் பயணம் செய்தார். போவதற்க்கு முன்பு பாணபெருமாள் மருமகன் மகாபலியை இஸ்லாமிய மதத்திற்கு மாற அறிவுறுத்தினார். மகாபலி இஸ்லாமிய மதத்தை ஏற்றுக்கொண்டு சைஃபுதீன் முகமது அலி என்ற பெயரை ஏற்றுக்கொண்டார். அவர்கள் பாஸ்ராவுக்குப் பயணம் செய்தனர், அங்கு அவர்களை மாலிக் தினார் வரவேற்றார். பாணப்பெருமாள் அரேபியாவில் 12 ஆண்டுகள் வசித்து வந்தார். நாடு திரும்பும் பயணத்தில் பாணப்பெருமாள் ஓமான் நாட்டில் டோஃபாரில் இறந்தார் .
அரேபியர்களின் செல்வாக்கு
துளு ஆக்கிரமிப்பாளர் பாணப்பெருமாள் கேரளால்பத்தியின்படி வேத ஆழியாரால் இஸ்லாமியராக மாற்றப்பட்டார். பாணப்பெருமாளுக்கு பௌத்த மதத்திலிருத்ந்து இஸ்லாமிய மதத்திற்கு மாறிய கலிங்க வம்சத்தைச் சேர்ந்த மஹல் தீப் மன்னர் தோவேமி கலாமிஞ்சா (தோவேமி காலமிஞ்சா ஸ்ரீ திரிபுவனா-ஆதித்த மகா ராதுன் 1141 முதல் 1166 கி.பிவரை.) அறிவுறுத்தியதாக மற்றொரு வரலாறு கூறுகிறது. மாலத்தீவின் தோவேமி மன்னர் சுல்தான் முஹம்மது இப்னு அப்துல்லா என்று அறியப்பட்டார்.
கிபி இரண்டாம் ஆயிரத்தில் அரேபியர்கள் ஒரு பெரிய கடல் சக்தியாக உருவெடுத்தனர். கி.பி 1156 இல் பாணப்பெருமாள் மற்றும் அவரது இரண்டு மருமகன்கள் இஸ்லாமிற்கு மாற்றப்பட்டனர். ஹுசைன் குவாஜா என்ற கிருஷ்ணன் முன்ஜாட் என்ற படைமலை நாயரும் மகல்தீப்பில் இஸ்லாமிய மதத்திற்கு மாற்றப்பட்டார். பல நாயர்கள் இஸ்லாமிற்கு மாற்றப்பட்டனர் மற்றும் கேரளாவின் மாப்பிள்ளா முஸ்லிம்களின் கீழ் ஒரு தாய்வழி துணைக்குழுவை உருவாக்கினர்.
அறைக்கல் ராஜ வம்சம்
பாணப்பெருமாளின் மருமகனும், தர்மடத்தின் ஆட்சியாளருமான மகாபலி என்ற சைபூதீன் முகமது அலியின் மகளை அறயன்குளங்கர நாயர் ஒரு குளத்தில் மூழ்கியதிலிருந்து காப்பாற்றியபோது, அவளை மணக்க அனுமதிக்கப்பட்டார். அறைக்கல் ராஜ வம்சம் அவர்களிடமிருந்து வந்த மருமக்கள் வாரிசுரிமையுள்ள ஒரே முஸ்லிம் ராஜ வம்சம் ஆகும். சைஃபுதீன் முகமது அலி, பாணப்பெருமாளின் சகோதரி ஸ்ரீதேவியின் மகன் ஆவார், அவர் அரேபியாவிற்கு தனது பயணத்தில் தர்மடத்தில் நின்றபோது பனப்பெருமாள் அவர்களால் இஸ்லாம் மதத்திற்கு மாற்றப்பட்டார். அறைக்கல் இளவரசர்கள் மாம்மலி கிடாவு அதாவது சைஃபுதீன் முகமது அலியின் குழந்தைகள் என்று அழைக்கப்பட்டனர். கி.பி .1340 இல் ஆட்சிக்கு வந்த கொச்சி மன்னர்களும் ஒரு நம்பூதிரியை மணந்த சேரமான் பெருமாளின் (பாணப்பெருமாளின்) சகோதரியின் வாரிசுகள் என்று கூறினர். நாயர்கள் மற்றும் நம்பூதிரிகளின் சேரமான் பெருமாள் துளு ஆக்கிரமிப்பாளர் பாணப்பெருமாள் ஆவார்.
கோலத்திரி வம்சம்
பாணப்பெருமாள் தனது மகன் உதயவர்மன் கோலத்திரியை கி.பி 1156 இல் கோலத்திரி வடக்கன் பெருமாள் என்ற பட்டத்துடன் கோலத்துநாட்டின் முதல் ஆட்சியாளராக முடிசூட்டினார். கோலத்துநாடு இன்றைய கண்ணூர் காசர்கோடு மாவட்டங்களைக் கொண்டிருந்தது. கோலத்திரி ஆட்சியாளர்களுக்கு அரேபியர்களின் ஆதரவு இருந்தது. எப்படியிருந்தாலும், கோலத்திரி வம்சம் தோற்கடிக்கப்பட்டு, தமிழ் சேர-ஆய் ராஜ்ஜியத்தின் அடிமையாக ஆக்கப்பட்டனர். கோலத்திரிகள் அந்த பகுதியில் முக்கிய கடல் சக்தியாக இருந்த அரேபியர்களால் ஆதரிக்கப்பட்டனர். இந்தக் காலத்திற்குப் பிறகு வட கேரளாவில் அரபு காலனிகளின் அளவு அதிகரித்தன. ஒரு அரசனுக்குப் பிறகு, நம்பூதிரி சம்பந்தம் மூலம் பிறந்த அவருடைய சகோதரி மகன் அரசனாக ஆக்கப்பட்டான். இளவரசர்கள் திருமுல்பாட் என்ற பட்டத்தை ஏற்றுக்கொண்டனர். நாயர்கள் நம்பூதிரிகளை ஆதரித்ததால் துளு வம்சம் பலவீனமாக இருந்தது. அதன் காரணமாக நம்பூதிரிகள் இளவரசிகளை தங்களுடன் சம்பந்தம் செய்யும்படி கட்டாயப்படுத்தினர். கேரளாவின் அனைத்து துளு வம்சங்களும் நம்பூதிரிகளின் மகன்களால் ஆளப்பட்டன, இதனால் துளு வம்சங்கள் துளு-நேபாள வம்சங்களாக மாற்றப்பட்டன.
பாணப்பெருமாள் மற்றும் துளு வம்சம்
பதிலளிநீக்குதுளு சாமந்த க்ஷத்ரியர்
கோலத்திரி வம்சத்தினர் சாமந்தர்கள் என்று அழைக்கப்படும் துளு பண்ட் குலத்தோடு கலந்தனர். இந்த சாமந்தா மற்றும் பிற பண்ட் (பாண) குலத்தவர் சாமந்தா க்ஷத்ரியராக கேரளாவை ஆட்சி செய்தனர். சாமந்த க்ஷத்திரியருக்கு நம்பியார் மற்றும் நாயனார் பட்டங்கள் வழங்கப்பட்டன மேலும் அவர் க்ஷத்ரியர்களுக்கு சமமாக கருதப்பட்டனர். (நாயர்களிடையே உள்ள நம்பியார்கள் மற்றும் அம்பலவாசி நம்பியார்களும் சாமந்தர்களிடமிருந்து வேறுபட்டவர்கள்).
நாயர்கள் தங்கள் நாக குலத் தோற்றம் காரணமாக சூத்திரர்களாகக் கருதப்பட்டனர். நாயர்களின் மகன் அரசர்களாக முடியாது, ஏனென்றால் நாகர்கள் சூத்திரர்களாக கருதப்பட்டனர். சாமந்த க்ஷத்திரியருக்கும் நாயர் பெண்ணுக்கும் பிறந்த குழந்தைகள் நாயர்கள் மற்றும் சூத்திரர்களாக மட்டுமே கருதப்பட்டனர்.
சேராய் இராச்சியம் (கி.பி 1102 முதல் 1335 கி.பி.)
கொல்லத்தில் தெற்கு தமிழ் சேர-ஆய் ராஜ்யம் மீண்டும் சக்திவாய்ந்ததாக மாறியது மற்றும் கேரளாவின் ஆட்சியாளர்களாக மாறியது. சேராய் அரச பட்டப்பெயர் திருப்பாப்பூர் மூத்த திருவடி. சேர-ஆய் மன்னர்கள் மக்கள்வழி வம்சாவளியைப் பின்பற்றி தமிழை ஊக்குவித்தனர்.
பாண்டிய பேரரசு
1260 ஆம் ஆண்டின் பிற்பகுதியில் கேரளா மதுரை பாண்டிய வம்சத்தின் கீழ் கொண்டு வரப்பட்டது. வேணாட்டின் சேரர்கள் பாண்டிய வம்சத்தின் கீழில் கப்பம் கட்டுபவர்களாக மாறினர். துளுநாடும் பாண்டியர்களால் இணைக்கப்பட்டது.
டெல்லி சுல்தானேட்டின் படையெடுப்பு(கி.பி 1310)
இரண்டு பாண்டிய இளவரசர்களுக்கிடையிலான வாரிசுப் போரில், டெல்லி சுல்தானேட் தலையிட அழைக்கப்பட்டது. டெல்லியின் இராணுவத்தின் தளபதியாகிய மாலிக் காஃபூர், இரண்டு லட்சம் பேர் உள்ள வலுவான படையுடன் பாண்டிய நாட்டின் மீது படையெடுத்து வந்தார். பாண்டிய ராஜ்ஜியம் 50000 பேருள்ள இராணுவத்தை மட்டுமே கொண்டிருந்தது. பாண்டிய இராணுவம் தோற்கடிக்கப்பட்டது மற்றும் மதுரை துருக்கிய இராணுவத்தால் ஆக்கிரமிக்கப்பட்டது. தோல்விக்குப் பிறகும் வில்லவர்கள் துருக்கியர்களால் வேட்டையாடப்பட்டனர்.
ரவிவர்மா குலசேகரப்பெருமாள்
கி.பி 1311 இல் பாண்டியர்கள் தோற்கடிக்கப்பட்ட பிறகு, பாண்டிய இளவரசிக்கு பிறந்த சேர-ஆய் ஆட்சியாளரான ரவிவர்மா குலசேகரன் துருக்கியப் படைகள் இருந்தபோதிலும் காஞ்சிபுரத்தில் தன்னை திரிபுவன சக்கரவர்த்தியாக (சேர, சோழ, பாண்டிய ராஜ்ஜியங்களின்) முடிசூட்டிக் கொண்டார். அவர் தமிழ்நாட்டில் இருந்து டெல்லி இராணுவத்தை அகற்ற முயன்றபோது அவர் அதிகாரத்திலிருந்து நீக்கப்பட்டார். அவரது மகன் வீர உதய மார்த்தாண்டவர்மா என்ற வீர பாண்டியன் கேரளாவின் கடைசி வில்லவர் தமிழ் ஆட்சியாளர் ஆவார்.
1314 இல் இரண்டு துளு இளவரசிகள் ஒரு தாய்வழி வம்சத்தை நிறுவுவதற்காக கோலத்திரியால் வேணாட்டுக்கு அனுப்பப்பட்டனர். இரண்டு துளு இளவரசிகளுக்கு ஆட்சியைக் கொடுத்து விட்டு வீர உதய மார்த்தாண்ட வர்மா பதவி விலக வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது.
கி.பி .1335 க்கு பிறகு வேணாட்டில் ஒரு தாய்வழி துளு வம்சத்தை நிறுவிய ஆற்றிங்கல் ராணி மற்றும் குன்னுமேல் ராணி ஆகிய இரு கோலத்திரி ராஜ்யத்தைச் சேர்ந்த ராணிகளின் மகன்கள்தான் அரசாண்டனர்.
டெல்லி சுல்தானேட் மற்றும் அரேபியர்களின் ஆதரவுடன், துளு கோலத்திரி, நாயர்கள் மற்றும் நம்பூதிரிகள் சக்தி வாய்ந்தவர்களாக மாறி கி.பி 1335 க்குப் பிறகு கேரளா முழுவதையும் ஆக்கிரமித்தனர்.
மாபார் ராஜ்யம்
மாலிக் கஃபூர் கொண்டுவந்த இராணுவத்தின் பெரும் பகுதி மதுரையில் இருந்தது. கி.பி 1335 இல் மதுரையில் ஒரு சுல்தான் ஆட்சி நிறுவப்பட்டது. இந்த சுல்தானேட் மாபர் சுல்தானேட் என்று அழைக்கப்பட்டது, இது மலபாரின் ஊழல், அதில் இறையாண்மை இருந்தது. மாபர் துருக்கிய சுல்தானியர்கள் தமிழ் ராஜ்யங்கள் மற்றும் ஹொய்சளர்களுக்கு மிகவும் விரோதமாக இருந்தனர். கோலத்திரி மற்றும் நாயர்கள் தில்லி சுல்தானிய மற்றும் மாபார் ராஜ்யங்களுடன் கூட்டணி வைத்திருந்தனர். அதே காலகட்டத்தில் கேரளாவில் நான்கு தாய்வழி துளு-நேபாள ராஜ்ஜியங்கள் நிறுவப்பட்டன. பழங்காலத்திலிருந்து சேர ராஜ்ஜியத்தை ஆட்சி செய்த வில்லவர் தமிழர்கள் உட்பட உள்ளூர் திராவிட மக்கள் தங்கள் பதவியை இழந்தனர். சுல்தானியர்கள் துளு வம்சங்களை பாதுகாத்தனர். இப்னு பதூதா கோலத்திரி மற்றும் சாமுத்திரிகளை நட்பு ராஜ்ஜியங்களாக கருதினார். மொரோக்கோ நாட்டு அறிஞர் இப்னு பதூடா இந்த ராஜ்யங்களில் முஸ்லிம்கள் நன்கு மதிக்கப்பட்டதாக பதிவு செய்கிறார். ஒரு குறுகிய பாதையில் ஒரு முஸ்லீமுக்கு எதிரே வரும் எந்த இந்துவும் பாதையிலிருந்து விலகிச் செல்ல வேண்டும். விரைவில் ஒடுக்குமுறை சட்டங்கள் உருவாக்கப்பட்டன, இது உள்ளூர் திராவிட மக்களை துளு-நேபாள ஆட்சியாளர்களிடமிருந்து தூரத்தில் நிற்க வைத்தது. வில்லவர்களின் அனைத்து கோவில்களும் அரை புத்த நாயர்களால் ஆக்கிரமிக்கப்பட்டது.
பாணப்பெருமாள் மற்றும் துளு வம்சம்
பதிலளிநீக்குதுளு - நேபாள ஆட்சி (கி.பி 1335 முதல் கிபி 1947 வரை)
கி.பி 1311 இல் டெல்லி சுல்தானகத்தின் தளபதியாக இருந்த மாலிக் கபூர் படையெடுப்பைத் தொடர்ந்து சேர, சோழ மற்றும் பாண்டிய ராஜ்ஜியங்கள் எனப்படும் அனைத்து தமிழ் வில்லவர் ராஜ்யங்களும் வீழ்ச்சியடைந்த பிறகு, அனைத்து தமிழ் வம்சங்களும் துளு பாணா-சாமந்தா (பண்ட்) ராஜ்யங்களால் மாற்றப்பட்டன. கேரள பாண்டிய வம்சங்களுக்கு பதிலாக சாமந்தா-நம்பூதிரி வம்சங்கள் துளு-நேபாள வம்சாவளியைக் கொண்டிருந்தன, ஆனால் அவர்கள் தங்களை பாண்டியர்கள் மற்றும் சேரர்கள் என்று அழைத்துக் கொண்டனர். அசல் பாண்டியர்கள் தமிழ் வில்லவர்-மீனவர் ஆட்சியாளர்களாகும், ஆனால் கேரளாவின் தற்போதைய பாண்டியர்கள் நம்பூதிரிகள் புராதன நேப்பாளின் தலைநகராய அஹிச்சத்ரத்திலிருந்து குடியேறியவர்கள் (உத்தரப்பிரதேசத்தில் ரோஹில்கண்ட் பகுதியில் உள்ள ராம்நகர் ).
நவீன மலையாளத்தை உருவாக்க நாயர்கள் மற்றும் நம்பூதிரிகள் நேபாள மொழியை தமிழில் கலந்தனர். ஆனால் அவர்கள் சமஸ்கிருதத்தை மலையாளத்துடன் கலந்ததாக பாசாங்கு செய்கிறார்கள். மலையாளத்தில் இரண்டாயிரத்துக்கும் மேற்பட்ட நேபாள வார்த்தைகள் உள்ளன.
வேணாட்டின் தமிழ் குலசேகரர்கள் மற்றும் துளு குலசேகரர்கள்
வேணாட்டின் கடைசி தமிழ் குலசேகரர் வீர உதய மார்த்தாண்ட வர்மா என்ற வீர பாண்டியன் (கி.பி. 1314 முதல் கி.பி. 1335 வரை) கி.பி. 1314 இல் கோலத்துநாட்டில் இருந்து இரண்டு துளு இளவரசிகளை கோலத்திரிகள் வேணாட்டின் ராணிகளாக பதவியில் அமர்த்தியபோது பதவி விலக வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது. துளு-நேபாள ஆற்றிங்கல் ராணி மற்றும் குன்னுமேல் ராணி ஆகியோர் தங்கள் மகன்கள் மட்டுமே குலசேகர கிரீடபதியாக வேணாட்டின் அரசர்களாக வர வேண்டும் என்று உறுதி செய்தனர். வேணாட்டின் அரச வீடுகளில் கட்டாயமாக தத்தெடுக்கப்பட்டதன் மூலம் முதல் தாய்வழி வம்சம் கி.பி 1314 இல் நிறுவப்பட்டது. இதன் மூலம் தமிழ் சேர-ஆய் வம்சம் முடிவுக்கு வந்தது. கி.பி. 1335க்குப் பிறகு மார்த்தாண்டவர்மா போன்ற தமிழ்ப் பெயர்களை ஏற்றுக்கொண்ட தாய்வழி துளு-நேபாள ஆட்சியாளர்கள் தமிழர்கள் அல்ல. நம்புதிரிகளுடன் சம்பந்தம் மூலம் ஆற்றிங்கல் ராணி மற்றும் குன்னுமேல் ராணி ஆகியோர் பிற்காலத் தாய்வழி வம்ச ஆட்சியாளர்களை உருவாக்கினர். இதனால் அவர்கள் துளு-நேபாள வம்சாவளியைக் கொண்டிருந்தனர். தமிழ் வில்லவர்களைப் போலவே ஆலுபா ராஜ்ஜியத்திலிருந்து வந்த துளு பாண ஆட்சியாளர்களுக்கும் குலசேகரன் பட்டம் இருந்தது, அவர்களின் முதல் ஆட்சியாளரான பாணப்பெருமாள் அவர்களுக்கும் அதே பட்டம் இருந்தது. பிற்காலத்தில் கொச்சியில் உள்ள வெள்ளாரப்பள்ளி கோவிலகத்தில் இருந்த பிராமண ஆட்சியாளர்களும் குலசேகரன் பட்டத்தைப் பயன்படுத்தினர். பிராமண ராணிகள் நம்பிராட்டியார் அம்மை பட்டத்தையும் சேர்த்தனர். வேணாட்டின் துளு பாண-நம்பூதிரி வம்சம் கி.பி 1711 இல் பேப்பூர் தட்டாரி வம்சத்தைச் சேர்ந்த துளு சாமந்தர்களால் மாற்றப்பட்டது.
பாணப்பெருமாள் மற்றும் துளு வம்சம்
பதிலளிநீக்குவில்லவருக்கு என்ன ஆனது?
கி.பி 1102 இல் வில்லவர் துளு மற்றும் அரேபிய தாக்குதலை எதிர்பார்த்து தங்கள் தலைநகராகிய கொடுங்களூரை கைவிட்டு கொல்லத்திற்கு குடிபெயர்ந்தார்கள்.
ஆனால் 1102 இல் எல்லா வில்லவர்களும் இடம்பெயரவில்லை, சிலர் கொச்சியில் இருந்தனர் அவர்கள் வில்லார்வெட்டம் இராச்சியத்தை நிறுவினர். வில்லார்வெட்டம் மன்னரும் அவரது பணிக்கர்களும் நெஸ்டோரியன் கிறிஸ்தவர்களாக மாறினர், பின்னர் போர்த்துகீசியர்களுடன் சேர்ந்தனர். இப்போது அவர்கள் ஸிரியன் கிறிஸ்தவர்களுடன் இருக்கிறார்கள்.
சில வில்லவர், பணிக்கர் மற்றும் சண்ணார் ஆகியோர் ஈழவர்களுடன் சேர்ந்தனர்.
பெரும்பாலான வில்லவர்கள் இலங்கைக்கு குடிபெயர்ந்து பௌத்தர்களாக மாறினர். வஞ்சிபுராவைச் சேர்ந்த அழகக்கோனார் (கொல்லம்) கொழும்புக் கோட்டையைக் கட்டினார். அவர் கொளம்போ கோட்டைக்கு கொல்லத்தின் என்ற பழைய பெயராகிய கோளம்பம் என்று பெயரிட்டார். அழககோனாரின் மகன் வீர அழகேஸ்வரன் கோட்டே ராஜ்யத்தின் அரசரானார்.
கேரளாவிலிருந்து கோட்டே ராஜ்ஜியத்திற்கு சென்ற சதாசிவ பணிக்கன் அங்கு யானை பயிற்சியாளராக சேர்ந்தார். சதாசிவ பணிக்கன் கோட்டே அரச குடும்பத்தைச் சேர்ந்த ஒரு பெண்ணை மணம் புரிந்தார். அவரது மகன் செண்பகப்பெருமாள் ஆறாம் புவனேகபாகு என்ற பட்டத்துடன் இலங்கையின் அரசரானார். பணிக்கர்களும் வில்லவர்களும் இலங்கையின் பிரபுக்களாக ஆனார்கள் ஆனால் அவர்கள் புத்த மதத்திற்கு மாற்றப்பட்டனர்.
கொல்லம் மற்றும் திருவனந்தபுரத்திற்கு குடியேறிய வில்லவர்கள் துளு-நேபாளர்களால் அடிமைப்படுத்தப்பட்டனர். அடிமைப்படுத்தப்பட்ட தெற்கு வில்லவர் மத்தியில் பலருக்கு திருப்பாப்பு பட்டம் உள்ளது. திருப்பாப்பு என்பது திருப்பாப்பூர் மூத்த திருவடியின் சுருக்கமாகும். இது கொல்லத்தின் சேர-அரசர்களின் அரச பட்டமாகும்.
நினைவில் கொள்ள வேண்டிய விவரங்கள்
1) சேரர்கள் நாயர்களால் தோற்கடிக்கப்படவில்லை. சேர வம்சம் அரேபியர்களால் முடிவுக்கு கொண்டுவரப்பட்டது. துளு படையெடுப்பாளர் பானப்பெருமாள், துளு-நேபாள நாயர்கள் மற்றும் நம்பூதிரிகளை அரேபியர்கள் ஆதரித்தனர் மற்றும் கி.பி 1120 இல் கேரளாவில் மலபார் பகுதியை ஆக்கிரமிக்க உதவினர். ஆனால் சேர வம்சத்துக்கும் அரபு-துளு இராணுவத்துக்கும் இடையே போர் நடக்கவில்லை.
2) மீண்டும் 1314 க்குப் பிறகு துருக்கிய சுல்தானியர்களின் உதவியுடன் துளு தாய்வழி ஆட்சியாளர்கள் கேரளா முழுவதையும் ஆக்கிரமித்தனர்.
3) துளு-நேபாள ஆட்சியாளர்களை ஐரோப்பியர்கள் 450 ஆண்டுகளாக பாதுகாத்து வந்தனர். ஐரோப்பியர்கள் வில்லவர்களை அடக்கி அவர்களின் அடிமைத்தனத்திற்கு வழிவகுத்தனர். ஐரோப்பியர்கள் சிரிய கிறிஸ்தவர்களையும் நாயர்கள்-நம்புதிரிகளையும் பாதுகாத்து அவர்களை பிரபுத்துவத்திற்கு உயர்த்தினார்கள்.
4) தமிழ் வில்லவர் கேரளாவை ஒருபோதும் ஆட்சி செய்யவில்லை என்று ஐரோப்பியர்கள் வலியுறுத்தினர். சமீபத்தில் வில்லவர் இலங்கையிலிருந்தோ அல்லது தமிழ்நாட்டிலிருந்தோ கேரளாவிற்கு குடிபெயர்ந்திருக்கலாம் என்று அவர்கள் கருதினர்.
5) சங்க காலத்தில் நம்பூதிரிகள் கேரளாவில் வாழ்ந்ததாகவும், சில நம்பூதிரிகள் புனித தோமாவால் கிறிஸ்தவர்களாக மாறியதாகவும் ஐரோப்பியர்கள் கூறியிருந்தனர். எனவே நம்பூதிரிகளும் ஸிரியன் கிறிஸ்தவர்களும்தான் ஐரோப்பிய ஆட்சியாளர்களின் கூற்றுப்படி கேரளாவின் சட்டபூர்வமான மக்கள் ஆவார்கள்.
பாணப்பெருமாள் மற்றும் துளு வம்சம்
பதிலளிநீக்குதுளு பிராமண ஆதிக்கம்
1335 கி.பி.யில் நிலப்பிரபுக்கள் ஆன பிறகு துளு பிராமணர்கள் தங்களை நம்பூதிரி என்று அழைத்துக்கொண்டனர், மேலும் 500 நம்பூதிரி சங்கேதங்கள் கேரளாவில் விவசாயம் செய்யக்கூடிய நிலத்தின் பெரும்பகுதியைக் கட்டுப்படுத்தியபோது பல நம்பூதிரி குடும்பங்கள் 5000 ஏக்கருக்கும் அதிகமான நிலத்தை வைத்திருந்தனர்.
முந்தைய பிராமணர்கள்
சாத்திரர்.பட்டர்,பட்டாரர்,பட்டாரகர்,பட்டாரியார்,பழாரர், நம்பி,உவச்சர்,சாதுக்கள்,சாந்தி என்று அழைக்கப்பட்டிருந்த சேர, பாண்டிய நாடுகளில் பிராமணர்கள் மாலிக் காஃபூரின் தாக்குதலைத் தொடர்ந்து மர்மமான முறையில் மறைந்தனர். பிற்காலச் சேரர்களின் பதிவுகளில் (கி.பி. 800 முதல் கி.பி. 1102 வரை) நம்பூதிரிகளைப் பற்றிக் குறிப்பிடப்படவில்லை.
துளு சாமந்தா ராஜ்ஜியங்களின் பாதுகாவலர்கள்
அரேபியர்கள்
துளு ஆலுப இளவரசர் பாணப்பெருமாள் அரேபியர்களால் ஆதரிக்கப்பட்டார். 350000 நாயர் சிப்பாய்கள் அடங்கி பட்டாளத்தின் தாக்குதலுக்குப் பிறகு பாணப்பெருமாள் கோலத்திரி சாம்ராஜ்யத்தை நிறுவினார்.
டெல்லி சுல்தானகம்
கிபி 1311 இல் மாலிக் காஃபூர் பாண்டிய இராச்சியம் தோற்கடிக்கப்பட்டது. அனைத்து தமிழ் சாம்ராஜ்யங்களும் அதாவது சேர சோழ மற்றும் பாண்டிய ராஜ்ஜியங்கள் முடிவுக்கு வந்தன. கோலத்திரிகள் மாலிக் கஃபூர் மற்றும் பிற தில்லி தாக்குதலாளிகளான கியாசுதீன் துக்ளக் (1325) ஆகியோருடன் கூட்டணி வைத்தனர். 1335 இல் மதுரையில் மாபார் சுல்தானகம் (மதுரை சுல்தானகம்) நிறுவப்பட்டது. அதே நேரத்தில் கோலத்திரியின் கீழ் நான்கு தாய்வழி துளு-நேபாள அரசுகள் நிறுவப்பட்டன. கோலத்திரி மற்றும் பிற துளு சாமந்தா-நம்பூதிரி அரசுகள் டெல்லி சுல்தானகத்தின் பாதுகாப்பில் இருந்தன.
பாணப்பெருமாள்
பதிலளிநீக்குபோர்ச்சுகீஸ்காரர்
1500 களில் போர்த்துகீசியர்கள் கொச்சி இராச்சியம் மற்றும் பின்னர் திருவிதாங்கூர் இராச்சியத்தின் பாதுகாவலர்களாக ஆனார்கள். கோலத்திரிகள் மற்றும் சாமுத்திரிகள் இன்னும் அரேபிய பாதுகாப்பில் இருந்தனர். ஆஞ்செலோஸ் மற்றும் சாலியம் கோட்டைகள் கட்டப்பட்டபோது, போர்த்துகீசியர்கள் கேரளா முழுவதிற்கும்ம் பாதுகாவலர்களாகவும், அதிபதிகளாகவும் ஆனார்கள். போர்த்துகீசியர்கள் கொச்சி மன்னராக மூத்த தாவழியிலிருந்து தங்கள் சொந்த ஆட்களை மன்னராக நிறுவினர். போர்த்துகீசியரின் பாதுகாப்பு இல்லாமல் கொச்சி ராஜ்ஜியம் சாமுத்திரிகளின் தாக்குதலில் இருந்து தப்பிக்காது. வில்லவர்களின் கீழ் திராவிட மறுமலர்ச்சிக்கான வாய்ப்பு இருந்தது. பிராமண நம்பியாதிரிகளால் ஆளப்பட்ட கொச்சி ராஜ்ஜியத்தை போர்த்துகீசியர்கள் பாதுகாத்தனர். கொச்சி இராச்சியத்தில் காலடியிலிருந்து வெள்ளரப்பள்ளியைச் சேர்ந்த கொச்சுராமன் உண்ணிபண்டாரத்தில் என்ற பிராமண இளவரசன் திருவிதாங்கூர்/வேணாடு சிம்மாசனத்தில் கி.பி. ஆரம்பத்தில் இருத்தப்பட்டார். கொச்சி மற்றும் வேணாடு போர்த்துகீசியரின் பாதுகாப்பிலும் கட்டுப்பாட்டிலும் இருந்தது.
சுமார் 1540 களில் மதுரை நாயக்கர் பேரரசு வேணாட்டைத் தாக்கியபோது செயின்ட் பிரான்சிஸ் சேவியர் போர்த்துகீசியரைப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் மத்தியஸ்தராக ஆனார். போர் முடிவுக்கு வந்தது.வடக்கு கோலத்திரி மற்றும் சாமுத்திரி அரசுகள் இன்னும் 16 ஆம் நூற்றாண்டில் அரேபியர்களால் பாதுகாக்கப்பட்டு வந்தன. ஆனால் போர்த்துகீசியர்களின் வருகைக்குப் பிறகு அரேபியர்களின் கடல் அதிகாரம் முடிவுக்கு வந்தது. கி.பி 1526 இல் பானிபட்டில் டெல்லி சுல்தானகத்தின் தோல்வியால் கேரளாவில் துளு-நேபாள ராஜ்ஜியங்களின் பாதுகாப்பு முடிவுக்கு வந்தது. கேரளாவில் திராவிட மறுமலர்ச்சிக்கான வாய்ப்பு இருந்தது. ஆனால் போர்த்துகீசியர்கள் டெல்லி சுல்தானகத்தின் காலணியில் காலடி எடுத்து வைத்து, தாய்வழி சாம்ராஜ்யங்களைப் பாதுகாக்கத் தொடங்கினர். துப்பாக்கிகள் உள்ளிட்ட நவீன ஆயுதங்கள் உள்ளூர் நாயர் போராளிகளுக்கு வழங்கப்பட்டது, மேலும் உள்ளூர் மன்னர்களால் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தப்பட்ட நாயர்களுக்கு போர்த்துகீசியர்களால் கொச்சி கோட்டையை பாதுகாக்க பயிற்சி அளிக்கப்பட்டது.
கிறிஸ்தவ பணிக்கர்களின் கீழ் கேரளா
கிறிஸ்தவர்களுடன் சேர்ந்து போர்த்துகீசியர் மற்றும் இந்திய கலப்பு சமூகமான மெஸ்டிசோவின் தோற்றத்திற்கு பிறகு போர்த்துகீசிய படையில் 90% கிறிஸ்தவர்களும் மீதி 10% நாயர்களும் இருந்தனர். 1311 க்குப் பிறகு டெல்லி படையெடுப்பாளர்களால் நிறுவப்பட்ட அன்னிய ஆட்சியை வில்லவர்களால் அகற்ற முடியவில்லை. ஐரோப்பியர்கள் ஏறக்குறைய 450 ஆண்டுகளாக அன்னிய துளு-நேபாள வம்சங்களை பாதுகாத்தனர். 1314 முதல் 1947 வரை கேரளா கர்நாடகாவின் கரையோர மக்களால் ஆளப்பட்டது, ஆனால் அவர்கள் நேபாளத்தின் அஹிச்சத்ராவிலிருந்து குடியேறியவர்கள். இந்த காலகட்டத்தில் திராவிட ஈயோபிள் ஒரு இருண்ட யுகத்திற்கு உட்பட்டது. நேபாள கலாச்சாரத்திற்கு ஆதரவாக பூர்வீக திராவிட கலாச்சாரம் ஒடுக்கப்பட்டது. நாக வழிபாடு, தாய்வழி மற்றும் பலகணவருடைமை மற்றும் பிற இமயமலை கலாச்சாரம் கேரளாவில் ஆதிக்கம் செலுத்தியது.
பாணப்பெருமாள் மற்றும் துளு வம்சம்
பதிலளிநீக்குஜெயசிம்மவம்சம்
கொல்லத்தில் நிலைகொண்டிருந்த இந்த துளு தாய்வழி வம்சம் ஜெயசிம்மவம்சம் என்று அழைக்கப்பட்டது. 1383 முதல் 1595 வரை ஜெயசிம்மநாட்டிலிருந்து (தேசிங்கநாடு) ஆட்சி செய்த ஜெயசிம்மவம்சம் மன்னர்கள் பழைய தமிழ் வம்சங்களான சேர, சோழ, பாண்டிய வம்சங்களில் திருமணம் செய்து கொண்டனர், ஆனால் தாய்வழி முறையில் அரசரின் மகன்கள் அரசராக முடியாது. ஜெயசிம்மவம்சம் மன்னர்கள் பெரும்பாலும் தங்கள் மனைவிகளின் பட்டங்களை ஏற்றுக்கொண்டனர். உதாரணமாக, வேணாடு துளுச் சேராய் மன்னன் களக்காட்டைச் சேர்ந்த சோழ இளவரசியை மணந்தபோது. தன்னை புலி மார்த்தாண்டன் என்று அழைத்துக் கொண்டு, தனது தலைநகரை தமிழ்நாட்டில் உள்ள முள்ளிநாட்டில் உள்ள களக்காட்டிற்கு மாற்றினார். தமிழ் இளவரசிகளை மணந்ததன் மூலம் தமிழகத்திலும் ஆட்சியை விரிவுபடுத்தினர். களக்காடு, சேரன்மாதேவி, கல்லிடைக்குறிச்சி மற்றும் அம்பாசமுத்திரம் மற்றும் கோட்டையடி ஆகியவை தலைநகரங்களாக செயல்பட்டன. இந்தக் காலத்தில் தமிழ். வில்லவர்கள் ஒப்பீட்டளவில் உயர் பதவிகளைக் கொண்டிருந்தனர். ஆனால் நேபாள வேர்களைக் கொண்ட நாயர்கள் துளு-சேராய் ஜெயசிம்ம வம்சத்தின் முக்கிய வீரர்களாக இருந்தனர். தமிழ் வேளாளர்கள் நாயர்களின் தாய்வழி மற்றும் பலகணவருடைமை பழக்கவழக்கங்களை ஏற்றுக்கொண்டு அவர்களுடன் இணைந்தனர். பதினான்காம் நூற்றாண்டிலிருந்து வில்லவ நாடார்களின் முக்கிய எதிரிகளாக வெள்ளாளரும் நாயர்களும் இருந்தனர்.
பாணப்பெருமாள்
வெள்ளாரப்பள்ளி பண்டாரத்தில் வம்சம்
கி.பி 1610 இல் கொச்சியில் உள்ள வெள்ளரப்பள்ளி கோவிலகம் என்ற பிராமண பண்டாரத்தில் குடும்பத்தில் இருந்து ஒரு பிராமண இளவரசி போர்த்துகீசியரின் ஆதரவுடன் வேணாட்டின் அரச குடும்பத்தில் தத்தெடுக்கப்பட்டார். போர்த்துகீசியம்.
அதே ஆண்டு 1610ஆம் ஆண்டு ஆற்றிங்கல் நம்பிராட்டியார் அம்மை பூரம் திருநாள் ஆற்றிங்கல் ராணியாக பதவியேற்றார். அவரது மகன் வீர ரவிவர்மா அரசராக பதவியேற்றார்.
1630 வாக்கில் கொச்சு ராமன் உண்ணி பண்டாரத்தில் என்ற வெள்ளாரப்பள்ளி கோவிலகத்தைச் சேர்ந்த ஒரு பிராமண இளவரசன் மற்றும் அவனது சகோதரரும் போர்த்துகீசியரின் கட்டுப்பாட்டில் இருந்த கொச்சியால் வேணாட்டின் அரசர்களாக ஆவதற்கு அனுப்பப்பட்டனர். ரவிவர்மா என்ற பட்டத்தை கொச்சுராமன் ஏற்றுக்கொண்டார்.
போர்ச்சுகீசிய கோலத்திரிகளால் கட்டாய தத்தெடுப்பு பயன்படுத்தப்பட்டது, போர்த்துகீசியம் மற்றும் ஆங்கிலேயர்கள் தங்கள் சொந்த விருப்பங்களை வேணாடு-திருவாங்கூர் அரியணையில் வைக்கலாம். வேணாட்டின் இந்த பிராமண வம்சம் (கி.பி. 1610 முதல் 1711 வரை) எட்டுவீட்டில் பிள்ளைமார்களால் முறைகேடானதாகக் கருதப்பட்டது. கடைசி அரசி உமையம்மராணி நம்பிராட்டியார் பிள்ளைமார்களால் துன்புறுத்தப்பட்டார். 1696 ஆம் ஆண்டு உமையம்மராணியின் ஆறு மகன்களையும் பொட்டகுளத்தில் மூழ்கடித்தார் பிள்ளைமார். உமையம்மா ராணி தலச்சேரிக்கு அருகிலுள்ள கோட்டயம் ராஜ்யத்திலிருந்து கேரள வர்மா என்ற இளவரசனை அழைத்து வந்தபோது, பிள்ளைமார் அவரைக் கொன்றனர். 1721 இல் ஆற்றிங்கல் அரண்மனையில் பிள்ளமாரால் நூற்று நாற்பது ஆங்கிலேயர்கள் கொல்லப்பட்டனர். நெடுமங்காடு பேரகத்தாவழியை சட்டப்பூர்வமானதாகப் பிள்ளைமார் கருதினார்கள்.
பாணப்பெருமாள் மற்றும் துளு வம்சம்
பதிலளிநீக்குபேப்பூர் தட்டாரி வம்சம்
சைமன் என்ற கிழக்கிந்திய கம்பெனி தலைச்சேரியில் உள்ள பிரிட்டிஷ் தொழிற்சாலையில் அதிகாரியாக இருந்தவர். பேப்பூரில் இருந்து ஆண்டு வந்த ஃபேக்டர் சைமனுக்குத் தெரிந்த சில குட்டித் தலைவர்கள் திருவிதாங்கூரை ஆட்சி செய்ய கொண்டுவரப்பட்டனர். தட்டாரி கோவிலகம் என்ற சாமந்தர்(அரச குடும்பத்துக்கு இணையான) குடும்பம் பேப்பூரை ஆட்சி செய்து வந்தது. இந்த குடும்பம் கோலத்திரியின் பரப்பநாடு உட்பிரிவின் ஒரு பகுதியாக இருந்தது, அதற்கு மாற்றாக பள்ளி கோவிலகம் என்றும் அழைக்கப்பட்டது. ஒரு இளவரசன் மற்றும் இளவரசி மற்றும் அவர்களது தாய்வழி உறவினர்கள் திருவனந்தபுரத்திற்கு அழைத்து வரப்பட்டனர் மற்றும் கடைசி பிராமண ராணி உமையம்மா ராணியால் தத்தெடுக்கப்பட்டனர், ஒருவேளை பிரிட்டிஷ் பாதுகாப்பில். இளவரசர்களும் இளவரசிகளும் உமையம்மா ராணியால் தத்தெடுக்கப்பட்டிரக்கலாம். அவர்களின் உறவினர்கள் கோயில் தம்புரான்களுடன் என்ற பட்டத்துடன் கிளிமானூர் அரண்மனையில் நிறுத்தப்பட்டனர். இவர்கள் துளுநாட்டில் ஆலுப்பா வம்சத்தின் வழிவந்தவர்கள் ஆனால் பண்ட் சேவகர்களின் ரத்தமுள்ளவர்கள். அதனால் இவர்களை எல்லாரும் எதிர்த்தனர். பிள்ளைமார் எனும் நாயர்-வெள்ளாள கலப்பினமும் அவர்களை எதிர்த்தது.
தமிழ்நாட்டின் திருச்சியில் இருந்து முதல் மன்னரான ராமவர்மனுக்கு ஆதரவாக ஆங்கிலேயர்கள் திருச்சியில் இருந்து படைகளை அனுப்பினர். ராமவர்மனின் மருமகன் மார்த்தாண்ட வர்மா மீண்டும் பிள்ளைமாரின் எதிர்ப்பை எதிர்கொண்டார். சேலத்தைச் சேர்ந்த அபிராமி என்ற வெள்ளாளப் பெண்ணுக்குப் பிறந்த முன்னாள் மன்னர் ராமவர்மரின் மகன்களை பிள்ளைமார்கள் மன்னராக்க முயன்றனர். ஆங்கிலேயர் ராமையன் தளவா என்ற பிராமண ஆலோசகரையும், மார்த்தாண்ட வர்மாவின் வெற்றிக்காகத் தமிழ்நாட்டிலிருந்து இராணுவத்தையும் அனுப்பினார்கள்.
பிரிட்டிஷ் காலம்
ஆங்கிலேயர்கள் தாய்வழி இராச்சியங்களின் வலுவான கூட்டாளிகளாக இருந்தனர். ராமவர்மா என்று அழைக்கப்படும் ஒரு சாமந்த இளவரசன், அவரது சகோதரி மற்றும் பேப்பூர் தட்டாரி கோவிலகத்தைச் சேர்ந்த அவரது மாமன் மகன்கள் ஆகியோர் ஆங்கிலேயரின் பாதுகாப்பின் கீழ் வேணாட்டிற்கு கொண்டு வரப்பட்டு, திருவிதாங்கூரின் கடைசி பிராமண ராணியான உமையம்மா ராணியால் தத்தெடுக்கப்பட்டனர். தலைச்சேரியில் உள்ள பேப்பூர் அருகே ஃபேக்டர் சைமன் என்பவரால் நிர்வகிக்கப்படும் ஒரு பிரிட்டிஷ் தொழிற்சாலை இருந்தது. இந்த ஃபேக்டர் சைமன் தத்தெடுத்தில் கருவியாக இருந்திருக்கலாம். ஆங்கிலேய இராணுவ ஆதரவும், கோலத்துநாட்டில் இருந்து திருவிதாங்கூருக்கு நாயர்களின் பெரும் எண்ணிக்கையிலான குடியேற்றமும் உண்டாகியது. இந்த துளு சாமந்த வம்சத்தின் இரண்டாவது ஆட்சியாளராக மார்த்தாண்டவர்மா ஆனார். திராவிட மக்கள் மீதான கொடூர ஒடுக்குமுறை அத்துடன் தொடங்கியது. 1795 வாக்கில் ஆங்கிலேயர்கள் திருவிதாங்கூரை முழுமையாகக் கட்டுப்படுத்தினர், ஆனால் ஆங்கிலேயர்கள் தாய்வழி துளு-நேபாள மக்களை ஊக்கப்படுத்தினர். பெரும்பாலான வில்லவர் மக்கள் ஆங்கிலேயர்களின்காலத்தில் கீழ் அடிமைகளாகத் தள்ளப்பட்டனர்.
பாணப்பெருமாள்
பதிலளிநீக்குமலையாண்மையின் அழிவு
பிரிட்டிஷ் மற்றும் ஜெர்மன் மிஷனரிகள் நாயர்களுடனும் நம்பூதிரிகளுடனும் கைகோர்த்து, மலையாளத்தில் சுமார் மூவாயிரம் நேபாள வார்த்தைகளைச் சேர்த்தனர். ஜெர்மன் மொழி சமஸ்கிருதத்துடன் தொடர்புடையது என்ற கண்டுபிடிப்பு, ஹெர்மன் குண்டர்ட் மற்றும் அர்னோஸ் பத்திரி போன்ற ஜெர்மன் மிஷனரிகளை மலையாளத்தில் சமஸ்கிருதத்தை வளர்க்க தூண்டியது. ஆனால் நாயர்களுடையும் நம்பூதிரிகளுடையும் நேபாள சொற்களஞ்சியத்தை மலையாளத்தில் சேர்த்தனர். மலையாளத்தில் சேர்க்கப்பட்ட ஒவ்வொரு நேபாள வார்த்தையும் சமஸ்கிருதம் இல்லாத மலையாண்மை (மலபார் தமுழ் அல்லது மலையாளம்-தமிழ்) என்று அழைக்கப்படும் பூர்வீக திராவிட மொழிக்கு பதிலாக நேப்பாள மொழி கலர்ந்த ஒரு மொழியை ஆங்கிலேயர்கள் ஊக்குவித்தனர். நேபாள மற்றும் சமஸ்கிருதத்தின் மிகுதியான கிரந்த மலையாளம் ஊக்குவிக்கப்பட்டது. ஆங்கிலேயர் காலத்தில் மலையாளம் என்ற திராவிட மலையாளத்தில் எழுதப்பட்ட புத்தகங்கள் மலையாளமாக கருதப்படவில்லை. 19 ஆம் நூற்றாண்டிற்கு முன்னர் எழுதப்பட்ட நம்பூதிரிகள் மற்றும் நாயர்களால் எழுதப்பட்ட 10 க்கும் குறைவான புத்தகங்கள் மட்டுமே இப்போது மலையாளமாக ஏற்றுக்கொள்ளப்படுகின்றன. பனை ஓலையில் எழுதப்பட்ட அனைத்து மலையாண்மை புத்தகங்களும் அதாவது மலபார் தமிழ் புத்தகங்களும், தாளியோலை என்றழைக்கப்படும் ஒலையில் எழேதியிருந்ததால் அனைத்து புத்தகங்களும் சிதைந்துவிட்டன. பெரும்பாலான மலையாண்மை புத்தகங்கள் அதிகாரப்பூர்வ பாதுகாப்பு இல்லாமல். காணாமல் போயின.
சவர்ணர்
துளு-நேபாள மக்கள் சவர்ணர்கள் என்று அழைக்கப்பட்டனர், இருப்பினும் அவர்களில் பெரும்பாலோர் நாக வம்சாவளியைச் சேர்ந்த சூத்திரர்களாக இருந்தனர். பல ஆயிரம் ஆண்டுகளாக கேரளாவை ஆண்ட வில்லவர்கள் உட்பட பூர்வீக திராவிட மக்கள் அவர்ணர் என்றும் அழைக்கப்பட்டனர். கேரளாவில் உள்ள அனைத்து கோயில்களும் சேர மற்றும் பாண்டிய ராஜ்யங்களின் வில்லவரால் கட்டப்பட்டது. ஆனால் பிற்காலத்தில் வில்லவர் அவர்களின் சொந்த குலதெய்வக் கோவில்களில் நுழைய மறுக்கப்பட்டனர். நெடும்சடைய பாண்டியன் என்ற வில்லவர் மன்னன் கி.பி.786ல் பழமையான சமணக் கோவிலை பத்மநாபசுவாமி கோவிலாக மாற்றினான்.
கட்டாய நிர்வாணம்
தமிழ் சாம்ராஜ்ஜியங்களின் வீழ்ச்சிக்குப் பிறகு, இதுவரை நன்றாக உடையணிந்தவர்கள் நிர்வாணமாக்கப்பட்டனர். 1340-ல் கேரளப் பெண்களின் நிர்வாணத்தைக் கண்டு இப்னு படுடா வியப்படைந்தார். கொச்சி மன்னரும் அவரது நாயர் வீரர்களும் போர்த்துகீசியர் வந்தபோது கோவணங்களை மட்டுமே அணிந்திருந்தனர். டச்சு கவர்னர் வான் ரீட் திருவிதாங்கூர் ராணியை சந்தித்தபோது மெல்லிய தோள்பட்டை அணிந்திருந்தார், ஆனால் அவரது உடலின் மேற்பகுதியை மறைக்கவில்லை. மார்த்தாண்டவர்மா 1740 களில் முழங்கால் வரை மட்டுமே மூடியிருந்த துணியை இடுப்பில் அணிந்திருந்தார். ஆனால், ஆங்கிலேயர்கள் வெளியேறியபோது, கடைசித் தாய்வழி மன்னன் சித்ரா திருநாள் வேல்ஸ் இளவரசரை ஒத்த ஆடையை அணிந்திருந்தார். 1826 ஆம் ஆண்டு பிரான்சில் தங்கியிருந்த ஒரு நாயர் அல்லது ஈழவப் பெண், திரும்பி வந்தபோது, மேல் உடலை மறைக்கும் ஆடையுடன் ஆற்றிங்கல் ராணியை சென்றார். ஆற்றிங்கல் ராணி அவளது மார்பகங்களை துண்டிக்க உத்தரவிட்டார். ஆங்கிலேயர்கள் திவான் மூலம் திருவிதாங்கூரை நிர்வகித்தாலும் ஆங்கிலேயர்கள் தலையிடவில்லை. 1905 ஆம் ஆண்டு ராணி திருப்பணித்துரா கோவிலுக்கு சென்றபோது ரவிக்கை அணிந்த ஒரு நாயர் பெண்மணி அங்கு வந்தார். கோபமடைந்த ராணி, நாயர் பெண்ணின் ரவிக்கையை அகற்றுமாறு உத்தரவிட்டார். அரச வீரர்கள் அந்த உத்தரவை உடனடியாக நிறைவேற்றினர். எப்படியோ ஒரு பழமையான நேபாள பழங்குடியினர் கேரளாவின் எஜமானர்களாக மாறிவிட்டனர்.
பாணப்பெருமாள்
பதிலளிநீக்குடெல்லி படையெடுப்பிற்குப் பிறகு உயர் சாதியினர்
தென்னிந்தியா முழுவதும் தில்லி சுல்தானகத்துடன் கூட்டுச் சேர்ந்த மக்கள் மட்டுமே உயர் சாதிகளாகவும், தில்லி ஆட்சியாளர்களுக்கு எதிராகப் போராடியவர்கள் தாழ்த்தப்பட்ட சாதிகளாகவும் மாறினர். கேரளாவில் பழங்காலத்திலிருந்தே கேரளாவை ஆண்ட திராவிட வில்லவர்கள் ஒடுக்கப்பட்டனர் மற்றும் அவர்களின் நிலம் மிகக் குறைவு. வில்லவர்கள் அவர்ணர் என்று அழைக்கப்பட்டனர். நேபாள நாகர்கள் அஹிச்சத்ராவிலிருந்து கொண்டு வரப்பட்ட பரம்பரை அடிமைப் போர்வீரர்கள் மற்றும் சூத்திரர்கள் ஆவர். நேபாளி நாகர்கள் மற்றும் ஆரிய பிராமணர்கள் சவர்ணர்கள் என்று பெயரிடப்பட்டனர், ஏனெனில் அவர்களின் நேபாளிகளின் தோற்றம் நியாயமான நிறத்தைக் கொண்டிருந்தது, சிறிய மங்கோலாய்டு அம்சங்களுடன் மஞ்சள் நிற சாயத்துடன் இருந்தது. கிபி 1311 இல் டெல்லி படையெடுப்பாளர்களால் நேபாளி நாகர்கள் சவர்ணர்களாக உயர்த்தப்பட்டனர்.
வட இந்தியாவில் நாகர்கள் ஆரிய பிராமணர்களால் ஒடுக்கப்பட்ட வகுப்பாக இருந்தனர், ஆனால் தென்னிந்தியாவில் நாகர்கள் கி.பி 1310 க்குப் பிறகு அரேபியர்கள் மற்றும் துருக்கிய படையெடுப்பாளர்களுடன் கூட்டணி வைத்து தங்களை உயர்த்திக் கொண்டனர்.
பிரிட்டிஷ் வெளியேற்றம்
திராவிடப் பழிவாங்கல்களுக்கு அஞ்சிய நாயர்கள் சுதந்திரத்திற்குப் பிறகு கம்யூனிஸ்டுகளாக நடிக்கத் தொடங்கினர். பணக்கார நாயர்கள் ஒருவரையொருவரையும் மற்றும் ஈழவர்களையும் தோழரே என்று அழைக்க ஆரம்பித்தனர்.
ஆங்கிலேயர் வெளியேறியதும் கேரளாவிற்கு ஒரு பெரிய நிம்மதி கிடைத்தது. பயந்துபோன ஜன்மிமார், அதாவது கேரளாவின் நிலப்பிரபுத்துவ பிரபுத்துவம் இப்போது தாங்கள் உண்மையில் பாட்டாளி வர்க்கம் என்று கூறிக்கொண்டனர். பாட்டாளி வர்க்கத்திற்கு மாற்றப்பட்ட முன்னாள் ஜன்மிகளில் ஒரு நம்பூதிரி மற்றும் ஒரு கோலத்திரி-சாமந்தா உண்மையில் உயர் பதவிகளை அதாவது முதல் அமைச்சர் பதவி வகித்தனர். 1958-ல் கேரளாவின் நிலச் சீர்திருத்த மசோதா மக்களுக்கு பெரும் நிம்மதியைக் கொடுத்தது. பல தாய்வழி மாடம்பி குடும்பங்கள் இரண்டு லட்சம் ஏக்கருக்கு மேல் வைத்திருந்தனர். ஆனால் துரதிர்ஷ்டவசமாக தோட்டப் பயிர்கள் நில உச்சவரம்பில் சேர்க்கப்படவில்லை.
பாணப்பெருமாள்
பதிலளிநீக்குமுடிவுரை
நாயர்கள் தமிழர்களுடன் இன ரீதியாக தொடர்புடையவர்கள் அல்ல, அவர்கள் கேரளாவில் பூர்வீகம் உள்ளவர்கள் அல்ல. நாயர்களின் நேபாள பூர்வீகம் காரணமாக மஞ்சள் நிறத்துடன் கூடிய வெண்மையான நிறமும், சற்று மங்கோலாய்ட் முக அம்சங்களும் கொண்டிருக்கிறார்கள். நாயர்களைப் போலவே தாய்வழி முறையைப் பயன்படுத்திய நேபாள நேவார் குலங்களுடன் நாயர்கள் தொடர்புடையவர்களாக இருக்கலாம். நம்பூதிரிகள் என்பவர்கள் நேபாள பிராமணர்கள், அவர்கள் கிபி 345 இல் பண்டைய நேபாளத்தின் தலைநகரான அஹிச்சத்ராவிலிருந்து கர்நாடகாவிற்கு குடிபெயர்ந்தனர்.
கிபி 1120 இல் மலபாரில் காலனி அமைக்க விரும்பிய அரேபியர்கள், பாணப்பெருமாள் என்ற துளு படையெடுப்பாளரையும் 350000 நாயர்களைக் கொண்ட நேபாள கூலிப்படையையும் கொண்டு வந்தனர். இதனால் கி.பி 1120 இல் அரேபியர்கள் மலபாரில் ஒரு குடியேற்றத்தை ஏற்படுத்தினர், அங்கிருந்து தமிழ் வில்லவர்கள் பின்வாங்கினர். துளு-நேபாளி நாயர்களும் நம்புதிரிகளும் டெல்லி சுல்தான் மற்றும் அரேபியர்களின் வலுவான கூட்டாளிகளாக இருந்தனர். கி.பி 1311 இல் டெல்லி சுல்தானகத்தின் படையெடுப்பிற்குப் பிறகு அனைத்து தமிழ் வில்லவர் வம்சங்களும் அதாவது பாண்டியர்கள், சோழர், கொல்லத்தின் சேரை வம்சம் முடிவுக்கு வந்தது. துளு-நேபாளி சாமந்தா ஆட்சியாளர்கள், நாயர்கள் மற்றும் நம்பூதிரிகள் துருக்கிய படையெடுப்பாளர்களால் கேரளாவின் ஆதிக்கத்தை வழங்கினர்.
கி.பி 1120 க்கு முன்பு நாயர்களோ நம்பூதிரிகளோ கேரளாவில் இல்லை ஆட்சி செய்யவுமில்லை.
1498 கி.பி முதல் 1947 கி.பி வரையிலான ஐரோப்பிய காலனித்துவ ஆட்சியாளர்கள் தாய்வழி துளு-நேபாளி வம்சங்களின் கூட்டாளிகளாக இருந்தனர். ஐரோப்பிய காலனி ஆட்சியாளர்கள் வில்லவர் மக்களின் எதிரிகள் ஆவர். இது 449 ஆண்டுகளாக கேரளாவில் நேபாள ஆதிக்கத்திற்கும் தமிழ் வில்லவர் குலங்களை ஒடுக்குவதற்கும் வழிவகுத்தது. ஐரோப்பிய அறிஞர்கள் நாயர்கள் கேரளாவைச் பூர்வீகமாகக் கொண்டவர்கள் என்றும் என்றும் சேர வம்சத்தை பாதுகாத்து நாயர்கள் மற்றும் நம்பூத்திரிகள் என்றும் தமிழ் வில்லவர் குலங்கள் அல்ல என்றும் கூறினர்.
சேர மன்னர்கள் உண்மையில் நேபாளர்கள் என்று ஐரோப்பியர்கள் கேரளாவின் திரிக்கப்பட்ட வரலாற்றை பள்ளி மாணவர்களுக்கு கற்பித்தார்கள். 1335 கி.பி வரை தமிழர்கள் ஆண்ட தமிழ் வில்லவர் வரலாற்றை நேர்மையற்ற ஐரோப்பியர்கள் குழந்தைகளுக்கு கற்பித்ததில்லை. 84% வரும் கேரளாவின் நாயர்-நம்பூதிரி அல்லாத மக்கள் இடைக்காலத் தமிழர்களிடமிருந்து வந்தவர்கள் ஆவர். கேரளாவை பரசுராமர் கடலில் இருந்து மீட்டு நம்பூதிரிகளுக்கு அளித்ததாக தமிழ் பிராமண அறிஞர்கள் எழுதினர். சங்க இலக்கியங்களில் பரசுராமர் அல்லது நம்பூதிரிகள் குறிப்பிடப்படவில்லை. ஐரோப்பிய மற்றும் தமிழ் பிராமண அறிஞர்களின் கூற்றுப்படி கேரளாவில் தமிழர்கள் இருந்ததில்லை. நம்பூதிரிகள் அவர்கள் வருவதற்கு முன்பு கேரளாவில் காடர்கள் என்ற பழங்குடியினர் மட்டுமே இருந்ததாகக் கூறினர். சுதந்திரத்துக்குப் பிறகும் கேரளத் தமிழ் வில்லவர் வரலாறு பள்ளிகளில் கற்பிக்கப்படவில்லை. அதற்கு அரசியல் ரீதியாக உள்ள நாயர் ஆதிக்கம் தான் காரணம்.
கேரள சிரிய கிறிஸ்தவர்கள் போர்த்துகீசிய மெஸ்டிசோக்களிடம் இருந்துள்ள தங்கள் தோற்றத்தை மறைக்க விரும்புகிறார்கள். 2000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு புனித தாமஸால் மதமாற்றம் செய்யப்பட்ட நம்பூதிரிகள் தாங்கள் என்று சிரியர்கள் கூறுகின்றனர். எனவே கேரள பள்ளிகளில் சங்க இலக்கியங்களை கற்பிப்பதை சிரிய கிறிஸ்தவர்களும் எதிர்க்கிறார்கள். ஏனென்றால், பண்டைய கேரளாவில் நம்பூதிரி அல்லது நாயர் இல்லை என்பதையும், சங்க காலத்தில் கிறிஸ்தவம் இல்லை என்பதையும் கேரளக் குழந்தைகள் புரிந்துகொள்வார்கள்.
நாயர் வரலாற்றாசிரியர்களால் எழுதப்பட்ட நூற்றுக்கணக்கான புத்தகங்கள், பிற்கால சேர வம்ச காலத்தில் கேரளா நம்பூதிரிகளால் ஆளப்பட்டு நாயர்களால் பாதுகாக்கப்பட்ட ஒரு இறையாட்சி என்று கூறுகின்றன. உண்மையில் 1120 கி.பி வரை நாயர்களும் நம்பூதிரிகளும் கடலோர கர்நாடகத்தில் வசித்து வந்தனர் மற்றும் சேர வம்சத்தின் எதிரிகளாக இருந்தனர். கி.பி 1120 இல் அரேபியர்களால் துளு படையெடுப்பு மற்றும் மலபார் ஆக்கிரமிப்புக்குப் பிறகுதான் கேரளாவில் தாய்வழி குலங்கள் தோன்றின.
வில்லவர், மலையர் மற்றும் வானவர் என்ற வில்லவர் குலங்களின் ஆதரவுடன்தான் தமிழ் வில்லவர் மன்னர்களால் சேர வம்சம் ஆளப்பட்டது. இயக்கர் என்று அழைக்கப்படும் இலங்கை குலமும் சேர வம்சத்தை ஆதரித்துள்ளது.
நாயர் இராணுவம்
பதிலளிநீக்கு1335 முதல் 1947 வரை கேரளா நாயர் என்ற நேபாள கும்பல்களால் ஆளப்பட்டது. நாயர்கள் எந்தவொரு போரையும் வென்றதில்லை. அரேபிய மற்றும் துருக்கிய முஸ்லீம்களின் ஆதரவை நாயர்கள் கொண்டிருந்தனர்.
130000 க்கும் மேற்பட்ட நாயர் வீரர்கள் கேரளாவில் இருந்தனர். ஏனென்றால், சண்டையிடத் தெரியாத அந்த நாயர்களும் ஆயுதங்களைக் கொண்டு சென்றனர்.
1682 ஆம் ஆண்டில் உமயம்மா ராணி வேணாட்டினை ஆளும் போது, ஐநூறு பேர் அடங்கிய பட்டாணி இராணுவத்துடன் ஒரு முகல் சர்தார் வேணாட்டிற்கு வந்தார். உமயம்மா ராணி 30000 நாயர்களைக் கொண்ட ஒரு இராணுவத்தைக் கொண்டிருந்தார். ஆனால் நன்கு பயிற்றுவிக்கப்பட்ட முகலாய இராணுவத்தை எதிர்த்துப் போராட எந்த நாயரும் தயாராக இல்லை. முகல் சிர்தார் மணக்காடு என்ற இடத்தில் வசித்து வந்தார். அவர் ஆறு மாதங்களுக்கும் மேலாக திருவட்டாரிலிருந்து எடவா வரை வரி வசூலித்து வந்தார். முகிலன் உமயம்மா ராணியின் தலைநகரான ஆற்றிங்கலில் இருந்து போலும் வரி வசூலித்து வந்தார்.
30000 நாயர் படையால் 500 முகிலன் இராணுவத்துடன் ஏன் போராட முடியவில்லை?.
ஆறு மாதங்களுக்குப் பிறகு, இராணுவம் தண்ணீர் எடுத்துக்கொண்ட கிணற்றில் விஷம் வைத்து நாயர்கள் முகிலனைக் கொல்ல முயன்றனர். அதில் அவர்கள் வெற்றி பெறவில்லை. அதிர்ஷ்டவசமாக முகிலன் தேனீக்களின் திரளால் குத்தப்பட்டு குதிரையிலிருந்து கீழே விழுந்து காயமடைந்தார். நாயர்கள் பின்னர் தூரத்தில் நின்று கொண்டு அம்புகளைப் பயன்படுத்தியும், கவண் மூலம் கல்லை எறிந்தும் காயமடைந்த முகிலனைக் கொன்றனர்.
1776 ஆம் ஆண்டில் ஹைதர் அலி 7500 காலாட்படை மற்றும் 4000 குதிரைப்படைகளுடன் கேரளா மீது படையெடுத்தார். கண்ணூர் மன்னர் கோலாத்திரி 20000 நாயர் வீரர்களைக் கொண்டிருந்தார். கோழிக்கோடு மன்னர் சாமுதிரி 20000 முதல் 30000 வீரர்களைக் கொண்டிருந்தார். ஆனால் ஹைதர் வந்தபோது கோலாத்திரி மற்றும் சாமுத்திரி இருவரும் சண்டையின்றி சரணடைந்தனர். 15000 நாயர்கள் சரணடைந்ததோடு மட்டுமல்லாமல், அவர்கள் அனைவரும் ஸ்ரீரங்கப்பட்டினத்திற்கு அழைத்துச் செல்லப்பட்டனர், அங்கு அவர்கள் அனைவரும் இஸ்லாம் மதத்திற்கு மாற விரும்பினர். நாயர் இராணுவத்தின் மற்றவர்கள் திருவிதாங்கூருக்கு தப்பி ஓடினர்.
சாமுதிரி ஹைதரை அணுகி இழப்பீடு செலுத்த தயாராக இருந்தார். ஆனால் ஹைதர் ஒரு கோடி தங்க மொகர்களை செலுத்த வேண்டும் என்று கோரினார். சாமுதிரி மீண்டும் அரண்மனைக்குச் சென்று அதற்கு தீ வைத்து தற்கொலை செய்து கொண்டார்.
சாமுதிரி மற்றும் கோலத்திரி தம்முடைய 40000 நாயர்களுடன் ஹைதர் அலியுடன் ஏன் போராடவில்லை?.
கொச்சி மன்னர் 1885 இல் 60000 நாயர் இராணுவத்தைக் கொண்டிருந்ததாகக் கூறப்படுகிறது. 1885 ஆம் ஆண்டில் திப்பு சுல்தான் சர்தார் கானின் கீழ் 3000 வீரர்களை கொச்சிக்கு அனுப்பி கொச்சி மன்னரை தனது போர் செலவினங்களை செலுத்துமாறு கோரினார். கொச்சி ராஜா உடனடியாக ஒப்புக்கொண்டார். சர்தார் கானின் 3000 பேர் மாத்திரமுள்ள படையை ஏன் கொச்சி மன்னர் விரட்டவில்லை? அவர் ஏன் தனது நாயர் இராணுவத்தை அனுப்பவில்லை?
ஏனென்றால் உண்மையான இராணுவத்தைக் கண்டால் நாயர்கள் ஓடிவிடுவார்கள் என்பதை அவர்களின் ராஜாக்கள் அறிந்திருந்தார்கள்.
ஆனால் அதே நாயர் கும்பலுடன், துளு மன்னர்கள் கேரள மக்களை அச்சுறுத்தி கொண்டிருந்தார்கள்.
மக்கள் தங்களிடமிருந்து விலகி இருக்க வேண்டும் என்று துளு மன்னர்களும் நம்பூதிரிகளும் வலியுறுத்தினர். இது அவர்களின் சொந்த பாதுகாப்பை உறுதி செய்வதற்காகும்.
இந்த துளு-நேபாள இராச்சியங்களின் பின்னால் உண்மையான சக்தி அரேபியர்கள், டெல்ஹி சுல்தானேட் மற்றும் ஐரோப்பியர்கள் ஆவர்.
1721 முதல் பிரிட்டிஷ் திருவிதாங்கூர் மன்னர்களைப் பாதுகாத்து வந்தனர். 1895 ஆம் ஆண்டில் திருவாங்கூர் ராஜாவுடனான ஒப்பந்தத்தை பிரிட்டிஷ் முடித்தவுடன், திருவிதாங்கூர் பிரிட்டிஷ் கிழக்கு இந்திய நிறுவனத்தின் பாதுகாப்பிற்கு மாறியது.
1812 முதல் 1859 காலகட்டத்தில் நாயர்கள் நாடார் பெண்கள் மற்றும் குழந்தைகளைத் தாக்கினர். 1828 ஆம் ஆண்டில் நாடார்களின் குழந்தைகள் பள்ளிக்குச் செல்வதைத் தடுத்தனர்.
.
கடைசி சேர, சோழ பாண்டிய மன்னர்கள்
பதிலளிநீக்குடெல்லி சுல்தானகத்தின் படையெடுப்பு
சேர, சோழ பாண்டியர்கள் வில்லவர் வம்சத்தினர் ஆவர்.
கி.பி 1311 இல் மாலிக் காஃபூரின் கீழ் டெல்லி சுல்தானகத்தின் தாக்குதலுக்குப் பிறகு குலசேகர பாண்டிய கி.பி 1335 வரை மதுரையில் இருந்து ஆட்சி செய்தார். ஆனால் மதுரை சுல்தானகம் எனப்படும் மாபார் சுல்தானகம் என்ற துருக்கிய சுல்தானகம் கி.பி 1335 இல் நிறுவப்பட்டது. அதன் பிறகு வில்லவர்கள் தெற்கே சிவகாசிக்கு குடிபெயர்ந்தனர், அவர்களின் தலைநகரம் திருவாடானை ஆனது. திருவாடானையிலிருந்து வடக்கே கோடியக்கரையையும் தெற்கே கன்னியாகுமரியையும் பாண்டிய வம்சத்தினர் தங்கள் கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருந்தனர். திருநெல்வேலியும் தூத்துக்குடியும் பாண்டியர்களின் கோட்டைகளாக இருந்தன. பாண்டிய வில்லவர்களின் பண்டைய அரச வீடான தென்காசியிலிருந்து மற்றொரு பாண்டிய குலத்தினர் ஆட்சி செய்தனர்.
விஜயநகர நாயக்கர் தாக்குதல்
1376 இல் விக்ரம பாண்டியன் வேணாட்டின் துளு-நேபாள குல அரசர் ஆதித்யவர்மா சர்வாங்கநாதன் உதவியுடன் துருக்கிய படையெடுப்பாளர்களை வெளியேற்ற முயன்றார். ஆனால் விஜயநகர நாயக்கர்கள் கி.பி 1377 இல் பாண்டிய ராஜ்ஜியத்தின் மீது படையெடுத்து கீழ்ப்படுத்தினர் மற்றும் அவர்கள் பாண்டியர்களாக வேடமணிந்த வாணாதிராயர் என்ற தெலுங்கு பாணர்களை மதுரை மன்னர்களாக்கினர்..
சேர வில்லவர் குலங்களின் இடம்பெயர்வு
சேர, பாண்டிய, சோழ வில்லவர்கள் வேணாட்டின் எல்லையில் கல்லிடைக்குறிச்சி, அம்பாசமுத்திரம், சேரன்மாதேவி, களக்காடு, கோட்டையடி ஆகிய இடங்களில் வரிசையாகக் கோட்டைகளைக் கட்டினர்.
சேராய் குலத்தினர் தெற்கே குடிபெயர்ந்து திருவிதாங்கோடு, கோட்டையடி மற்றும் சேரன்மாதேவி ஆகிய இடங்களில் கோட்டைகளை நிறுவினர். சேரர்களின் வழித்தோன்றல்கள் வில்லவ நாடார், திருப்பாப்பு நாடார் மற்றும் மேனாட்டார் போன்றவர்களாகும்.
பாண்டியர்கள் தங்கள் பண்டைய அரச வீட்டிற்கு குடிபெயர்ந்து 17 ஆம் நூற்றாண்டு வரை தொடர்ந்து ஆட்சி செய்தனர். தென்காசி பாண்டியர்கள் விஜயநகரப் பேரரசின் மேன்மையை ஏற்றுக்கொண்டனர். சில பாண்டிய குலத்தினர் கல்லிடைக்குறிச்சி மற்றும் அம்பாசமுத்திரம் ஆகிய இடங்களுக்கு குடிபெயர்ந்து அங்கு கோட்டைகளை நிறுவினர். பாண்டியர்கள் களக்காடு மற்றும் வள்ளியூர் ஆகிய இடங்களிலும் தங்கியிருந்தனர்.
பாண்டிய வம்சாவளியினர் பாண்டிய குல க்ஷத்திரிய நாடார், மாற நாடார் அல்லது மானாட்டார் போன்றவர்கள்.
சோழ பாண்டியன் கலப்பு குலம் நட்டாத்தி நாடார்கள்.
களக்காடுக்குப் புலம் பெயர்ந்த சோழர்கள் களக்காடு என்ற சோழ குல வல்லிபுரத்தில் கோட்டையைக் கட்டினார்கள்.
பாண்டிய நாட்டை ஆண்ட கடைசி பாண்டிய மன்னன் சந்திரசேகர பாண்டியன்.
சந்திரசேகர பாண்டியருக்கும் உலகுடைய பெருமாளுக்கும் இடையேயான போட்டி
1520களில் சந்திரசேகரராவ் மதுரையை மீட்டு மதுரையில் இருந்து ஆட்சி செய்து வந்தார். சந்திரசேகர பாண்டியரின் போட்டியாளர் கன்னியாகுமரியில் வசித்து வந்த உலகுடையப்பெருமாள். உலகுடையப்பெருமாள் போர்த்துகீசியர்களுடன் கூட்டுச் சேர்ந்து, அவர் சிறிது காலம் மதுரையின் அரசரானார், அதே நேரத்தில் சந்திரசேகர பாண்டியன் மேற்குத் தொடர்ச்சி மலையில் தஞ்சம் புகுந்தார். உலகுடையப்பெருமாளும் அவரது சகோதரர் சரியகுலப்பெருமாளும் பட்டாணி ராகுத்தனுக்கு எதிரான போரில் போர்த்துகீசியர்களுடன் கூட்டுச் சேர்ந்தனர். ஆனால் சந்திரசேகர பாண்டியன் பாண்டிய அரசை மீண்டும் கைப்பற்றினார். உலகுடையப்பெருமாளையும், சரிய குலப் பெருமாளையும் துதித்து வில்லுப்பாட்டு வடிவில் பல்லவிகள் கடந்த ஐந்நூறு ஆண்டுகளாகப் பாடப்பட்டு வருகின்றன.
உறையூர் சோழர்கள் மற்றும் மதுரை பாண்டியர்களின் முடிவு
உறையூரில் இருந்து ஆட்சி செய்த வீரசேகர சோழன் 1529 இல் விஜயநகர நாயக்கர்களால் இடம்பெயர்ந்தார். வீரசேகர சோழன் சந்திரசேகர பாண்டியனால் ஆளப்பட்ட பாண்டிய அரசை ஆக்கிரமித்தார். கிருஷ்ணதேவராயர் அனுப்பிய நாகம நாயக்கர் வீரசேகர சோழனைக் கொன்றார், ஆனால் அவர் பாண்டிய நாட்டை சந்திரசேகர பாண்டியனுக்கு மீட்டு கொடுக்கவில்லை. நாகம நாயக்கரின் மகன் விஸ்வநாத நாயக்கர் தனது தந்தையைத் தோற்கடித்து அவரைக் கைது செய்து ஹம்பிக்கு அழைத்துச் சென்றார். ஆனால் விஸ்வநாத நாயக்கர் சந்திரசேகர பாண்டியனைக் கொன்று 1529 இல் மதுரை நாயக்கர் வம்சத்தை நிறுவினார்.
கடைசி சேர, சோழ பாண்டிய மன்னர்கள்
பதிலளிநீக்குவெங்கல தேவன்
வீரசேகர சோழன் மகன் வெண்கலதேவனும் மகளும் போர்த்துகீசியரின் கட்டுப்பாட்டில் இருந்த இலங்கைக்கு தப்பிச் சென்றனர்.
பல ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு போர்த்துகீசியர்களின் எதிர்ப்பைச் சந்தித்த அவர் இலங்கையிலிருந்து திரும்பி வந்து கன்னியாகுமரி அருகே வெங்கலராயன் கோட்டை என்று ஒரு கோட்டையைக் கட்டினார்.
ஆனால் வேணாட்டின் துளு-ஆய் மன்னராக இருக்க்கூடிய ஒரு உள்ளூர் மன்னன் வெங்கல ராயனின் மகளை மணக்க விரும்பினான். வெங்கல ராயனிற்கு அவனது திருமண விருப்பம் பிடிக்காமல் குரும்பூர் சென்றார். குரும்பூரிலும் நளன் என்ற குட்டி அரசன் வெங்கல ராயனின் மகளை மணக்க விரும்பினான். வெங்கல ராயன் தனது மகளைக் கொன்ற பிறகு தற்கொலை செய்து கொண்டார். வெங்கல ராயனின் வழித்தோன்றல்கள் நாடார்களின் துணைக்குழுவாகிய வெங்கல ராயன் கூட்டம் என்று அழைக்கப்படுகின்றனர்.
கடைசி வில்லவர் தலைநகரங்கள்
பதிலளிநீக்குகேரள வில்லவர் இடம்பெயர்வு
துளு படையெடுப்பின் அச்சுறுத்தலை எதிர்கொண்ட
வில்லவர் கி.பி.1102ல் கொடுங்களூரில் இருந்து கொல்லத்திற்கு குடிபெயர்ந்தனர்.
1120 இல் பாணப்பெருமாள் என்ற துளு படையெடுப்பாளர் ஒரு நாயர் படையுடன் கேரளா மீது படையெடுத்தார். பாணப்பெருமாள் அரேபியர்களால் ஆதரிக்கப்பட்டார்.
மாலிக் காஃபூரின் தாக்குதல்
கி.பி 1310 இல் மாலிக் காஃபூர் பாண்டிய இராச்சியத்தை தோற்கடித்தார். அடுத்த காலகட்டத்தில் வில்லவர் மக்கள் டெல்லி சுல்தானகத்தின் துருக்கிய இராணுவத்தால் படுகொலை செய்யப்பட்டனர். விரைவில் அனைத்து தமிழ் அரசுகளும், சேர சோழ பாண்டிய வம்சங்களும் முடிவுக்கு வந்தன. வில்லவர்கள் தோற்கடிக்கப்பட்ட குலமாக மாறினர்.
கேரள வில்லவர் கிபி 1314 க்குப் பிறகு மேலும் தெற்கே திருவனந்தபுரம் மற்றும் கன்னியாகுமரிக்கு நகர்ந்து கன்னியாகுமரி மற்றும் சேரன்மாதேவிக்கு அருகிலுள்ள கோட்டையடியில் தங்கள் தலைநகரை நிறுவினார்.
பண்டைய வில்லவர் தலைநகரான இரணியல் (ஹிரண்ய சிம்ம நல்லூர்) ஆய் வம்சத்தால் ஆக்கிரமிக்கப்பட்டது.
சேரன்மாதேவி
சேரன்மாதேவியில் கேரள வில்லவர்கள் மற்றொரு கோட்டையைக் கட்டினார்கள். இது கி.பி 1383 முதல் கிபி 1444 வரை துளு-சேராய் வம்சமான ஜெயசிம்ஹவம்சத்தின் தலைநகராக செயல்பட்டது.
கோட்டையடி
வாய்மொழி மரபுகளில் கன்னியாகுமரிக்கு அருகில் இருந்த கோட்டையடி என்னும் சேர கோட்டை இருந்த இடம் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. கோட்டையடி கடைசி சேரர் கோட்டை. வேணாட்டின் ஆய் அரசரான ராமவர்மா கோட்டையடியைச் சேர்ந்த இளவரசியை மணக்க விரும்பியபோது அவர்கள் மறுத்துவிட்டனர். 'நாடாளும் ராமவன்மனுக்கும் நாடார்கள் குலத்தில் பெண் கொடோம்' என்ற முதுமொழி இந்த நிகழ்வை அடிப்படையாகக் கொண்டது. பிற்காலத்தில் ஆய் வம்சம் வில்லவ நாடார்களின் எதிரியாக இருந்தது.
நாடாளும் ராமவன்மனுக்கும் நாடார்கள் குலத்தில் பெண் கொடோம்.
கி.பி.1610 இல் குழித்துறையைத் தலைநகராகக் கொண்டு வேணாட்டை ஆண்ட துளு-ஆய் மன்னன் ராமவர்மா. கி.பி.1610க்குப் பிறகு வேணாடு மன்னர்களால் கோட்டையடி அழிக்கப்பட்டது.
தமிழ்நாட்டிலிருந்து வேணாட்டுக்கு வில்லவர் இடம்பெயர்வு
பாண்டியர் தோல்வியைத் தொடர்ந்து ஒரு பாண்டிய குலத்தினர் விஜயநகர நாயக்கர்களின் ஆட்சியை ஏற்று தென்காசியில் இருந்து ஆட்சி செய்யத் தொடங்கினர். மற்ற சோழ மற்றும் பாண்டிய வம்சங்கள் தெற்கு நோக்கி நகர்ந்தன.
கொலம்பஸின் மருமகனுக்கும் கடைசி சேர இளவரசிக்கும் இடையிலான காதல்
பதிலளிநீக்குகி.பி. 1498 இல் போர்த்துகீசியர்கள் கொச்சிக்கு வந்தபோது, பழைய சேர வம்சத்தைச் சேர்ந்த சில உள்ளூர் ஆட்சியாளர்கள் கொச்சி மற்றும் கொடுங்களூரில் இருந்தனர்.
வில்லவர்-சேர சாம்ராஜ்யம் கி.பி 1102 இல் துளு-நேபாள படையெடுப்பாளர்களுக்கு பயந்து கொல்லத்திற்கு மாற்றப்பட்டது, அதாவது துளு சாமந்த சத்திரிய, நம்பூதிரிகள் முதலியவர்கள். வில்லவர்களில் பெரும்பாலோர் கொல்லத்திற்கு குடிபெயர்ந்தனர். ஆனால் சில வில்லவர் கொடுங்களூரிலும் கொச்சியிலும் தொடர்ந்து ஆட்சி செய்தனர். வில்லார்வெட்டம் மன்னர்கள் சேந்தமங்கலத்தில் இருந்து ஆட்சி செய்தனர்.
நாடாவர்
கொடுங்களூரில் நாடாவர் என்ற பிரபுத்துவப் பெண்மணி ஒரு இந்துக் கோயிலையும் பள்ளியையும் வைத்திருந்தாள். கொடுங்களூர் கண்ணகி கோயில் சேர வம்சத்தின் குடும்பக் கோயிலாகும். நாடாவர் பெண்மணி தன் மூதாதையர் சொத்துக்களில் எஞ்சியவையை உடைமையாக வைத்திருந்தார்.
போர்த்துகீசியர் வருகை
போர்த்துகீசிய ஆய்வாளர் பெட்ரோ அல்வாரெஸ் கப்ரால் வாஸ்கோடகாமாவின் அடிச்சுவடுகளைப் பின்பற்றி பத்து கப்பல்கள், 1500 பேர் மற்றும் துப்பாக்கிகள் மற்றும் கத்திகளின் சிறந்த சேகரிப்புடன் கிழக்கு நோக்கி தனது பயணத்தைத் தொடங்கினார். அவர் 1500 ஆம் ஆண்டு டிசம்பரில் கொச்சிக்கு வந்தார். மிகக் குறுகிய காலத்தில், போர்த்துகீசியர்கள் மேற்குக் கடற்கரையில் மிகப்பெரிய சக்தியாக தங்களை நிலைநிறுத்திக் கொண்டனர்.
போர்த்துகீசியர்கள் முதன்முதலில் வந்தபோது, நகரம் சிறியதாகவும், அடக்கமாகவும் இருந்தது. வீடுகள் மண் சுவர்களாலும் கூரைகள் இலைகளாலும் கட்டப்பட்டிருந்தன. துளு-நேபாள நம்பியாத்ரி மன்னன் கூட புல்லால் ஆன பாயில் அமர்ந்திருந்தான். அரசன் இடுப்பில் சிறிய துணியை அணிந்திருந்தான், அவனது நாயர் படைவீரர்கள் கோவணங்களை மட்டுமே அணிந்திருந்தார்கள். போர்த்துகீசியர்கள் கொச்சியில் குடியேறினர், கோட்டைகள் மற்றும் தேவாலயங்களைக் கட்டினார்கள், பூர்வீகப் பெண்களை மணந்தனர் மற்றும் அவர்கள் மெஸ்டிகோஸ் என்று அழைக்கப்படும் கலப்பு இனத்தை உருவாக்கினர்.
போர்ச்சுகீசியப் பிரபுத்துவத்தின் பிலிப் பெரெஸ்ட்ரெலோவுக்கும் கொடுங்களூரைச் சேர்ந்த பெண்மணியான டோனா பீட்ரிஸ் நாடாவருக்கும் அந்தக் காலத்தில் காதல் இருந்தது.
கொச்சி துறைமுகத்தில் அகழ்வாராய்ச்சி
பல நூற்றாண்டுகளுக்குப் பிறகு, 1920 ஆம் ஆண்டில், பிரிட்டிஷ் வில்லிங்டன் என்ற அகழ்வாராய்ச்சி கப்பலைக் கொண்டு கொச்சியின் முகத்துவாரத்தை தோண்டி எடுக்க முயன்றனர்.
போர்த்துகீசிய சகாப்தத்தின் பல கல்லறைக் கற்கள் கடலில் இருந்து மீட்கப்பட்டன. ஒரு கல்லறைக் கல் சேதமடையாமல் இருந்தது: ஒரு பீடத்தின் மீது நிமிர்ந்து நிற்கும் ஒரு கம்பீரமான கிரானைட் தூண், போர்த்துகீசிய பிரபுத்துவம் பயன்படுத்திய சிக்கலான கோட்-ஆஃப்-ஆர்ம்ஸ் சின்னம் அதன் மேல் செதுக்கப்பட்டிரந்தது. 16 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் போர்த்துகீசிய எழுத்துக்களில் பொறிக்கப்பட்ட அலங்கார கல்வெட்டுகளுடன் இது இருந்தது. இருப்பினும், இந்த நினைவுச்சின்னம் கொச்சிக்கு வடக்கே உள்ள பண்டைய நகரமான கொடுங்கல்லூருக்கு அருகிலுள்ள ஒரு கிராமத்திலிருந்து வந்ததாக கருதப்பட்டது.
நாடாவர் பெண்மணியால் நிறுவப்பட்ட கல்லறை
ராஃபேல் மோரேரா - லிஸ்பனின் புதிய பல்கலைக்கழக வரலாற்றாசிரியர் ஸ்கிரிப்டைப் படித்து பெயர்களைப் புரிந்துகொண்டார். அப்படியே எஞ்சியிருக்கும் ஒரே தூணிலிருந்து தமிழாக்கம் பின்வருமாறு கூறுகிறது:
“பெலிப் பெரெஸ்ட்ரெலோ டா மெஸ்கிதா, ஃபிடல்கோ [பிரபு] எங்கள் ஆண்டவரின் இல்லத்தின் ஃபிடல்கோ, டோனா பீட்ரிஸ் நாடாவரின் மசூதியின் [பள்ளி அல்லது வழிபாட்டுத் தலத்தின்] உறுதியான [உயர்ந்த] அவற்றில். மெஸ்ட்ரே எஸ்கோலா [பள்ளி ஆசிரியர்] மற்றும் அவரது விகாரி…”
இந்த கல்வெட்டு கிறிஸ்டோபர் கொலம்பஸின் மருமகனுக்கும் சேர பரம்பரையை சேர்ந்த ஒரு பெண்ணுக்கும் இடையிலான காதல் மற்றும் திருமணத்தை விவரிக்கிறது.
ஃபெலிப் பெரெஸ்ட்ரெலோ மற்றும் டோனா பீட்ரிஸ், என்ற மலையாள ‘நாட்டாவர்’ பெண்மணி தம் கணவரான அரச இரத்தம் கொண்ட போர்த்துகீசிய ஃபிடல்கோவிற்காக எழுப்பிய கல்வெட்டில் இந்த அரிய மற்றும் அசாதாரண குறிப்பில் அவர் வரலாறு குறிப்பிடப்படுகிறது.
கொலம்பஸின் மருமகனுக்கும் கடைசி சேர இளவரசிக்கும் இடையிலான காதல்
பதிலளிநீக்குபெரெஸ்ட்ரெல்லோவின் வம்சாவளி
ஃபெலிப் பெரெஸ்ட்ரெலோ பிரபலமான மாலுமிகளின் குடும்பத்திலிருந்து வந்தவர். இன்று வடக்கு இத்தாலியில் உள்ள லோம்பார்டியில் உள்ள பியாசென்சா என்ற இடத்தில் இருந்து வந்த பிலிப்போ பல்லேஸ்ட்ரெல்லி என்பவரின் வம்சாவளியை அறியலாம். போர்த்துகீசிய மன்னரை மணந்த இளவரசி லியோனோர் டி அரகோனின் பரிவாரத்தில் 1437 இல் பல்லேஸ்ட்ரெல்லி லிஸ்பனுக்கு குடிபெயர்ந்தார்கள். அவரது சந்ததியினர் அறியப்பட்ட அனைத்து கடல்களிலும் பயணம் செய்தனர், போர்த்துகீசிய நீதிமன்றத்தில் உயர் பதவிகளை வகித்தனர், மேலும் தங்கள் சொந்த சின்னங்கள் மற்றும் பிரபுக்களின் பிற அடையாளங்களை கொண்டிருந்தனர்.
பிலிப்போவின் மகன்களில் ஒருவரான பர்த்தோலோமியூ பெரெஸ்ட்ரெலோ, புதிதாக கண்டுபிடிக்கப்பட்ட அட்லாண்டிக் தீவான மாடீராவின் கேப்டனாகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார்.
பார்டோலோமியுவின் நான்காவது மனைவி இசபெல் மோனிஸின் மகள் பிலிபா மோனிஸ் பெரெஸ்ட்ரெலோ, கிறிஸ்டோபர் கொலம்பஸ் என்ற இத்தாலிய மாலுமியை மணந்தார்.
பெரெஸ்ட்ரெலோக்கள் சிலர் கிழக்கே வந்து, கேப் ஆஃப் குட் ஹோப் முதல் கான்டன் வரையிலான பகுதியில் வர்த்தகம் மற்றும் கடல்வழியில் ஆதிக்கம் செலுத்தினர். அவர்களில் ஒருவரான மானுவல் டி மெஸ்கிடா பெரெஸ்ட்ரெலோ 1505 இல் கோவாவுக்கு வந்து 38 ஆண்டுகள் கிழக்குக் கடல்களைப் படித்து போர்த்துகீசியப் பேரரசை உருவாக்கினார். சிறந்த திறமையும் அனுபவமும் கொண்ட மாலுமியான அவர், மொரிஷியஸ், ரீயூனியன், ரோட்ரிக்ஸ், மயோட் மற்றும் கொமோரெஸ் போன்ற இந்தியப் பெருங்கடல் தீவுகளைக் கண்டுபிடித்தார்.
மற்றொரு குடும்ப உறுப்பினர், ராஃபேல் பெரெஸ்ட்ரெலோ, கிழக்கு கடல் பகுதியில் நன்கு அறியப்பட்ட வர்த்தகர். 1511 இல் மலாக்காவைக் கைப்பற்றுவதில் அல்போன்சோ டி அல்புகெர்கிக்கு ராஃபேல் உதவினார். அவரது சகோதரர் பார்டோலோமியு மலாக்காவில் நிர்வாகியாக நியமிக்கப்பட்டார், அங்கு ராஃபேல் அவருடன் சென்றார்.
பெரெஸ்ட்ரெலோ குலமானது போர்த்துகீசிய கடல் சக்தியை அதன் உச்சத்தில் உருவகப்படுத்தியது: மாடீராவின் முற்பிதா பார்த்தோலோமியு அட்லாண்டிக் கடலை ஆய்வு செய்தார், அவரது மருமகன் கிறிஸ்டோபர் கொலம்பஸ் அட்லாண்டிக் பெருங்கடலைக் கடந்து புதிய உலகத்தை அடைந்தார், மேலும் அவரது உறவினர் ராஃபேல் கான்டன் (குவாங்சோ) என்ற சீன துறைமுகத்திற்குள் நுழைந்த முதல் ஐரோப்பியரானார். பெரெஸ்ட்ரெலோ வம்சம் கிழக்கின் அனைத்து முக்கிய துறைமுகங்களிலும் ஆதிக்கம் செலுத்தியது - கோவா, கொச்சி, ஹோர்முஸ் மற்றும் மலாக்கா - உயர் பதவிகளை தக்க வைத்திருந்தது மற்றும் தனியார் வர்த்தகத்தின் பெரும்பகுதியைக் கட்டுப்படுத்தியது.
வில்லார்வெட்டம் இராச்சியம்.
பதிலளிநீக்குவில்லார்வட்டம் அல்லது வில்லார்வெட்டம் இராச்சியம் ஒருவேளை கேரளாவின் தமிழ் வில்லவர் சேர வம்சத்தின் ஒரு துணைக்குழு மற்றும் கிளையாக இருக்கலாம். பண்டைய சேர துணைக்குழுக்கள் இரும்பொறை, உதியன், வெளியர், புறையர் போன்றவை.
வில்லார்வெட்டம் வம்சம் குட்டநாட்டை ஆண்ட சேரர்களின் உதியன் சேரலாதன் குலத்திலிருந்து வந்திருக்கலாம். உதயனாபுரத்தில் இருந்து வில்லார்வேட்ட மன்னர்கள் ஆட்சி செய்தனர். இது உதய ஸ்வரூபம் என்றும் அழைக்கப்பட்டது.
துளு படையெடுப்பு
கிபி 1120 இல் 350000 எண்ணிக்கையுள்ள நாயர் படையுடன் கேரளாவைத் தாக்கிய பாணப்பெருமாள் என்ற துளு படையெடுப்பாளரைத் தொடர்ந்து கொடுங்களூரில் பிற்கால சேர வம்சத்தின் வீழ்ச்சிக்குப் பிறகு, சேர தலைநகரம் கொடுங்களூரில் இருந்து கிபி 1102 இல் கொல்லத்திற்கு மாற்றப்பட்டது.
கண்ணூரில் துளு படையெடுப்பாளர் பாணப்பெருமாள் அவரது மகன் உதயவர்மன் கோலத்திரியை முதல் ஆட்சியாளராகக் கொண்டு ஒரு தாய்வழி சாம்ராஜ்யம் கபி 1156 இல் நிறுவப்பட்டது. கேரளாவை ஆக்கிரமித்தவர்கள் துளுநாட்டைச் சேர்ந்த பாணர்கள், ஆரியர்கள் மற்றும் பண்டைய நேபாளத்தின் தலைநகரான அஹிச்சத்ராவைச் சேர்ந்த நாகர்கள்(நாயர்கள்). இந்தப் படையெடுப்பிற்குப் பிறகு, பிற்கால சேர வம்சத்தின் வில்லவர் தங்கள் அரசை கொல்லத்திற்கு மாற்றினர்.
வில்லார்வெட்டம் இராச்சியம்
எனினும் கொச்சியில் வில்லார்வெட்டம் என்றழைக்கப்படும் சேர குலத்தினர் 15ஆம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதி வரை ஆட்சி செய்து வந்தனர். வில்லார்வெட்டம் இராச்சியம் உதய ஸ்வரூபம் என்று அழைக்கப்பட்டிருந்தது, இது வில்லவர்களின் உதியன் சேரலாதன் துணைக்குழுவில் தோன்றியதைக் குறிக்கிறது. உதியன் சேரலாதன் வம்சம் குட்டநாட்டில் இருந்து கேரளாவை ஆண்டவர்கள்.
மாலிக் காஃபூரின் தாக்குதல்
1311 இல் மாலிக் காஃபூரின் தாக்குதலுக்குப் பிறகு அனைத்து தமிழ் வம்சங்களும் முடிவுக்கு வந்தன. கிபி 1335 இல் மதுரை சுல்தானகம் ஆட்சிக்கு வந்தபோது நான்கு தாய்வழி துளு-நேபாள ராஜ்ஜியங்கள் நிறுவப்பட்டன. கோலத்திரி, சாமுத்திரி, கொச்சி மற்றும் வேணாட்டில் உள்ள ஆற்றிங்கல் ராணி ஆகிய நான்கு தாய்வழி அரசுகள்.
துளு படையெடுப்பாளர் பாணப்பெருமாளின்
சகோதரியின் வம்சாவளியைச் சேர்ந்த ஒரு நம்பூதிரி வம்சம் கொச்சி இராச்சியத்தில் ஆட்சியாளர்களானார். நாயர்களும் நம்பூதிரிகளும் பண்டைய நேபாளத்தின் அஹிச்சத்திராவின் தலைநகரிலிருந்து கடலோர கர்நாடகாவின் துளுநாட்டுக்கு குடியேறியவர்கள். கி.பி 1311க்குப் பிறகு கேரளாவை துளு-நேபாள மக்கள் ஆட்சி செய்தனர், அவர்கள் தாய்வழி , பலகணவருடைமை
மற்றும் நாக வழிபாட்டைக் கடைப்பிடித்தனர். அவர்கள் நேபாள சொற்களஞ்சியத்துடன் பேசினார்கள் மற்றும் திகளரி எழுத்துக்களில் (துளு எழுத்து) எழுதினார்கள்.
கிறிஸ்துவ மதத்திற்கு மாறுதல்
வில்லார்வட்டம் மன்னர் கி.பி 1338க்குப் பிறகு கிறிஸ்தவ மதத்திற்கு மாறியிருக்கலாம். ஜோர்டானஸ் கேடலனஸ் எழுதிய 1329 முதல் 1338 வரையிலான நிகழ்வுகளை மிராபிலியா டிஸ்கிரிப்டாவில் விவரிக்கிறார். ஜோர்டானஸ் கிபி 1330 இல் காணாமல் போனார். ஜோர்டானஸ் ப்ரெஸ்டர் ஜான் அல்லது இந்தியாவில் எந்த கிறிஸ்தவ ராஜ்ஜியமும் இருப்பதைக் குறிப்பிடாததால் வில்லார்வட்டம் மன்னரின் மதமாற்றம் கி.பி 1338 க்குப் பிறகு நிகழ்ந்திருக்கலாம்.
வில்லார்வெட்டம் வம்சம் வில்லவர்-நாடார் வம்சத்தின் ஒரு கிளை ஆகும். 1339 இல் வில்லார்வட்டம் மன்னரும் அவரது குடிமக்களும் சிரிய கிறிஸ்தவர்களின் நெஸ்டோரியன் கிறிஸ்தவத்திற்கு மாறியது மத்திய கேரளாவில் வில்லவர்களை பலவீனப்படுத்தியிருக்கலாம்.
போப்பிற்கு கடிதம்
வில்லார்வட்டம் மன்னர் எடெசா மூலம் கி.பி 1350 இல் ஐரோப்பிய சக்திகளிடம் இருந்து உதவி கோரி போப்பிற்கு கடிதம் அனுப்பினார். போப் அந்த கடிதத்தை போர்த்துகீசிய மன்னருக்கு அனுப்பினார்.
வில்லார்வெட்டம் இராச்சியம்
பதிலளிநீக்குசேந்தமங்கலம்
வில்லார்வட்டம் பேரரசு ஆட்சி செய்த இடங்கள் செம்பில், சேந்த மங்கலம், பறவூர், இளங்குன்னப்புழா--வைப்பீன், கும்பளம், கடலோர எர்ணாகுளம், உதயம்பேரூர், வைக்கம் அருகே உதயனாபுரம். இந்தப் பகுதிகள் அனைத்தும் பிற்காலத்தில் கிறிஸ்தவர்களின் கோட்டைகளாக மாறின. வில்லார்வட்டம் சாம்ராஜ்யம் . கி.பி. 1450க்கு முந்தைய அதன் உச்சக்கட்டத்தில் அதன் கட்டுப்பாட்டில் இருந்த குறைந்தது 1000 ச.கி.மீ. கி.பி 1311 இல் மாலிக் காஃபூரின் படையெடுப்பிற்குப் பிறகு கேரளாவில் தாய்வழி அரசுகள் நிறுவப்படும் வரை வில்லார்வட்டம் இராச்சியத்திற்கு சேந்தமங்கலம் கோட்டையில் கோவிலகத்தில் அதன் தலைநகர் இருந்தது.
பிற்காலத்தில் இதன் தலைநகரம் உதயம்பேரூரில் இருந்தது. ஆனால் உதவி மிகவும் தாமதமாக வந்தது. போர்த்துகீசியர்கள் 150 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு 1498 இல் கேரளக் கடற்கரையை அடைந்தனர். ஐரோப்பியர்கள் வில்லார்வட்டம் மன்னரை பெலியார்ட்டே என்று அழைத்தனர். பதினான்காம் நூற்றாண்டின் மத்தியில் தலைநகர் சேந்தமங்கலம் கடல் தாக்குதலுக்கு ஆளாகக்கூடியதாக இருந்ததால் வில்லார்வட்டம் இராச்சியம் சாமுத்திரிகளின் மற்றும் அராபியர்களின் தாக்குதலை 1340 ல் எதிர்கொண்டது.
கொச்சி அரசு
கி.பி 1335 வரை மலப்புறம் மாவட்டத்தில் பொன்னானி ஏரிக்கு அருகில் உள்ள பெரும்படப்புக்கு அருகிலுள்ள வன்னேரியில் இருந்து பெரும்படப்பு ஸ்வரூபம் ஆட்சி செய்தது. துளு-நேபாள ராஜ்ஜியங்கள் மதுரை சுல்தானகத்துடன் கூட்டணி அமைத்து மத்திய மற்றும் தெற்கு கேரளாவின் ஆதிக்கத்தையும் பெற்றன. நம்பூதிரிகளின் பெரும்படப்பு ஸ்வரூபம் பின்னர் வன்னேரியிலிருந்து வெள்ளாப்பள்ளி மற்றும் பள்ளுருத்திக்கு தெற்கே நகர்ந்தது. கி.பி 1335 இல் கொச்சி இராச்சியம் நிறுவப்பட்ட போது தென் பள்ளுருத்தி பெரும்படப்பு என மறுபெயரிடப்பட்டது. பெரும்படப்பு ஸ்வரூபம் என்ற கொச்சி இராச்சியம் கிபி 1335 க்குப் பிறகு நம்பியாத்ரி வம்சத்தால் நிறுவப்பட்டது. அவர்கள் ஒரு நம்பூதிரி மூலம் பாணப்பெருமாள் சகோதரி ஸ்ரீதேவிக்கு பிறந்த ஒரு மகனிடமிருந்து தம் வம்சாவளியைக் கோரினர். தர்மடம் அரசனாகிய மகாபலி அவளுக்கு ஒரு மகன். கொச்சி இராச்சியம் துளு பண்டு சாதியின் துணைக் குழுவான கடலோர கர்நாடகத்தைச் சேர்ந்த தாய்வழி நாயர்களால் ஆதரிக்கப்பட்டது.
சம்பந்தம்
கொச்சியின் நம்பூதிரி ஆட்சியாளர்கள், கி.பி.1335க்குப் பிறகு வில்லார்வட்டம் இராச்சியத்தின் இளவரசிகளுடன் சம்பந்தத்தை வைத்திருக்கும் உரிமையைப் பெற்றிருக்கலாம். கோழிக்கோடு கிரந்தாவரியில் வில்லார்வட்டம் நாடு கொச்சி மன்னர்களுடன் இரத்தசம்பந்தமுள்ள தொடர்புடைய ஒரு அடிமை கிறிஸ்தவ வெளிநாட்டவர்களின் ராஜ்ஜியமாக இருந்தது என்று குறிப்பிடுகிறது. இந்த நம்பூதிரிகளுக்கும் கிறிஸ்தவ இளவரசிகளுக்கும் சம்பந்தம் மூலம் பிறந்தவர்கள் தாம் கிறிஸ்தவ நம்பூதிரிகள் என்று கூறியிருக்லாம். கி.பி. 1335க்குப் பிறகு நம்பூதிரிகள் மற்ற கிறிஸ்தவ உன்னத குடும்பங்களைச் சேர்ந்த பெண்களுடன் சம்பந்தம் வைத்திருந்திருக்கலாம்
இது நம்பூதிரி என்று கூறிக்கொள்ளும் ஒரு கிறிஸ்தவக் குழுவை உருவாக்கியிருக்கலாம்
சேந்தமங்கலத்தில் வில்லார்வட்டம் இராச்சியத்தின் வீழ்ச்சி
கிபி 1340 இல் வில்லார்வட்டம் இராச்சியத்தின் தலைநகரான சேந்தமங்கலம் சாமுத்திரியால் அனுப்பப்பட்ட அரேபியர்களைக் கொண்ட கடற்படையால் தாக்கப்பட்டு அதை அழித்தது. தலைநகர் உதயம்பேரூருக்கு மாற்றப்பட்டது.
உதயம்பேரூர்
1340 கி.பி. இந்தியப் பேரரசருக்குப் பிறகு உதயம்பேரூர் புதிய தலைநகராக மாறியது. கேரளாவிற்கு ஒருபோதும் சென்றடையாத இந்தக் கடிதத்துடன் போப் தூதர்களை கேரளாவிற்கு அனுப்பினார். வில்லார்வட்டம் மன்னன், பிரஸ்டர் ஜான் (பிரஸ்பைட்டர் ஜான்) என்று அழைக்கப்படும் ஒரு சக்திவாய்ந்த கிறிஸ்தவ மன்னன் இந்தியாவை ஆண்டதாக ஐரோப்பியர்கள் மத்தியில் ஒரு புராணக்கதை உண்டாகியது.
கடைசி மன்னர்
கடைசி வில்லார்வட்டம் மன்னர் யாகூப் மகள் கிருபாவதி என்றழைக்கப்பட்ட மரியம், கொச்சி இளவரசர் ராமவர்மாவை திருமணம் செய்து கொண்டார் என்று சிரியன் கிறிஸ்தவர்கள் கூறுகின்றனர். அவர் கிறிஸ்தவ மதத்திற்கு மாறி இட்டிமாணி என்று அறியப்பட்டார். இட்டிமாணி கைது செய்யப்பட்டு சிறையில் அடைக்கப்பட்டார், அங்கு அவர் இறந்தார். அந்தக் காலத்தில் கொச்சி மன்னர்கள் கூட்டிருப்பு அதாவது துணைமனைவி வழக்கத்தை மேற்கொண்டிருக்க வாய்ப்புகள் குறைவு. சில பதிவுகள் பாலியத்து அச்சனின் மத்தியஸ்தத்தின் பேரில் கடைசி இளவரசி கிருபாவதி அல்லது மரியம் கொச்சி மன்னரின் மறுமனைவியாகி இந்து மதத்திற்கு மாற்றப்பட்டதாகக் குறிப்பிடுகிறது.
வில்லார்வெட்டம் இராச்சியம்
பதிலளிநீக்குபாலியத்து அச்சன்
வில்லார்வெட்டம் சமஸ்தானத்தைச் சேர்ந்த சில பணிக்கர்களும் நாயர்களுடன் சேர்ந்து பெரும்படப்பு ஸ்வரூபத்தின் மேலாதிக்கத்தை ஏற்றுக்கொண்டனர். ஒரு பணிக்கர் குடும்பத்திற்கு சேந்தமங்கலம் பகுதி வழங்கப்பட்டது, பின்னர் அவர்கள் கி.பி 1450 இல் பாலியத்து அச்சன் என்று அழைக்கப்பட்டனர். வில்லார்வட்டம் ராஜ்ஜியம் பாலியத்து அச்சனுக்கு வழங்கப்பட்டது. கொடுங்களூர் குஞ்சுக்குட்டன் தம்புரான் எழுதிய கோகில சந்தேசத்தில் வில்லார்வட்டம் மன்னனின் இந்த அரியணைப் பதவி பறிக்கப்பட்டது கூறப்படுகிறது. கிபி 1585 வரை பாலியம் வம்சத்தினர் மன்னர்களாக ஆட்சி செய்தனர். கடைசி மன்னர் ராமவர்மா மற்றும் அவரது மகன் பாலியத்து கோமி அச்சன் கொச்சியின் பிரதமரானார். 1450 களில் கொச்சி மன்னர்கள் உதயம்பேரூருக்கு அருகிலுள்ள சில பகுதிகளைத் தவிர வில்லார்வட்டம் முழுவதையும் முழுமையாகக் கைப்பற்றினர். வில்லார்வட்டம் தலைவர்கள் அரச அந்தஸ்தை இழந்தனர்.
வில்லார்வெட்டம் அரசு போர்ச்சுகீசியரின் காலம்
கிபி 1498 இல் போர்த்துகீசியர்கள் வந்தபோது, வாஸ்கோடகாமாவுக்கு சிரிய கிறிஸ்தவர்களால் வில்லார்வட்டம் மன்னரின் செங்கோல் மற்றும் வாள் வழங்கப்பட்டது. நம்பூதிரி உடையில், தோளில் சால்வை அணிந்து, குடையும் ஏந்தியபடி, நம்பூதிரி உடையில், கிறிஸ்தவர்கள் குழு ஒன்று வாஸ்கோடகாமாவை சந்தித்தது. கேரளா முழுவதையும் தங்கள் கட்டுப்பாட்டுக்குள் கொண்டு வர, தங்களின் கோட்டையான உதயம்பேரூரில், கோட்டை கட்ட வேண்டும் என, கோரிக்கை விடுத்தனர். ஒரு சக்திவாய்ந்த இந்திய கிறித்துவ மன்னரை எதிர்பார்த்த போர்த்துகீசியர்கள் அவர்களின் கோரிக்கையை நிராகரித்தனர்.
வாஸ்கோ டா காமா
வில்லார்வட்டம் தலைவர்கள் கொச்சி இராச்சியத்தில் இருந்து இழந்த தங்கள் நிலங்களை மீட்க வாஸ்கோடகாமாவின் உதவியை நாடினர். வில்லார்வட்டம் மன்னர்கள் குட்டி நிலப்பிரபுக்கள் என்பதை வாஸ்கோடகாமா உணர்ந்தார். போர்த்துகீசியர்கள் வில்லார்வட்டம் மன்னர்கள் தங்கள் பிரதேசத்தை மீட்டெடுக்க எதுவும் செய்யவில்லை. சேந்தமங்கலம் கத்தோலிக்க செமினரி மற்றும் வைபீகோட்டா செமினரி ஆகியவை வில்லார்வட்டம் வம்சத்திற்கு சொந்தமான நிலத்தில் கட்டப்பட்டு அங்கேகோவா மற்றும் கொச்சினுக்கு அடுத்தபடியாக மூன்றாவது அச்சகம் தொடங்கப்பட்டது.
பணிக்கர் இராணுவம்
கேரளாவிற்கு வந்த 150 போர்த்துகீசியர்கள் ஒரு சக்திவாய்ந்த இராணுவத்தை உடனடியாக நிறுவ முடிந்தது, ஏனெனில் கேரளாவின் பாரம்பரிய இராணுவ பயிற்சியாளர்களான பணிக்கர்கள் போர்த்துகீசியருடன் சேர்ந்து இறுதியில் ஒரு மெஸ்டிசோ சமூகம் உருவாக்கப்பட்டது. ஆரம்பகால பணிக்கர்கள் வில்லார்வட்டம் இராச்சியத்தைச் சேர்ந்தவர். மூவாற்றுப்புழா அருகே உள்ள பெரிங்குழாவில் தளபதிகளான வள்ளிக்கடப் பணிக்கர்களின் கீழ் ஒரு கோட்டை கட்டப்பட்டது. விரைவில் போர்த்துகீசியர்கள் உள்ளூர் ராஜ்ஜியங்களை கிறிஸ்தவமயமாக்கப்பட்ட பணிக்கர்களையும் மெஸ்டிசோக்களையும் கொண்டு கட்டுப்படுத்தினர். வள்ளிக்கடைப் பணிக்கர்கள் இனத்தால் நாடார்கள் ஆவர்.
மெனசஸ் மற்றும் உதயம்பேரூர்
1599 இல் கொச்சி மன்னர் கிறிஸ்துவ மதத்திற்கு மாற வேண்டும் என்று பேராயர் மெனெசஸ் விரும்பினார். ஆனால் கொச்சி மன்னர் அவரைத் தவிர்த்துவிட்டு, மூத்த வில்லார்வட்டம் தலைவரை தம்பான் அல்லது தம்புரான் அந்தஸ்துக்கு உயர்த்த முன்வந்தார், இதனால் மெனெசஸ் அவரை கத்தோலிக்க கிறிஸ்தவ மதத்திற்கு மாற்றினார். வில்லார்வட்டம் மன்னர்கள் இந்துக்கள் அல்லது அதிகாரப்பூர்வமாக கிறிஸ்தவர்கள் அல்ல என்பதை இது மீண்டும் குறிக்கிறது. ஜோசப் சிமோனியஸ் அசெமனஸ் தனது பைப்ளியோதீக்கா ஓரியன்றாலிஸ் இல் குறிப்பிடுகையில், கடைசி அரசருக்கு ஆண் வாரிசு இல்லாதலால், பெலியார்தே ராஜ்யம் கிறிஸ்தவர்களிடமிருந்து டயம்பரின் கிறிஸ்தவர் அல்லாத மன்னர்களுக்குச் சென்றது என்று. எனவே அதே வில்லார்வட்டத்தில் அரச குடும்பத்தைச் சேர்ந்த கிறிஸ்தவர்கள் சேந்தமங்கலத்தில் இருந்தும், அவர்களின் இந்து உறவினர்கள் உதயம்பேரூரில் இருந்தும் ஆட்சி செய்தனர். ஆனால் வில்லார்வட்டம் குடும்பத்தின் மூத்த உறுப்பினரைச் சந்தித்த மெனெசஸ் அவர்கள் கத்தோலிக்கர்கள் இல்லையென்றாலும் ஆழ்ந்த மத நம்பிக்கை கொண்ட கிறிஸ்தவர்கள் என்று கூறுகிறார். உதயம்பேரூர் வில்லார்வட்டம் குடும்பத்தில் சிலர் நெஸ்டோரியர்களாகவும், மற்றவர்கள் இந்துக்களாகவும் இருந்திருகலாம்.
ஞானஸ்நானம்
1599இல் உதயம்பேரூரின் வில்லார்வட்டம் மன்னர் சேந்தமங்கலம் செமினரியில் பிஷப் மெனெசஸால் வில்லார்வட்டம் தோம ராஜாவு என ஞானஸ்நானம் பெற்றார். ஒருவேளை அவர் குடும்பத்தில் இருந்து முதல் ரோமன் கத்தோலிக்கராக இருக்கலாம்.
வில்லார்வெட்டம் இராச்சியம்
பதிலளிநீக்குடச்சு காலம்
1653 இல் டச்சுக்காரர்கள் வந்தபோது வில்லார்வட்டம் குடும்பம் கத்தோலிக்கர்களாயதினால் செயலிழந்தனர். உதயம்பேரூர் பரம்பரையின் கடைசி மன்னர் ராஜா தோமா ஆவார், அவர் 1701 இல் இறந்தார், அவர் தனது முன்னோர்களால் கட்டப்பட்ட பழைய தேவாலயமான உதயம்பேரூர் பழே பள்ளியில் அடக்கம் செய்யப்பட்டார்.
பிற்கால வில்லார்வட்டம் தலைவர்கள்
சில வில்லார்வட்டம் தலைவர்கள் 18 ஆம் நூற்றாண்டு வரை இருந்தனர். கிரந்தாவரியின் படி 1713 இல் வில்லார்வட்டம் அடூர் கிராமத்தைத் தாக்கி சூறையாடியது. அவர்கள் கோயிலை அழித்து, பிராமணர்களைத் துன்புறுத்தி, கோயிலின் படகைக் கைப்பற்றினர். பெருமுண்டமுக்கில் இருந்த நெடுங்கநாட்டு நம்பிடி அச்சன்களை அதிகாரத்திலிருந்து அகற்றினர். அவர்களுக்கு டச்சு ஆதரவு இருந்திருக்கலாம். அதன் பிறகு அவர்கள் வரலாற்றில் இருந்து மறைந்தனர்.
வில்லார்வெட்டம் வம்சத்தின் வேர்கள்.
சங்க காலத்தில் உதியன் சேரலாதன் வம்சம் குட்டநாட்டில் இருந்து ஆட்சி செய்தது. வேம்பநாட்டுக் காயலுக்கு அருகிலுள்ள உதயனாபுரம், உதியன் சேரலாதன் வழித்தோன்றல்களின் தலைநகராக இருந்திருக்கலாம். பிற்காலத்தில் உதயம்பேரூர் மற்றும் சேந்தமங்கலம் ஆகியவை வில்லார்வெட்டம் சமஸ்தானத்தின் தலைநகரங்களாக விளங்கின. உதய ஸ்வரூபம் என்பது வில்லவர்களின் வில்லார்வெட்டம் வம்சத்தின் மாற்றுப் பெயராகும்.
வில்லவர்-பாண வம்சங்களின் பட்டங்கள்
பதிலளிநீக்குவில்லவர் மற்றும் பாண குலங்கள் இந்தியாவின் பூர்வீக அசுர திராவிட ஆட்சி வம்சங்கள்.
வில்லவரும் பாணர்களும்
வில்லவர் மற்றும் அவர்களின் வடக்கு உறவினர்களான பாணர் இந்தியா மற்றும் இலங்கையின் திராவிட ஆட்சியாளர் குலங்களாயிருந்தனர். வில்லவர் மற்றும் பாணர்கள் பண்டைய அசுர மன்னன் மகாபலியின் குலத்திலிருந்து வந்தவர்கள். வில்லவர் துணைக்குழுக்கள் வில்லவர், மலையர் மற்றும் வானவர் என்பவை. வில்லவரின் கடலோர உறவினர்கள் மீனவர் ஆவர். வில்லவர், மலையர், வானவர், மீனவர் ஆகிய குலங்களின் இணைப்பே வில்லவ நாடாழ்வார் அல்லது நாடார் குலங்களை உருவாக்கியது. வில்லவர் மற்றும் பாணர்கள் பண்டைய காலத்தில் இந்தியா மற்றும் இலங்கை முழுவதையும் ஆண்டனர்.
வில்லவர்-பாண வம்சங்களின் பல்வேறு குலங்கள்
1. தானவர்
2. தைத்யர்
3. பாணர்
4. பில்
5. மீனா
6. வில்லவர்
7. மீனவர்
சேர சோழ பாண்டியன் பேரரசுகளின் வில்லவர்களின் பட்டங்கள்
வில்லவர், நாடாள்வார், நாடாழ்வார், நாடார், நாடான், நாடான்மார், நாடாக்கமார், சான்றார், சான்றோர், சாணார், ஸாணார், புழுக்கை சாணார், சார்ன்னவர், சான்றகர், சாந்தகர், சாந்தார், சாண்டார், பெரும்பாணர், பணிக்கர், பணிக்கநாடார், திருப்பாப்பு, கவரா, இல்லம், கிரியம், கானா, மூத்த நாடார், மறவ நாடார், க்ஷத்திரிய நாடார், மாறன், மாறநாடார், மாறவர்மன், முக்கந்தர், மூப்பர், கிராமணி, நட்டாத்தி, கருக்குப்பட்டயத்தார், கொடிமரத்தார், கள்ள சான்றார், சேதி ராயர், சேர்வைக்காரர், ஈழச்சான்றார், ஏனாதி, ஆசான், சிவந்தி, ஆதித்தன், ஆதிச்சன், பாண்டியகுல க்ஷத்திரியர், பாண்டிய தேவர், ரவிகுல க்ஷத்திரியர், நெலாமைக்காரர், தேவர், குலசேகரன், வில்லவர், வில்லார். வில்லவராயர், சோழர், வானவர், வன்னியர், மலையர், மலையமான், மலையான் சான்றார், மீனவன், சேரன், மாகோதை நாடாழ்வார், நாடாவர், நாட்டாவர், நாட்டார், மேனாட்டார், சோழர், செம்பியன், அத்தியர், சோனாட்டார், பாண்டியன், பனையன், பனைய மாறன், பனந்தாரகன், மானாட்டார், நெல்வேலி மாறன், சீவேலி, மாவேலி, கூவேலி போன்றவை
ஈழவர்
சண்ணார், பணிக்கர், இல்லத்து பிள்ளை, இல்லவர், தண்டான், யக்கர், இயக்கர், சேவகர்
சிரியன் கிறிஸ்தவர்களின் வில்லார்வெட்டம் இராச்சியம்
மாவேலி, பணிக்கர், பணிக்கர்வீட்டில், வில்லேடத்து, வில்லாடத்து, விச்சாற்றேல், அம்பாடன், பரியாடன், பைநாடத்து, பயிநாடத்து, படையாட்டில், படமாடன், படையாடன் பனையத்தற, புல்லன், கோலாட்டு, கோவாட்டுக்குடி, கோராட்டுக்குடி, கூவேலி, சேரதாயி, மூவாட்டு, மேனாச்சேரி, ஈழராத்து, மணவாளன், மாநாடன், மாந்நாட்டு, மழுவாஞ்சேரி, தண்டாப்பிள்ளி, வெளியத்து, பெருவஞ்சிக்குடி
இலங்கை வில்லவர்
வில்லவர், நாடார், சாண்டார், சாணார், சான்றார், கோட்டை சான்றார், யானைக்கார சான்றார், கயிற்று சான்றார், நம்பி, நளவர், கோட்டைவாசல் நளவர், பஞ்சமர், சேவகர், பண்டாரி
யாழ்பாணம் ஆரியச்சக்கரவர்த்தி வம்சம்
வில்லவராயர், கலிங்க வில்லவர், பணிக்கர், வன்னியர்
கண்டி இராச்சியம்
கலிங்க வில்லவன், தனஞ்சயா, பணிக்கனார், பணிக்கர்.
கோட்டே இராச்சியம்
வில்லவர், பணிக்கர்.
கர்நாடகாவின் பாணப்பாண்டியன் ராஜ்ஜியங்கள்
வில்லவர் = பாண, பில்லா, பில்லவா
நாடார் = நாடோர், உப்பு நாடோர், தொற்கே நாடோர்
நாடாள்வார் = நாடாவரா, நாடாவரு, நாடாவா
சான்றார் = சான்றாரா, சாந்தா, சான்றா, ஸாந்தா, சாந்தாரா மற்றும் ஸான்றா
வானவர் = பாணா, பாண்டாரி, பாண்ட், பண்ட், பண்டரு, பாண்ணாயா
மலையர் = மலேயா மீனவர்=மச்சியரசா
சாணார் = சாண்ணா
சானார் = ஸாண்ணா, மாசாணா மாசாண்ணைய்யா
பாண்டியன் = பாண்டியா
பாண்டிய தேவர் = பாண்டிய தேவா
உடையார்=வோடைய, ஒடைய, ஒடையரச
ஆலுபா பாண்டியன் வம்சம்
நாடாவா, பாண்டா, பண்டரு, பாண்டியா, ஆள்வா, ஆளுவா, தனஞ்சயா, குலசேகரா, குலசேகரதேவா, ஆலுபேந்திரா, பட்டியோதையா, பாண்டியராஜா பல்லாள், பாண்ணாயா, மலேயா, பில்லவா, பாணான், பாங்கேரா
உச்சாங்கி பாண்டியன் ராஜ்யம்
பாண்டியா
இக்கேரி நாயக்கா
நாயக்கா, பாணாஞ்சா, பலிஜா
சான்றாரா பாண்டியன் வம்சம்
பாண்டியா, பாணா, பில்லா, சான்றாரா, சாந்தா, , ஸான்றா, சாந்தாரா மற்றும் சான்டா, மச்சியரசா, சாண்ணா, ஸாண்ணா, மாசாணா, மாசாண்ணையா, வோடயா, ஒடேயா, பைரராசா, தேவா
நூறும்பாடா பாண்டிய வம்சம்
பாண்டியா, பில்லா, சாண்ணா, ஸாண்ணா, ஒடையரசதேவா, தேவா, தேவராசா
கொங்கன் பாண்டிய இராச்சியம்
பாண்டியா, நாடாவரா
கோவா கடம்ப இராச்சியம்
பாண்டியா, உப்பு நாடோர், தொற்கே நாடோர், பாண்டாரி, சாளுவா
ஆனேகுண்டி-கிஷ்கிந்தாவின் விஜயநகர நாயக்கர்கள்
நாயக்கா, நாயக்கர், தேவராயா, பலிஜா, பாணாஞ்சிகா, பாணாஞ்சா, வளஞ்சியர், அய்யாவோலு, ஐந்நூற்றுவர், அய்யர், அய்யம்கார், பாணர், வாணர், வானரர்.
வில்லவர்-பாண வம்சங்களின் பட்டங்கள்
பதிலளிநீக்குஆந்திராவின் பாண இராச்சியம்
பாணா, மகாபலி வாணாதி ராயர், மகாவிலி வாணாதிராயர், வன்னியர் வாணாதிராஜா, வாணவ ராயர், வாண அடியார், ஸாண்ணா, பலிஜா, நாய்க்கர், மணவாளன், கண்ட கோபாலன், சோடா
கோலார் பாண இராச்சியம்
பாணா, வாணாதிராயர், வாணர், மகாபலி வாணாதிராயர், வன்னியர் முடியெடா மணவாளன், திருமாலிருஞ்சோலை வாணன், பொன்பரப்பினான்.
கவுட்
செட்டி பலிஜா
கலிங்க பாணா ராஜ்யம்- ராமநாடு- ஆரியச்சக்கரவர்த்தி இராச்சியம்
கங்கை பிள்ளை வாணாதிராயர், பிள்ளை குலசேகர வாணாதிராயர், வன்னியர், கலிங்க வில்லவன், தனஞ்சய, மாகோன், குலசேகர சிங்கை ஆரியன்
மகாராஷ்டிரா
பண்டாரி
வட இந்திய பாணா-மீனா ராஜ்ஜியங்கள்
வில்லவர் -மீனவர் பட்டம் மற்றும் பில்-மீனா பட்டங்கள்
1. வில்லவர் = பில்
2. மலையர்= மெர், மெஹ்ர், மெஹர், மேரோன், மேவார், மேவாசி, கோமலாடு
3. வானவர்= பாண, வாண
4. மீனவர்= மீனா
5. நாடார், நாடாள்வார்= நாடாலா, நாட்டார்வால்
6. சான்றார், சாந்தார்= சாந்தா
7. சேர = செரோ
ராஜஸ்தானின் மீனா வம்சம்
சாந்தா மீனா, மீனா, பில்-மீனா, நாடாலா, நாட்டாலா, நாட்டார்வால், கோமலாடு
பில் குலங்கள்
பில், பில்-மீனா, பில் கராசியா, தோலி பில், துங்ரி பில், துங்ரி கராசியா, மேவாசி பில், ராவல் பில், தாட்வி பில், பாகாலியா, பில்லாளா, பாவ்ரா, வாசவா மற்றும் வாசவே.
வட இந்தியாவின் பாண வணிகர்கள்
பாணியாபாணியா, பணியா, வாணியா, வைஷ்ணவ் வாணியா, குப்தா
ராஜபுத்திர குலங்கள்
அக்னிவன்ஷி ராஜபுத்திரர்கள், சௌஹான்
குண்டேஷ்வர் பாண்பூர் திக்காம்கர் பாண்டியர்கள், மத்திய பிரதேசம்
பாண்டியா, பாண்டா, குந்தேஷ்வரின் பாண்டியர்கள், பக்வார் க்ஷத்திரியர், பக்வார் ராஜ்புத்திரர்கள்
திர்கார்
அக்னி, வன்னி, திர்பாண்டா, திர்போண்டா, திர்காலா, பாணவாடி, பாணி சாத், பாண்வாதி, காம்னாகர், காமாங்கர், காம்னாகர், ரன்சாஸ், திட்காட், திர்பண்டா, திர்கர், திர்மாலி, திர்வார், திட்கர், திரிதார்
பாஞ்சால நாடு மற்றும் தமிழ்நாட்டின் பல்லவ பாணர்கள்
வன்னியர், வன்னிய குல க்ஷத்திரியர், அக்னிகுல க்ஷத்திரியர், காடுவெட்டி, திகளர், வட பலிஜா, சவலக்காரர், சவளர், வன்னே காப்பு, பள்ளே காப்பு, நாய்க்கர், வன்னிய கவுண்டர்
சோனிப்பூர் அஸ்ஸாமின் பாண இராச்சியம்
அசுரா, பாணா, மகாபலி
சிந்து நதிதீர நாகரிகத்தின் பாண குலங்களின் பட்டங்கள்
மகாபலி, தானவர், தைத்தியர், அசுரர்
________________________________
சான்றாரா பாண்டியன் வம்சம்
பதிலளிநீக்குகர்நாடகத்தை ஆண்ட சான்றாரா பாண்டியர்கள் வில்லவர் பரம்பரையைச் சேர்ந்த சான்றார்கள் என்ற நாடார்களின் வடக்கு உறவினர்கள் ஆவர். பாணவாசியில் இருந்து ஆண்ட கடம்ப பாணப்பாண்டியன் வம்சத்தின் ஒரு கிளை சான்றாரா பாண்டியன் குலமாகும்.
கடம்ப வம்சம்
கடம்ப வம்ச மன்னர்கள் பாணப்பாண்டியன் வம்சம் என்றும் அழைக்கப்படும் பாண வம்சத்தைச் சேர்ந்தவர்கள். கடம்ப வம்சத்தினர் வடக்கு கர்நாடகத்தில் இருந்து பாணவாசியைத் தலைநகராகக் கொண்டு ஆட்சி செய்தனர். பாணர்கள் சேர, சோழ பாண்டிய வம்சங்களை ஆண்ட வில்லவரின் வட உறவினர்கள்ஆவர். இவ்வாறு சான்றாரா பாண்டிய வம்சத்தினர் வில்லவர் நாடாள்வார்-நாடார் குலங்களின் வடநாட்டு உறவினர்கள் ஆவர்.
கடம்பர்கள் வில்லவர்களின் வானவர் துணைக்குழுவைப் போலவே காட்டில் வசிப்பவர்கள். வானவர் தங்கள் கொடிகளில் மரச் சின்னங்களையும், பிற்காலத்தில் புலிச் சின்னங்களையும் பயன்படுத்தினார்கள். மரம் மற்றும் புலி இரண்டும் காட்டுடன் தொடர்புடையவை. அதேபோல் கடம்பர்கள் தங்கள் கொடிகளில் கடம்ப மரத்தைப் பயன்படுத்தியுள்ளனர். கடம்ப தலைநகரம் வனவாசி அல்லது பாணவாசி என்று அழைக்கப்பட்டது. வில்லவர்களுடன் தொடர்புடைய கடம்பர்கள் மற்றும் பிற பாண வம்சத்தினர் வில்லவர்களின் பரம எதிரிகளாகவும் இருந்தனர்.
சேர வம்சத்தின்மேல் கடம்பர்களின் தாக்குதல்
பண்டைய சேர வம்சம் பாணவாசியின் கடம்பர்களால் மீண்டும் மீண்டும் தாக்கப்பட்டது. இமயவரம்பன் நெடுஞ்சேரலாதன் (கிபி 130 முதல் கிபி 188 வரை) தான் பாணவாசி கடம்பரை தோற்கடித்ததாகவும், கடம்பர்களின் அரச அடையாளமாக இருந்த கடம்ப மரத்தை வெட்டி வீழ்த்தியதாகவும் கூறுகிறார்.
கடம்ப குலங்கள்
கடம்பர்களின் பாணப்பாண்டியன் வம்சத்தில் இரண்டு அரச குலங்கள் இருந்தன
1. நூறும்பாடா பாண்டியர்
2. சான்றாரா பாண்டியர்
நூறும்பாடா பாண்டிய குலத்தினர் நூறும்பாடா பிரதேசத்தில் இருந்து ஆண்டனர். நூறும்பாடா என்பது நூறு நெல் வயல்களைக் குறிக்கும் அதாவது கிராமங்களை.
சான்றாரா பாண்டியர்
சான்றாரா பாண்டியன் குலத்தினர் சான்றாலிகே பிரதேசத்தில் இருந்து ஆட்சி செய்தனர். சான்றாலிகே என்றால் சான்றார் குலங்களின் வீடு என்று பொருள்.
பாணர்கள் வில்லவர்களின் வடக்கு உறவினர்கள் ஆவர். வில்லவர் குலங்களைப் போலவே பாணர்களுக்கும் அரச பட்டங்கள் இருந்தன. பாணா என்பது வில்லவரின் சமஸ்கிருத வடிவம்.
வில்லவர் = பாணா, பில்லா, பில்லவா
நாடார் = நாடோர், உப்பு நாடோர், தொற்கே நாடோர்
நாடாள்வார் = நாடாவரா, நாடாவா
சான்றார் = சான்றாரா, சாந்தா, ஸாந்தா, சான்றா, சாந்தாரா ஸாந்தா மற்றும் ஸான்றா
வானவர் = பாணா, பாண்டாரி, பான்ட்
மலையர் = மலெயா
மீனவர்=மச்சிஅரசா
சாணார் = சாண்ணா, மாசாணா, மாசாணைய்யா
சானார் = சான்னா
பாண்டிய=பாண்டிய
உடையார்=வொடெயா, ஒடெய
சான்றாரா வம்சம்
கிபி 682 இல் சாளுக்கிய மன்னன் வினயாதித்தியனால் நிறுவப்பட்ட கல்வெட்டுகளில் சான்றாரா குலத்தைப் பற்றிய முதல் குறிப்புகள் உள்ளன. சான்றாரா வம்சம் சான்டா, சாந்தா, சாந்தாரா, சாந்தா மற்றும் ஸாந்தா என்றும் அழைக்கப்பட்டது.
ஜினதத்தா ராயா
ஜினதத்தா ராயா அல்லது ஜின்தத் ராய், வட இந்தியாவில் மதுரா வைச் சேர்ந்த ஜைன இளவரசராக இருந்தவர், கி.பி 800 இல் சான்றாரா வம்சத்தை நிறுவியவர் எனக் கூறப்படுகிறது. வடக்கு மதுரா ஒரு பாணப்பாண்டியன் அரசாக இருந்திருக்கலாம்.
இளவரசர் ஜினதத்தராயரை தனது தந்தை நடத்திய விதம் காரணம் மனம் நொந்து, பத்மாவதி தேவியின் சிலையை மட்டும் எடுத்துக்கொண்டு மதுராவை விட்டு வெளியேற முடிவு செய்தார்.
கிபி 800 இல், கடம்ப வம்சத்தைச் சேர்ந்த சான்றாரா பாண்டியர்கள் இரண்டு குழுக்களாகப் பிரிக்கப்பட்டனர். சான்றாராகளின் ஒரு குழு பாணவாசியில் உள்ள அரச வீட்டில் தங்க விரும்பியது. சான்றாரா பாண்டியரின் மற்றொரு குழு ஹோம்புஜாவிற்கு குடிபெயர்ந்தது, இது அவர்களின் புதிய தலைநகராக மாறியது.
சான்றாரா பாண்டியன் வம்சம்
பதிலளிநீக்குஹோம்புஜா
ஹோம்புச்சா தங்கத் துண்டு என்று அழைக்கப்பட்டது, இது பல்வேறு கல்வெட்டுகளில் போம்பூர்ச்சா, பட்டிபோம்பூர்ச்சா மற்றும் போம்பூச்சா என்றும் அழைக்கப்பட்டிருந்தது.
ஹம்சா பட்டிபொம்பூர்ச்சாபுரா என்றும் அழைக்கப்பட்டிருந்தது. கி.பி 3 முதல் 6 ஆம் நூற்றாண்டுகளுக்கு இடைப்பட்ட காலத்தில் பாணவாசியின் கடம்பர்களின் கோட்டையாகவும், கி.பி 5 முதல் 8 ஆம் நூற்றாண்டுகளுக்கு இடையில் பாதாமியின் சாளுக்கியர்களின் கோட்டையாகவும் இருந்தது.
ஹம்சா சான்றாரா வம்சத்தின் தலைநகராக மாறியது, மேலும் சாளுக்கியர்களின் கீழ் சான்றாலிகே -1000 என அறியப்பட்டது.
ஜினதத்த ராயா ஹம்சா நகருக்கு சமண தெய்வமான பத்மாவதியின் சிலையுடன் குடியேறினார், மற்றும் ஹம்சாவில் சான்றாரா ராஜ்யத்தின் அடித்தளத்தை அமைத்தார். ஹம்சாவில் பல சமண கோவில்களையும் கட்டினார்.
இளவரசர் ஜினதத்தராயா ஒரு இடத்தை அடைந்தார், அங்கு அவர் லக்கி என்ற இந்திராணி மரத்தின் கீழ் ஓய்வெடுத்தார். அவர் தூங்கும் போது, பத்மாவதி தேவி அவரது கனவில் தோன்றி, இந்த இடத்தில் தனது ராஜ்யத்தை நிறுவுமாறு அறிவுறுத்தினார். கனவில், தேவி அவருடைய குதிரையின் கடிவாளத்தின் ஒரு பகுதியை அதாவது குதிரை வாயில் உள்ள பகுதியால் தன் உருவத்தைத் தொடச் சொன்னாள். ஜினதத்தா குதிரையின் கடிவாளத்தால் விக்கிரகத்தைத் தொட்டார், அது உடனடியாக தங்கமாக மாறியது மற்றும் அவருக்கு நல்ல அதிர்ஷ்டத்தைத் தந்தது. இந்த அதிசயம் நடந்த இடம் அதற்குப்பிறகு ஹோம்புச்சா அல்லது தங்க துண்டு அதாவது கடிவாளம் என்று அழைக்கப்பட்டது.
சான்றாராக்கள் ஜைனர்கள் மற்றும் சைவ ஆலுபா அரச குடும்பத்துடன் திருமண உறவுகளைக் கொண்டிருந்தனர். சான்றாரா வம்சம் மற்றும் ஆலுபா வம்சம் இரண்டும் பாணப்பாண்டியன் வம்சத்தினர். சான்றாரா வம்சத்தினர் திகம்பர ஜைன பிரிவை ஊக்குவித்தனர்.
விக்ரம சாந்தா
கி.பி 897 இல் மன்னர் விக்ரம சாந்தா குடா பசதி என்றழைக்கப்படும் ஜைன கோயிலைக் கட்டி, பாகுபலியின் சிலையை நிறுவினார்.
விக்ரம சாந்தா, கி.பி 897 ல் குந்த குந்தன்வாய மரபைச் சேர்ந்த தனது குரு மௌனி சித்தாந்த பட்டாரகாவிற்கு தனி இல்லத்தை கட்டினார்.
அருகிலுள்ள மலையின் உச்சியில், மடத்தின் மேலே, பாகுபலிக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்ட மற்றொரு பழமையான பாசதி உள்ளது, இது கி.பி 898 இல் விக்ரமாதித்ய சான்றாராவால் கட்டப்பட்டது. குமுதாவதி ஆறு பிறக்கும் இடமான முட்டினகெரே அருகில் உள்ளது.
புஜபலி சாந்தா
புஜபலி சாந்தா ஹோம்புஜாவில் ஒரு ஜெயின் கோவிலைக் கட்டி, அதற்குத் தன் பெயரைச் சூட்டினார். மேலும், அவர் தனது குருவான கனகநந்தி தேவரின் நலனுக்காக ஹரிவரா என்ற கிராமத்தை தானம் செய்தார்.
கடம்ப நாட்டின் சான்றாரா மன்னன்
934 இல் சான்றாரா கடம்ப அரசின் மன்னரானார். இவ்வாறு பாணவாசியை சான்றாரா ஆண்டபோது கடம்ப மன்னன் கலிவிட்டரசனின் பாணவாசி ஆட்சி ஒரு வருடம் தடைபட்டது.
மச்சிஅரசா
954 இல் பாணவாசி 12000 இல் நாரக்கி பகுதியில் மச்சிஅரசா ஆட்சி செய்தார். பாணப்பாண்டிய அரசுகளில் மீனவர்கள் மச்சிஅரசா என்று அழைக்கப்பட்டனர்.
சான்றாரா, சாளுக்கியர்களின் அடிமைகள்
கி.பி 990 இல் ஹோம்புஜாவின் சான்றாரா பாண்டியர்கள் மற்றும் கடம்ப சாம்ராஜ்யத்தில் தங்கியிருந்த நூறும்பாடா பாண்டியர்கள் கல்யாணி சாளுக்கியர்களின் அடிமைகளாக ஆனார்கள்.
சான்றாலிகே 1000 பிரிவு
990 ஆம் ஆண்டில் சான்றாரா நாடான ஹோம்புஜா-ஹம்சா சான்றாலிகே 1000 பிரிவு என்ற தனி மாகாணமாக மாற்றப்பட்டது. இது 10 ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் அல்லது 11 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் ஹோம்புஜா கல்யாணியின் சாளுக்கியர்களின் கீழ் இருந்தபோது நடந்தது.
இந்தக் காலகட்டத்திற்குப் பிறகு, சான்றாரா நாடு, பல சக்திவாய்ந்த சாம்ராஜ்ஜியங்களின் வசமுள்ள அடிமை நாடாக மாறியது, அதாவது, கல்யாணியின் சாளுக்கியர்கள்,ராஷ்டிரகூடர்கள், ஹொய்சளர்கள், விஜயநகர வம்சம் மற்றும் கேலடி நாயக்கர்கள் போன்றவை.
கடம்ப வம்சத்தின் கீழ் சான்றாலிகே நாடு
1012 இல் ஹோம்புஜா இராச்சியம் அதாவது சான்றாலிகே1000 கடம்ப இராச்சியத்தின் கட்டுப்பாட்டின் கீழ் கொண்டுவரப்பட்டது. ஹோம்புஜாவின் சான்றாரா இளவரசர், கடம்ப மன்னன் சட்ட கடம்பாவின் அடிமை ஆனார்.
கி.பி 1016 இல் ஹோம்புஜாவின் சான்றாரா குலங்கள் கடம்ப ஆட்சியை வீழ்த்தினர். அதன் பிறகு பாணவாசியின் கடம்ப வம்சத்தினர் ஜெயசிம்ம வல்லப சாளுக்கியரின் ஆட்சியின் கீழ் பாணவாசி 12000 ஐ மட்டுமே ஆண்டனர்.
மீண்டும் கடம்ப வம்சத்தின் கீழ் சான்றாலீகே
1031 இல் கடம்ப மன்னன் சட்ட தேவா பாணவாசி 12000 மற்றும் சான்றாலிகே 1000 அதாவது ஹோம்புஜாவை ஆட்சி செய்தான். கடம்ப சட்ட தேவாவின் மகன் சத்யாஸ்ரயா தேவா, சான்றாலிகே மாகாணத்தின் ஆளுநராக இருந்தார்.
ஹோய்சள வம்சத்தின் கீழ் ஹோம்புஜா சான்றாராக்கள்
ஹோய்சள மன்னன் வினயாதித்யா (1047 முதல் 1098 வரை) ஹோம்புஜா சான்றாரா ராஜ்யத்தை தனது கட்டுப்பாட்டிற்குள் கொண்டு வந்தான்.
சான்றாரா பாண்டியன் வம்சம்
பதிலளிநீக்குஜக தேவ சான்றாரா
கிபி 1099 ஆம் ஆண்டு ஜக தேவ சான்றாரா பட்டி பொம்பூர்ச்சா புரா அதாவது ஹம்சாவில் இருந்து ஆட்சி செய்து வந்தார்.
கலசாவின் சான்றாரா வம்சம்
1100 இல் சான்றாரா வம்சத்தைச் சேர்ந்த ஜகலாதேவி மற்றும் பாலராஜா மேற்குத் தொடர்ச்சி மலையில் உள்ள தங்கள் தலைநகரான கலசாவில் இருந்து ஆட்சி செய்தனர்.
ஹோம்புஜாவின் சான்றாரா வம்சம்
கி.பி 1103 இல் சான்றாரா மன்னன் மல்ல சாந்தா தனது மனைவி வீர அப்பரசியின் நினைவாகவும், தனது குருவான வடிகரத்தா அஜிதசேன பண்டித தேவாவின் நினைவாகவும் ஹோம்புஜாவில் ஒரு கோயிலுக்கு அடிக்கல் நாட்டினார்.
புஜபலி சாந்தா
கிபி 1115 இல் சான்றாரா வம்சத்தைச் சேர்ந்த புஜபலி சாந்தா ஹோம்புஜாவில் ஒரு ஜைன கோயிலைக் கட்டினார். புஜபலி சாந்தாவின் சகோதரரான நன்னி சாந்தா, சமண மதத்தை உறுதியாக பின்பற்றுபவர் ஆவார்.
சான்றாலிகே சாளுக்கிய வம்சத்தின் கீழ் கொண்டு வரப்பட்டது
கிபி 1116 இல் அனைத்து கடம்ப பிரதேசங்களும் அதாவது பாணவாசி, ஹங்கல் மற்றும் ஹோம்புஜா சான்றாரா வம்சத்தால் ஆளப்பட்ட சான்றாலிகே 1000 பிரதேசம், மேற்கு சாளுக்கிய மன்னர் இரண்டாம் தைலாவின் ஆதிக்கத்தின் கீழ் மீண்டும் ஒன்றிணைக்கப்பட்டன.
சாளுக்கியருக்கும் சான்றாரா வம்சத்திற்கும் இடையிலான போர்
கி.பி.1127ல் மேற்கு சாளுக்கிய மன்னர் தைலபாவுக்கும் சான்றாரா மன்னர் பெர்மாதிக்கும் இடையே போர் நடந்தது.
பாணவாசி தண்டநாயகர் மாசாணைய்யா தனது மைத்துனர் காளிக நாயக்கரை அனுப்பினார், அவர் சான்றாரா மன்னரை தோற்கடித்தார், மேலும் சான்றாரா மன்னர் தனது ராஜ்ஜியத்திலிருந்து வெளியேற்றப்பட்டார்.
1130 கிபி வரை சான்றாலிகே கடம்ப வம்சத்தின் கீழ் தொடர்ந்து இருந்தது.
சாளுக்கிய இளவரசர் கடம்ப மன்னராக முடிசூட்டப்பட்டார்
கி.பி 1131 இல் சாளுக்கிய மன்னன் தைலபாவின் மகன் மூன்றாம் மயூரவர்மா கடம்ப இராச்சியத்தின் அரசனாக்கப்பட்டார், அனைத்து முன்னாள் கடம்பப் பகுதிகளான ஹங்கல், பாணவாசி 12000 மற்றும் சான்றாலிகே 1000 ஆகியவை அவரது ஆட்சியின் கீழ் வந்தன.
மாசாணைய்யா
அரசனாக்கப்பட்ட சிறுவனான மூன்றாம் மயூரவர்மாவை தண்டநாயகர், மாசாணைய்யா என்ற மாசாணா பாதுகாத்ததாக ஹங்கலில் உள்ள வீரகல் கூறுகிறது.
சான்றாரா மன்னரின் கீழ் சான்றாலிகே
1172 இல் நன்னியகங்காவைத் தொடர்ந்து ஹோம்புஜாவின் மன்னனாக வந்த வீரசாந்தா "ஜினதேவன சரண கமல்காலா பிரமா" என்று அழைக்கப்பட்டார்.
ஹொசகுண்டாவின் சான்றாரா மன்னர்கள்
1180க்குப் பிறகு பீரதேவராசா, பொம்மராசா மற்றும் கம்மராசா ஹொசகுண்டா கிளை சான்றாரா வம்சத்தின் அரசர்களாக ஆனார்கள்.
கி.பி. 1200 இல் ஹம்சாவுக்கு அருகிலுள்ள தீர்த்தஹள்ளி மண்டலம் சான்றாலிகே சாவிரா என்று அழைக்கப்பட்டது, இது தீர்த்தஹள்ளி பகுதி சான்றாலிகே 1000 இன் கீழ் இருந்தது என்பதைக் குறிக்கிறது. சாவிரா என்றால் கன்னடத்தில் 1000 என்று பொருள்.
சான்றாரா வம்சத்தின் பிளவு
கி.பி 12 ஆம் நூற்றாண்டில் சான்றாரா வம்சம் இரண்டு கிளைகளாகப் பிரிந்தது. ஒரு கிளை ஷிமோகா மாவட்டத்தின் ஹொசகுண்டாவிலும், மற்றொரு கிளை மேற்கு தொடர்ச்சி மலையில், சிக்கமகளூர் மாவட்டத்தில் உள்ள கலசாவிலும் நிறுத்தப்பட்டன.
ஹோம்புஜாவிலிருந்து இடம்பெயர்தல்
படிப்படியாக இந்த சான்றாரா வம்சத்தின் கிளைகள் அதாவது ஹொசகுண்டா மற்றும் கலசா கிளைகள் அல்லது கலசா கிளை மட்டுமே, தங்கள் தலைநகரங்களை கர்காலாவில் இருந்து வடகிழக்கே 14 கிமீ தொலைவில் இருந்த கெரவாஷேவிற்கும் பின்னர் கர்காலாவுக்கும் மாற்றியது, இவை இரண்டும் பழைய தென் கனரா மாவட்டத்தில் இருந்தன. எனவே அவர்கள் ஆட்சி செய்த பிரதேசம் கலசா-கர்கலா இராச்சியம் என்றும் அழைக்கப்பட்டது.
ஹொசகுண்டா சான்றாரா வம்சம் இந்து மதத்திற்கு மாறியது
கி.பி 1200 இல் ஹொசகுண்டா சான்றாரா வம்சத்தின் அரசர்கள், முன்பு திகம்பர ஜைனர்களாக இருந்தவர்கள் ஆனால் பின்னர் அவர்கள் சைவ இந்து மதத்தைத் தழுவினர்.
சான்றாரா பாண்டியன் வம்சம்
பதிலளிநீக்குகலசா-கர்கலா ராஜ்யம்
கிபி 1200 இல் சான்றாரா பாண்டியன் வம்சத்தின் ஒரு கிளை ஹோம்புஜா-ஹம்சாவிலிருந்து தெற்கே நகர்ந்து இரண்டு தலைநகரங்களை நிறுவியது.
ஒரு தலைநகரம் கரையோர சமவெளியில் உள்ள கர்கலா மற்றும் மற்றொரு தலைநகரம் கலசா மேற்கு தொடர்ச்சி மலையில் இருந்தது. எனவே சான்றாரா பாண்டியன் வம்சத்தால் ஆளப்பட்ட பிரதேசம் கலசா-கர்கலா ராஜ்யம் என்றும் அறியப்பட்டது.
பைரராசா பட்டம்
கி.பி. 1200க்குப் பிறகு சான்றாரா மன்னர்கள் பைரராசா என்றும் அழைக்கப்பட்டனர், அவர்கள் மேற்குத் தொடர்ச்சி மலையில் உள்ள மலேநாடு பகுதியையும் கர்நாடகாவின் கடலோர மாவட்டங்களையும் ஆட்சி செய்தனர்.
சிருங்கேரி, கொப்பா, பலேஹொன்னூர், சிக்கமகளூரில் உள்ள முடிகெரே மற்றும் கர்காலா தாலுகாவின் பெரும்பகுதியை உள்ளடக்கிய பரந்த பகுதியில் கலசா-கர்கலா ராஜ்யம் விரிவடைந்தது. மங்களூருக்குக் கிழக்கே கலசா-கர்கலா இராச்சியம் அமைந்திருந்தது. கர்கலா பாண்டிய நகரி என்றும் அழைக்கப்பட்டது.
விஜயநகரத்தின் கீழ் சான்றாலிகே
கி.பி 1336க்குப் பிறகு ஹோம்புஜா-ஹோசகுண்டாவின் சான்றாரா வம்சம் விஜயநகரப் பேரரசின் ஆதிக்கத்தின் கீழ் அடிமை நாடாக மாறியது. ஆனால் கலசா-கர்கலா சான்றாரா பாண்டிய அரசு சுதந்திரமாக இருந்தது.
கர்கலா சான்றாரா பாண்டியர்கள்
சான்றாரா மன்னன் வீர பைரராசா கி.பி.1390 முதல் கி.பி.1420 வரை கர்கலாவில் இருந்து ஆட்சி செய்தார்.
சான்றாரா வீர பாண்டிய தேவா மன்னரால் பாகுபலி சிலை நிறுவப்பட்டது
கி.பி 1432 இல், தாராள மனப்பான்மைக்கு பெயர் பெற்ற ஒரு அறிஞரான சான்றாரா வீர பாண்டிய தேவர் பாண்டிய நகரி என்று அழைக்கப்படும் கர்கலாவில் இருந்து ஆட்சி செய்தார்.
கர்கலா சான்றாரா வம்சத்தின் தலைநகராக இருந்தது.
சான்றாரா வீர பாண்டியர் சிருங்கேரி மடத்துடன் நல்லுறவைப் பேணி வந்தார். சான்றாரா வீர பாண்டிய தேவரின் ஆட்சியின் மிகப்பெரிய சாதனை கி.பி 1432 இல் கர்கலாவில் 42 அடி உயர பாகுபலியின் ஒற்றைக்கல் சிலை நிறுவப்பட்டதுதான். சான்றாரா மன்னன் வீர பாண்டியனுக்கு பைரராசா என்ற பட்டமும் இருந்தது.
வீர பாண்டியா IV
கி.பி 1455 இல் சான்றாரா வீர பாண்டியனுக்குப் பிறகு அவனது சகோதரனின் மகன் நான்காம் வீர பாண்டியா அரியணை ஏறினார், அவர் கி.பி 1455 முதல் 1475 வரை ஆட்சி செய்தார். கி.பி 1457 இல் ஹிரியங்கடியில் உள்ள நேமிநாத பாசதிக்கு முன்னால் 57 அடி அழகாக செதுக்கப்பட்ட மானஸ்தம்பத்தை சான்றாரா மன்னர் நான்காம் வீர பாண்டியர் கட்டினார். மானஸ்தம்பம் முடிந்ததும், அவருக்கு "அபிநவ பாண்டியர்" என்ற பட்டம் கிடைத்தது.
இம்மடி பைரராசா வொடேயா சான்றாரா
கர்கலாவில் உள்ள சதுர்முக ஜெயின் பாசதி கி.பி.1586 ஆம் ஆண்டில் சான்றாரா வம்சத்தின் இம்மடி வொடேயா (பைரவா II)வின் ஆதரவின் கீழ் கட்டப்பட்டது.16 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் கட்டப்பட்ட சதுர்முக சமண பாசதியில் ஜைன துறவிகளான அரநாத், மல்லிநாத் மற்றும் முனிசுவரத்நாத் ஆகியோரின் உருவங்கள் உள்ளன.
கி.பி 1586 இல் ஒரு சிறிய பாறை மலையின் மேல் சதுர்முக பாசதி கட்டப்பட்டது. இந்த பாசதி கர்பகிருஹத்திற்கு செல்லும் நான்கு பகுதிகளிலிருந்தும் ஒரே மாதிரியான நான்கு நுழைவாயில்களைக் கொண்டிருந்தது, எனவே இது சதுர்முக பாசதி என்று பிரபலமாக அழைக்கப்படுகிறது.
இம்மடி பைரவ வொடேயா, கொப்பா என்ற இடத்தில் "சாதன சைத்தியாலயம்" கட்டுவதற்கும் முக்கியப் பங்காற்றியவர்.
வோடெயா பட்டம் என்பது வில்லவர்களின் வானவர் துணைக்குழுவின் உடையார் பட்டத்தை ஒத்ததாகும்.
சான்றாரா பாண்டியன் வம்சம்
பதிலளிநீக்குசான்றாரா பாண்டியன் வம்சத்தின் முடிவு
கி.பி 1763 .யில் கேலடி நாயக்கர்கள் மற்றும் ஹைதர் அலியின் படையெடுப்புகளுக்குப் பிறகு சான்றாரா பாண்டியன் வம்சம் மறைந்தது.
கேலடி நாயக்கர்கள்
கி.பி 1499 இல் ஹோம்புஜாவின் சான்றாரா வம்சத்தால் ஆளப்பட்ட பகுதியில் அதாவது ஹொசகுண்டாவுக்கு அருகிலுள்ள கேலடியை தங்கள் தலைநகரைக் கொண்டு தங்கள் ராஜ்யத்தை நிறுவினர். கேலடி நாயக்கர்களும் சான்றாரா பாண்டியன் வம்சத்தைப் போலவே பாண வம்சத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் மற்றும் பலிஜா நாயக்கர்களின் பாணாஜிகா துணைக்குழுவைச் சேர்ந்தவர்கள்.
கலசா-கர்காலா சான்றாரா பாண்டிய இராச்சியத்தின் பெரும்பாலான பகுதிகள் கி.பி 1700 களில் கேலடி நாயக்கர்களால் ஆக்கிரமிக்கப்பட்டிருந்தன.
ஹைதர் அலியின் படையெடுப்பு
கி.பி 1763 இல் ஹைதர் அலி கேடி நாயக்கர்களை தோற்கடித்து கேலடி நாயக்க ராஜ்யத்தை மைசூர் இராச்சியத்துடன் இணைத்தார். ஹைதர் அலி 1763 கி.பி இல் கர்கலா சான்றாரா பாண்டிய இராச்சியத்தின் மீது படையெடுத்து அதை மைசூர் இராச்சியத்துடன் இணைத்தார். ஹைதர் அலியின் படையெடுப்பிற்குப் பிறகு சான்றாரா பாண்டிய வம்சம் முற்றிலும் மறைந்து விட்டது.
முடிவுரை:
சேர, சோழ மற்றும் பாண்டிய ராஜ்ஜியங்கள் நாடாள்வார், நாடார் அல்லது சாணார் என்றும் அழைக்கப்படும் சான்றார்களால் ஆளப்பட்டன. சான்றார் ஆட்சியாளர்கள் பண்டைய வில்லவர்-மீனவர் வம்சத்திலிருந்து வந்தவர்கள்.
கிபி 1311 இல் துருக்கிய சுல்தானகத்தின் படையெடுப்புகளையும் கிபி 1377 இல் கிஷ்கிந்தா-அனேகுண்டியின் பலிஜா நாயக்கர்களின் படையெடுப்பையும் தொடர்ந்து சேர, சோழ மற்றும் பாண்டிய ராஜ்ஜியங்கள் முடிவுக்கு வந்தன.
இதேபோல் 1700களில் பலிஜா நாயக்கர்களான கேலடி நாயக்கர்களின் படையெடுப்பு மற்றும் கி.பி 1763 இல் ஹைதர் அலியின் படையெடுப்பிற்குப் பிறகு கர்நாடகாவின் சான்றாரா பாண்டிய ராஜ்யம் முடிவுக்கு வந்தது..